Tineke Nolet-Verdel schreef op dinsdag 5 juli 2011, 23:37:


Nou Tineke, over appel en boom en zo: mijn zoon is nog lang niet om hoor, verre van zelfs, helaas.
We voeren er nog dagelijks hele discussies over, maar als ik hem z'n gang liet gaan, dan timmerde hij er in de zomer ijzers onder (ivm springen op gras) en stond ze in de winter in ieder geval 's nachts op stal, geschoren en onder een dekentje....
Mijn eigen twijfels tav bitloos zijn gelukkig helemaal weg, omdat ik nu weet waarom hij toen zo in verzet kwam, nl dat gezwel in z'n koppie.
En tja, die kampleiding....ze zijn wel heel, heel, heel tradi....

Wauw, wat goed zeg van Vivian! Prachtig, had de gezichten van de begeleiders wel willen zien op dat moment

Beetje zoals de éne dochter van Aafke. Hoe bedoél je. zonder bit
Waar komt dat toch vandaan, ze hebben toch de zelfde opvoeding gehad lijkt me?
Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Piet schreef op woensdag 6 juli 2011, 7:33:


Peergroep ? :)
Myriam

Droomdochter: gewoon stoicijns je ding doen: heerlijk!
Alhoewel stoicijns: ze heeft vast vaak moeten slikken, als jong meiske...
En juist dan: Complimenten rechtstreeks aan haar!

Groet Bianca

angelique hage schreef op dinsdag 5 juli 2011, 23:03:

Gewoon GAAF! Lekker hoor, zo'n dochter met een eigen willetje...
Jij mag met recht trots zijn en mijn complimenten voor haar!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Ondanks het gejubel, snap ik het nog altijd niet! Keuzes laten maken ...

Als een kind leed en pijn veroorzaakt, dient het gecorrigeerd te worden. Simpele voorbeelden: kind slaat ander kind, kind trekt een poes aan de staart of kind slaat de hond. Allemaal voorbeelden waarbij ouders hun kind corrigeren (tenminste als het goed is) en niet zegt "kind moet zelf zijn keuze maken".
Waarom is dit bij paarden dan zo anders? Waarom sta je het toe dat je kind een bit laat inhangen terwijl je weet wat het doet? Waarom laat je het kind lekker buiten rijden zonder bit, maar als het mee wilt doen aan wedstrijden dan toch maar dat bit in laten brengen omdat anderen vinden dat dat moet of waarbij het vereist wordt? Omdat hij/zij dat zo graag wilt? Is het nu echt zo erg om een kind dan niet mee te laten doen, omdat meedoen ten koste gaat van een ander levend wezen? Ik vind van niet! Kindje lief krijgt dan mooi een les "rug recht houden" en nee, dat hoeft niet aan de lange teugels!

Volgens mij geef je op deze wijze een hele andere, verkeerde, boodschap mee. Namelijk, principes zijn goed, maar als het even niet uitkomt is het prima als je die principes eventjes aan de kant zet! Altijd weer die eerzucht waardoor mensen keuzes maken die op dat moment het beste uitkomen ... zo jammer!

Anja Seijn schreef op zondag 17 juli 2011, 10:29:


en tevens persoonlijk. Je kan nu eenmaal niet je principes aan anderen opleggen. Gelukkig maar, er zijn veel mensen en groepen die dat proberen, en daar komen zelfs oorlogen van. Je kan je kinderen alleen maar proberen het goede voorbeeld te geven en wat ze er uiteindelijk van maken is hun zaak. Er staat in het geval van bitloos een zeer grote kudde klaar om je kinderen ervan te doordringen dat bitloos onzinnig of zelfs onmogelijk is. Zorg dus dat je argumentatie overtuigend is.

joop schreef op zondag 17 juli 2011, 10:47:


Nee, dan begrijp je me verkeerd, Letje! Je hebt een principe of je hebt hem niet ... je principe aanpassen aan de situatie, gelegenheid ... dat is geen principe (vind ik).

Maar nog altijd geen antwoord op mijn vraag: waarom mag een kind niet een hond, kat of ander kind een oplawaai verkopen en waarom wel een paard? Alleen omdat hij niet piept, jankt of kermt? Waarom wordt er dan altijd naar "het goede voorbeeld" terug gegrepen?
Met de beste wil van de wereld, gaat dit toch echt mijn pet te boven hoor!

Anja Seijn schreef op zondag 17 juli 2011, 11:27:


dat ben ik met je eens maar het gaat er toch om of je je principes (idg bitloos rijden) kan opleggen aan je kinderen?


hoeveel % van de wereldbevolking vindt dat je kinderen, honden, katten en paarden geen oplawaai mag geven? Hoeveel % van de NL bevolking? Je kan alleen maar proberen je kinderen zo goed mogelijk op te voeden, maar wat ze er verder mee doen is hun zaak. Het ging hier niet om het geven van een oplawaai maar om bitloos rijden. Helaas kan je niet altijd als ouder tegen de invloed van de hele paardenwereld op. Er zijn misschien ook voorbeelden van het tegenovergestelde: mensen die tradi rijden en geschokt zijn dat hun Anky voorbestemde dochter bitloos aan komt scheuren met haar pony

joop schreef op zondag 17 juli 2011, 11:42:

Kijk eens naar het filmpje van Arabesk ... dat is in mijn ogen hetzelfde als een oplawaai geven ... je doet een ander levend wezen pijn. Mag een dikke vette punt staan achter pijn!
Hoezo zou je als ouder niet tegen de hele paardenwereld op kunnen? Gewoon "nee" ... is ook een antwoord hé? Ik heb goddank het gejengel niet meer aan mijn hoofd, mijn kinderen zijn inmiddels volwassen ... maar op veel terreinen waarin de discussie was van "ja maar, die doet dat ook ... of ja maar, die mag dat ook ..." riep ik altijd en steevast: "goed, zullen we dan ook eens kijken naar de vriendjes die het NIET doen of NIET mogen?" Einde discussie ... er wordt teveel naar anderen gekeken en daar willen we vooral bij horen. Gewoon bij jezelf blijven, daar kweek je karaktermensen mee, die andere keuzen maken dan ergens bij willen horen of overal aan mee willen doen!

Anja Seijn schreef op zondag 17 juli 2011, 11:53:


je hoeft mij niet te overtuigen ik vraag me af hoeveel paardenmensen weten dat het steeds sluiten van de ogen duidt op erge pijn.


Oh ja? ik heb zelf geen kinderen maar vrienden met kinderen bevestigen niet dat nee altijd een doeltreffende uitwerking heeft. Trouwens, er staat me ook iets bij van vroeger, het welgemeende NEE van mijn ouders had ook niet altijd het gewenste effect.

Je kan in geval van paardrijden natuurlijk je medewerking opschorten als je kind niet bitloos wil rijden, door het niet meer te betalen ofzo, maar dat is toch een ander soort aanpak.


waar ligt dan de grens, en wie bepaalt die? jij rookt bijvoorbeeld nog, vind je dat een goed voorbeeld? en als je nog rookt, waarom kan je dan niet stoppen door jezelf te zeggen: NEE, ik doe het niet meer?