Piet schreef op maandag 11 juli 2011, 7:38:



Bij Char is het niet zozeer dat ze haar voetjes niet geeft.
Want die geeft ze wel gewoon. Dus ze snapt zeker wel wat de bedoeling is.
Maar met haar achterbenen flipt ze opeens en slaagt dan uit. En ze ontziet daarbij niets.
Ze heeft Koen vorig jaar al verwond en ze zou zelfs op haar eigen veulen gesprongen zijn, moest die per ongeluk in de weg gestaan hebben.
We hebben even geprobeerd om haar te belonen met voer zolang ze haar voet omhoog hield. Maar ze blijft panikeren. En als ze dan 3 keer Koen bijna opnieuw raakt, moet je het dan nog wel een 4 de keer proberen? Dan maar geen bekapte achtervoeten maar wel een bekapper die in 1 stuk kan vertrekken naar de volgende klant...

We zitten nog te bedenken hoe we dat nu moeten aanpakken.
Mijn zusje wacht ondertussen al zo lang mogelijk, tot nog net haar voeten er niet onderuit brokkelen, vooraleer ze de telefoon durft nemen om een bekapper te bellen. Want ze is echt gevaarlijk.
Nu is ze niet thuis (staat bij de hengst), maar ze is vertrokken met onbekapte achtervoeten. Dus we moeten toch iets verzinnen als ze terug komt?
Eerst door de DA laten sederen?
Of misschien met een praam en dat ik het dan zelf probeer... Maar ze zou mij net zo goed wat aan doen. En ik ben zo handig en snel niet met bekappen, zeker niet bij zoveel achterstallig onderhoud.

Ans Jondral schreef op maandag 11 juli 2011, 9:21:


Werkt slecht, naar mijn ervaring


Het lijkt mij, zoals je erover schrijft, een geval voor de bekapstand waarmee je alles beveiligen en fixeren kan en zonder gevaar voor eigen leven kan werken.
Hoefsmeden die zware paarden doen, belgen en zeeuwen enzo, hebben meest wel een transportabele vorm van zo'n ding.

e m kraak schreef op maandag 11 juli 2011, 9:36:


Dat zei Koen ook al. Dat ze daar opeens doorheen kunnen komen en het dan eigenlijk dubbel zo gevaarlijk wordt.
Zeker ook omdat Char 'ineens' flipt en nogal explosief is. Die kan minuten braaf met haar voetje omhoog staan en dan opeens schiet ze in paniek.


Ze is vroeger, als mijn zus haar net had, wel eens vastgebonden om te bekappen. Maar dat maakte de situatie achteraf wel erger.
Het is ook een tijdje beter gegaan, maar als ik mij dat correct herinner werd ze dan altijd met een praam bekapt en dan ging het nog niet van harte.
Ik heb haar ooit een tijdje bekapt en dat ging 'redelijk' maar ze heeft een probleemvoetje achteraan wat ik niet in orde kreeg. + Dat ik toen ook wel eens onder haar terecht ben gekomen. Dus weg was dat probleem toen ook niet.
De eerste keer dat Koen haar bekapt heeft ging super. Maar daarna had ze een veulen waardoor ze al een stuk gestresster was en toen ging er ook nog iets mis en sindsdien is het helemaal niet meer te doen.

Meestal zijn het mensen die al aan het nadenken zijn en geen ingebakken "da kan nie " vooroordeel hebben. Ik weet wél wat ze ervan vinden als ze naar huis gaan.
Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Is er werkelijk ook met haar getraind?
Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Toen we met Charly aan de slag wilden gaan met het (speed)clickeren was het grootste probleem wel de 'tijd'.
Ik meen mij te herinneren dat ik al een half uur te laat was op onze afspraak en dat Ans ook vrij snel door moest gaan ivm studie of zo.
Dus op zich zou ik het clickeren voor Charly absoluut nog niet afschrijven omdat ze nog niet echt de kans hiervoor heeft gekregen.
Misschien is de vooringebakken angst voor ongevallen (met Charly) bij Ans haar zus ook wel een factor die niet mag onderschat worden.

Rest nog wel erbij te vertellen dat paardmans ook niet van de simpelste is.
Bij haar komt er niks als verwittiging vooraf maar ze gaat direct voluit in de verdediging en ontziet daarbij echt niets!
cfr: een schampschot op mijn bil (die drie weken blauw heeft gezien), een hoefstandaard die 20 meter door de wei vloog en een gebroken duim.
Het is ook zeer onvoorspelbaar op wat ze gaat reageren.

Volgens mij hoort ze ooit toch nog een kans te krijgen maareuh ... wie ben ik he?

Koen

Koen Theys schreef op maandag 11 juli 2011, 17:29:


Te weinig tijd begrijp ik veel beter dan wat volgens Ans de reden was.
Het is nu eenmaal niet iets wat je ff tussendoor kunt doen, er kan geen tijdsdruk op staan.Als het 2 uur duurt, duurt het dat, als het drie uur vraagt, moet je drie uur kunnen geven.
Daarom plan ik er ook altijd een dagdeel voor.
Voorbereiding is weer het halve werk.
Ik verwacht bij me nog 2 andere mensen en en een flinke hoeveelheid makkelijk weg te happen voer van het soort dat het paard het allerlekkerste vindt.
Ik snap de voorzet en van die bil en die gebroken duim had ik liever niet geweten, maar ben altijd bereid te helpen

Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Als ik in de tekst van Koen lees dat dit een paard is met een toch wel felle, onvoorspelbare en op sommige vlakken agressieve aard (zo vat ik het dan maar even samen) en enkele posts daarvoor zie dat Ans schrijft dat dit paard bij de hengst staat, dan bekruipt mij toch de vraag: waarom wordt er met zo'n merrie gefokt?

angelique hage schreef op dinsdag 12 juli 2011, 0:16:


Char is een New Forestpony en helemaal niet agressief.
Ze is juist heel vrolijk, lief en werkwillig. Een typische klassieke NF eigenlijk. Maar dus ook nogal gevoelig en ze is gefixeerd op haar voeten. Als ze dan panikeert is ze een bommetje dat ontploft. Ze was trouwens de mama van Jamaica. Dus om nou door zo 1 probleem te stellen dat ze niet geschikt zou zijn als fokmerrie,... Jam was zo gaaf... en Char haar andere veulens waren ook absoluut niet verkeerd. Ze is ook een hele lieve mama, die helemaal verzot is op veulentjes.
En als je een veulen fokt zit papa er ook nog voor iets tussen hé. Meestal als je een veulen fokt, zoek je de hengst wel zo uit dat hij bij de merrie past en haar aanvult op bepaalde punten. En als er nou eentje is die 'cool' is in zijn hoofd. Jam was ook veel relaxer dan zijn moeder.
En dan heb je nog het verschil tussen nature en nurture natuurlijk.
Ze is een ex-melkpony en had dit probleem reeds toen mijn zus haar 9 jaar geleden kocht.
Maar ik weet hoe het er daar soms aan toe gaat en kan mij wel een inbeelding maken hoe dat probleem ontstaan is...

Koen Theys schreef op maandag 11 juli 2011, 17:29:


Ja, uiteindelijk moet ze wel bekapt geraken natuurlijk.
Char is 14, je kan haar moeilijk nog 10 jaar niet bekappen...

Maar je hebt gelijk hoor. Zus en ik hebben schrik dat jou iets overkomt.
We zijn nogal geschrokken van dat duim-incident.
Vreselijk als jou pony iemand zo verwond ... En we vinden het eigenlijk ook niet kunnen dat je als bekapper, of DA of ieder soort prof-persoon die met paarden te maken heeft, je leven zou moeten wagen voor andermans pony.
Maar om dat op te lossen zodat dat niet hoeft, is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan.

Ans Jondral schreef op dinsdag 12 juli 2011, 9:33:


Maar dat dit in 9 jaar nog niet is aangepakt, dat kan IK mij niet inbeelden

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Nils Vellinga schreef op dinsdag 12 juli 2011, 20:04:

Ja, helemaal mee eens! Ik kan mij niet voorstellen dat je een pony in 9 jaar tijd niet kan leren een voetje te geven, New Forest of niet Dan zit er óf iets echt fundamenteel fout tussen de oren van de pony (en moet je daar m.i. dus niet mee fokken) óf met de aanpak van de eigenaar (en die zou daar dan zelf aan moeten werken). Ik ben goed thuis in dit pony-ras (heb ook zelf alleen maar New Foresters) en neem van mij aan: ook in dit ras zitten draken!!

Nils Vellinga schreef op dinsdag 12 juli 2011, 20:04:


Lees dan misschien eens eerst wat ik schrijf. Het is niet altijd zo erg geweest.
Die pony is uiteraard al 9 jaar wel gewoon bekapt geweest. Soms met nagenoeg geen problemen, soms wat lastiger. Ik heb haar meer dan een jaar zelf bekapt en dat was heus ook niet altijd een gevecht, anders had ik dat nooit gedaan. Ik heb anders al genoeg werk met mijn eigen paarden. Maar dat ze haar achterbenen zo krampachtig onder zich trekt heeft ze altijd al gedaan. En dat ze durft panikeren, steekt ook zo nu en dan de kop op.
Dat het nu zo erg is, is sinds vorige zomer.
De keer voor Koen gewond raakte, heeft hij haar bekapt zonder de minste problemen of stress. De keer daarna ging eigenlijk ook best ok, maar toen schrok ze opeens van iets waardoor ze wegsprong en uitsloeg. En sindsdien lukt het niet meer.

Ergens wel grappig trouwens dat Char een draak genoemd wordt. Die is nieuw...
Alsof het karakter van een pony volledig afhankelijk is van het feit of ze wel/ niet makkelijk voetjes geeft? Want als je iets negatiefs over haar wil zeggen, zal dat wel ongeveer het enige zijn wat je kan verzinnen...

Ans Jondral schreef op dinsdag 12 juli 2011, 22:55:


Ik vind het, maar jij mag daar anders over denken, een groot verschil of een pony alleen z'n voetje terug trekt of naar je slaat. Dat laatste is nl een daad van agressie. En een pony die agressie toont, al is het maar op één vlak, heeft dat kennelijk toch in zich; IK zou dáár niet mee willen fokken, eens te meer daar we hier spreken over een pony, iets waar toch overwegend kinderen mee in de weer zijn. Maar dat is mijn fokvisie.