Sorry voor mijn late reactie, maar momenteel zit ik meer bij mijn paardjes dan bij mijn computer.

Ik heb een naar alle waarschijnlijkheid insulineresistente Fjord....

Even opsommen wat er bij hem "mis" is...

Symptomen van insulineresistentie die IK bij MIJN paardje terugvind

- overgewicht ondanks dat hij op hooi staat en 2x ('s morgens en 's avonds) 260 gram (ja ja ik heb het gewogen) Safe and Sound krijgt en 100 gram Ultimate Balancer (speciaal uitgebalanceerd voer voor paarden gevoelig aan hoefbevangenheid.)
- vetophoping rond manenkam en staartaanzet en buikvet, een bolle manenkam, vetkwabben in de hals (volgens de dierenarts een allergische reactie ten gevolge van 2 inspuitingen met antibiotica)
- gevoelig aan hoefbevangenheid (ik moet héél erg opletten wat ik hem geef, geen wortels, bieten, appel, snoepjes en zeker geen krachtvoer)
- vermoeidheid, spierpijn, spiertrillingen NIET altijd, maar wél op zijn "minder goede momenten"
- onwilligheid om te werken (dagen dat hij in zijn goede is en dagen dat je hem met geen stokken vooruit krijgt)
- luchtwegproblemen (kort van adem, heeft in zijn beginperiode hier - 2009- zeer langdurig behandeld geweest met antibiotica omdat de dierenarts dacht dat hij een chronische luchtweginfectie had - toen heeft hij ook antibioticaspuiten gekregen)
-verergeren van klachten zoals artritis (er werd arthrose bij hem vastgesteld, daar kreeg hij Glucohorse voor in zijn beginperiode, maar daar ben ik mee gestopt omdat glucohorse een soort van glucose is... en dat moet je bij deze paarden net niet geven. Nu ben ik toch al een half jaar gestopt met die glucosamine en hij wordt niet slechter. Ik begin dus zelf aan de diagnose te twijfelen

Sinds ik (met de hulp van een ervaringsdeskundige van insulineresistentie) voer heb gevonden zonder zetmelen en suikers, gaat het beter. Ook sinds ik Glucobalance bijvoer. Deze winter had ik "koebiet" of "voederbiet" gekregen en ik dacht dat ik er niets mis mee kon doen... toen heeft hij een serieuze terugval gehad.
De 92-jarige pa van de buurman had in september het lumineuze idee om dagelijks bergen oud brood te voeren (terwijl ik op mijn werk was)... gevolg 2 hoefbevangen paarden...

Als ik het boek "hoefbevangenheid - begrijpen - genezen - voorkomen" (gekocht bij PN) lees, dan heeft hij een "cresty neck score" van 4 en een body condition score van 5 http://www.voervergelijk.nl/kennisbank
Bij de vorige bloedanalyse zaten zijn insulinewaarden torenhoog boven de normale waarden. Een normale waarde zou zijn geweest rond de 35 en hij had 594.

Sinds die waarde in september 2010 voer ik hem als insulineresistent. Sinds ik dit doe... kan hij beter mee tijdens de rit... maar het rotte is... hij vermagerde niks komma niks... wat ook een kenmerk is van insulineresistentie.
Minder geven kan bijna niet, hij moet toch alles binnen krijgen. Daarom dat ik 100 gr Ultimate Balancer bijvoer bij de Safe and Sound. Hij loopt 24/7 buiten en krijgt dagelijks beweging. Ik doe hem lopen in de weide, een half uur tot 3 kwartier - soms langer. Verder mag hij 3x per week minimum mee op buitenrit en ... wij doen toch redelijke lange trippen volgens sommigen die soms al eens mee willen rijden...

Bij het lezen van dat boek, herken ik Winnie in het hoofdstuk insulineresistent. Het probleem dat ik hier heb bij mijn dierenartsen... is dat ik zogezegd de enige zou zijn met een insulineresistent paard in de hele streek...

Volgens mij was hij het al bij de vorige eigenaar... ik weet nog dat ik dacht bij aankoop "die krijg ik wel magerder" Niet dus. Spijtig genoeg had ik nog nooit over insulineresistentie gehoord...

In het boek wordt de raad gegeven om magnesium bij te geven, ik heb eerst aan een collega met diabetes gevraagd of hij ook magnesium bijnam... Hij doet dat... ook omwille van het feit dat de insulinereceptoren van het lichaam dat gevoeliger worden voor insuline... Het zou geen kwaad kunnen... Daar ben ik gisteren mee gestart. Dus ik kan nog niet zeggen of het iets uit gaat halen...

Toen ik op facebook iemand mijn ervaringen over graaskorven deelde, kreeg ik de raad van een paardnatuurlijker om magnesium bij te geven. Ik heb het meteen besteld en ben de kuur gestart. Ilona gaf me de raad het op te lossen in een grasbrok, maar ik heb nog heel wat suikervrije pulp. Daar los ik 50 gr (droog) van op en daar meng ik het nu onder. De eerste dagen gaf ik het met een spuitje rechtstreeks in de mond, nadien kende hij de smaak en eet hij het met de pulp.
Momenteel krijgt hij alleen dàt, dus geen ander voer dan hooi en die 50 gr magnesiumpulp.

Mijn paardjes staan niet op het gras... ik heb nog hooi en wacht op "mooie dagen" om mijn weide te laten hooien. Momenteel staat het gras hoog, stengelig en in het zaad. Vorig jaar had ik hardstengelig hooi en ik hoop dat ook dit jaar te hebben.

Dus daarom geef ik nu de magnesium bij, ... Ik hoop dat mijn antwoord volledig was...

Wat merk ik sinds gisteren... hij "speelt" veel met mijn andere fjord en loopt vaak door zijn paddock. Meer dan "vroeger", dus ik neem aan dat dit een vooruitgang is?
Mager staat hij nog steeds niet... maar dat kan natuurlijk niet... ik zou het al fijn vinden dat zijn manenkam wat minder hard zou staan...

Frans Veldman schreef op vrijdag 17 juni 2011, 18:14:


Ik heb hem in het begin een dik half jaar de dubbele dosering gegeven. Maar ik moet er wel bij zeggen dat mijn pony aangetoont insulineresistent is, en dat je dat ook erg goed aan hem kan zien. Hij krijgt doorgaans alleen hooi en een liksteen, en de magnesium-chelaat van hier. Als het weer en zijn gesteldheid het toelaten mag hij met graaskorf enkele uurtjes op de wei. Hij wordt zoveel mogelijk gereden, al is dat nu zo'n 4x per week. Voorheen was dat vaak 6 dagen per week. Hij staat 24 uur buiten en heeft dus altijd de mogelijkheid om lekker te spelen met zijn maatjes en rond te rennen in de bak.
Ik denk dat onze pony het dusdanig erg heeft dat het bijna ondoenlijk is geworden om die manekam zacht en dun te krijgen. Over zijn lichaam (vooral schouderpartij) heeft hij ook echt een speklaag zitten, die maar niet wil verdwijnen. De cellulites op zijn billen is wel verdwenen, en ook niet meer teruggekomen. Dat is toch iets...

Maar ik wil echt het risico niet lopen dat hij opnieuw bevangen raakt, en vandaar dat ik uit voorzorg niet met de magnesium wil stoppen. Hij is verder hartstikke fit en gezond (op de IR na), dus ik zie daar nu ook geen reden voor.

Groetjes Jolanda

Flavie schreef op zaterdag 18 juni 2011, 10:21:


Als je vooruitgang bespeurt zit je op de goede weg, Magnesiumchelaat blijven geven, + zo veel mogelijk beweging. In safe & sound zit zetmeel & suiker 10% dus weglaten. de ultimate feed balancer zou ik er ook uit gooien, allemaal duur spul zonder nut. Gewoon meer hooi geven, liefst in 6 x of zo want een lege maag is helemaal niet prettig voor paarden. Je kan hooi een paar uur weken in water voor je het geeft aan insuline resistente paarden. Eventueel met graasmasker op de wei tegen de verveling.
Als je perse vitamine wil geven gebruik dan het op PN verkochte suikervrije supplement.
Verder zal je het tijd moeten geven, het duurt wel een paar maanden voor je paard echt gaat afvallen en de dikke manekam verdwijnt, hou dus gewoon vol en verander niet opnieuw van dieet. Resultaten van dieet laten gewoonlijk wel op zich wachten, maar het is beter langzaam maar zeker af te vallen dan snel.

ik had mijn pony ook magnesium gegeven (1 schepje per dag, hij is een welsch D pony) en merkte dat hij minder plastte. Is dat normaal? Ik heb het twee dagen gegeven, één schepje en heb hem niet zien plassen gedurende +/- 2uur dat ik daar was, ben ermee gestopt en dan zie ik hem 1 tot 2 keer plassen op die tijd. Was terug begonnen opnieuw niet plassen, terug gestopt terug wel...
Is dat bij jullie ook zo?
Of zou hij problemen hebben met zijn nieren...

ik had mijn pony ook magnesium gegeven (1 schepje per dag, hij is een welsch D pony) en merkte dat hij minder plastte. Is dat normaal? Ik heb het twee dagen gegeven, één schepje en heb hem niet zien plassen gedurende +/- 2uur dat ik daar was, ben ermee gestopt en dan zie ik hem 1 tot 2 keer plassen op die tijd. Was terug begonnen opnieuw niet plassen, terug gestopt terug wel...
Is dat bij jullie ook zo?
Of zou hij problemen hebben met zijn nieren...

Helena Sidiropoulos schreef op vrijdag 22 juli 2011, 14:47:


Gewoon toeval. Bij ons plassen de paarden echt niet om de twee uur, dus of we ze zien plassen hangt maar net af van het moment dat we er toevallig bij zijn.

Als hij niet genoeg zou plassen terwijl hij wel normaal een en drinkt dan zou hij veranderen in een grote waterzak. Wat erin gaat moet er ook weer uit, en als je paard niet dramatisch van vorm verandert dan mag je aannemen dat hij voldoende plast.

Frans

ja ik heb de test nog eens gedaan en inderdaad nu plast hij normaal... Ik was voorzichtig ivm een mogelijke nierdeficiëntie waarnaar jullie verwijzen...