Mijn ruintjes, twee, zijn vrij rustig en beleefd. Er zijn nu sinds Arno's paarden wegzijn, een logee geweest en twee wisselingen. De max kudde grootte is vier. Eigenlijk ging het allemaal heel soepel. Eerst even in een weilandje in het midden van de track, en de kudde op de track eromheen. Kennismaken en soms zelfs dezelfde avond al bij elkaar. Even pie pie ren ren, en al snel eet eet graas graas.

Er is nu recent een nieuwe bij gekomen, die naar mijn idee als veulen niet fijn opgegroeid is geweest en daardoor nooit echt goed gesocialiseerd is. Ik vermoed dat dit paard als veulen jong weggehaald is bij de moeder en in een eigen box is geparkeerd. Het paard wist niet echt om te gaan met mijn paarden. Mijn paardjes kwamen zich beleefd voorstellen, maar toen ze op 10 meter afstand waren begon het nieuwe paard maar gelijk te piepen uit voorzorg (en onzekerheid denk ik). Ze vindt het heel moeilijk om met andere paarden om te gaan en weet eigenlijk niet precies wat ze moet doen. Ze reageerde ook in het begin amper op kuddesignalen als 'oh nu gaan we rennen want er is een kwestie in het weiland hiernaast'. Totaal geen groepsgedrag of connectie met wat een kudde hoort te doen. Nu begint het een beetje te komen. Als de rest aan het stuiven is, dan rent ze er wel achteraan met boven haar hoofd een groot vraagteken.

Toen ze zo piepte in het begin keerde mijn paardjes om en gingen verderop staan grazen. Zo van 'ok geen behoefte aan contact, volgende keer beter, wij gaan nu weer eten'

Het hangt ook helemaal af van de kudde die je nu hebt. Arnos draver was bijvoorbeeld nogal euh overheersend. Elk nieuw paard moest in principe dood. Pas na wat langere tijd accepteerde hij dan dat er een nieuwe bij was.

Toen we het 3e paard kregen in januari ging het heel goed met de 2 die er al waren totdat het nieuwe paard eigenlijk vrij snel ook begon te piepen. Hij wilde niet dat men dichtbij kwam, wilde altijd maar met rust gelaten worden. En juist dat gedrag werd niet geaccepteerd door de dominantste van de 2 die er al waren, die wilde gewoon heel rustig snuffelen maar mocht dat niet van de nieuwe die meteen uit ging halen als men maar dichter bij kwam. En toen begon het te knallen.
Bij Animu Luce (komt nr 3 vandaan) zag men ook dat hij altijd een beetje apart van de groep stond. Dat is hier nu al een tijdje niet meer zo. Ze zijn altijd met z'n 3en en dat gaat uitstekend samen, de rangorde ligt vast maar nr 2 wil nog wel es een greep naar de macht doen. Maar wat gebeurt er als nr 4 komt... De meest gesocialiseerde hier is de laagste in rang...
Met alleen de 2 die ik al jaren heb kan ik het inschatten, maar hoe de 3 als groep nu op nr. 4 zouden reageren... ik vind het moeilijk. Ik denk dat ik ff een draadje span en vanaf daar ga inschatten. Is wel het veiligste. Het nieuwe paard is de kleinste van 1,62m. Kan me voorstellen dat 3 paarden van rond 1,70 en 176m die komen begroeten misschien een intimiderend is in 1 keer...? Ik weet ook niet in hoeverre het nieuwe paard gesocialiseerd is. Hij staat sinds maart in groepje met een hengst en ruin buiten, maar daarvoor was dat zeer waarschijnlijk niet zo.

Op mijn vorige 'stal' moest mijn paard per se eerst een week apart. Ik vond dat zo'n onzin. Na twee dagen was mijn paard het zat om alleen te staan en, te zien aan de wonden aan haar benen, is over het hek geklommen. Toen ik die ochtend kwam kijken stond ze in de kudde alsof ze daar altijd al gestaan had. Ik gaf haar groot gelijk en ondanks de wonden was ze een stuk vrolijker .

Groet, Dani

in geval van twijfel touwtje ertussen, meestal kan dat binnen korte tijd verwijderd, soms haal ik het binnen 5 min al weg. Soms een uur, maar zelden langer.
Een touwtje kan handig zijn omdat je het nwe paard rustig zijn halster af kan doen zonder dat de andere paarden zich ermee bemoeien, je moet namelijk altijd zorgen zelf niet tussen de paarden te staan die met elkaar kennis gaan maken.

Ja, en het nieuwe paard kan zo ook de rest van de omgeving even in zich opnemen zonder meteen overvallen te worden (er staan ook herten naast ons weiland en schapen bv).
Better safe than sorry...

Thanks, ik ga het touwtje gebruiken.

Martina schreef op maandag 30 mei 2011, 16:41:


Altijd een draadje, je ziet heel snel hoe zo'n paard reageert maar ook hoe de rest op hem reageert.
Na een antal dagen kun je het draadje wel weghalen, maar ook dat ligt een de reacties. Paard moet stressvrij kunnen eten, drinken en rusten.

Wij hebben net een nieuwe Paintmerrie gekocht, ze is hier nu anderhalve week en loopt inmiddels overdag in de groep met 12 andere paarden. 's Nachts als we deze groep opsplitsen in de paddock kan ze er maar niet bij, Puck en Spirit blíjven onaardig tegen haar (opjagen). Dus in de weide geen probleem maar in de kleinere paddock lukt het nog niet. Nu staat ze met haar inmiddels beste vriendin Blue (toevallig ook nog familie van haar wat wij niet wisten) naast de groep en dat gaat wel goed.


Soms kun je het je van te voren zo leuk bedenken zoals wij: We vonden onze nieuwe Sunny qua ras, temperament, voedingsbehoefte en energie een typisch 'Spiritgroep-paard'. Mooi niet dus, ze zoekt de Dravergroep op. Dus dat wordt haar nieuwe groepje, ondanks superbiatch Amber die haar volledig met rust lijkt te laten. Soms snap je niet wat die beesten beweegt....


Nog zo'n voorbeeld: Inmiddels is Cosmo (jaja, van de advertentie hier) ook enkele dagen geleden bij ons gearriveerd als pensionpaard. Hij is een stoere kerel die lang hengst geweest is en hij heeft volgens mij wel het imago dat hij zich de kaas niet van het brood laat eten. Nou, hier is hij een doetje, een watje, een schwoelie. Dames Blue en Sunny die in de andere groep (nog) niks te zeggen hebben domineren over het hooi, de inloopstal, eigenlijk over alles. Ze staan sinds vanavond met hun drieën samen. Leukleukleuk, dachten wij, allemaal Quarters samen....


Pff, geluk gehad, was dat bijna een zoektocht naar Martina geworden.
Hoop dat je je niet bezeerd hebt.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op dinsdag 31 mei 2011, 23:16:

Ja, ik ga draadje gebruiken, heb ondertussen al bedacht waar en zo Ben ook erg benieuwd hoe hij op de schapen en herten gaat reageren. De 3 hebben er uren naar "tv staan kijken"
De hoeveelheid ruimte maakt echt een hoop verschil inderdaad. En of er hooi gevoerd moet worden. Ik had ze vannacht niet op het gras en bracht vanochtend vers hooi (ruimte zat) en ja, dan is het weer ff een dominatiespelletje tussen nr 1 en 2... maar dat duurt nooit lang. Nr 1 is niet zo'n absolute dictator (en zijn maatje (nr 3), waar hij een groot deel van z'n "zelf"vertrouwen vandaan haalt bleef lekker liggen pitten hahaha). Ik ben blij dat het nieuwe paardje in het gras-seizoen komt. De vorige keer was het in januari hooi geven op een te klein terrein pfff. Eigenlijk is het gedrag van nr 1 wel fijn. Hij houdt niet van die drukte bij eten geven of op de weide gaan. Zodra een paard stennis gaat maken grijpt hij in "kalm aan, en rap een beetje" . Voor mij is het ook lekker rustig, nr. 1 maakt voor mij de ruimte en voel me veilig.
Ik had hier ook al es gelezen dat een nieuw paard, hups, alle verhoudingen om kan gooien. Ik probeer hier ook van alles van te voren te anticiperen maar je weet maar nooit inderdaad.

Onze stoere reus is hier ook het grootste doetje
Nee, ik ben zowat van een stilstaand paard gekukeld Ging gewoon erg suf. Ik keek net naar rechts beneden-achter omdat ik door de zon en schaduwen ook ff niet zag wat daar zat en precies op dat moment maakte het paard een 180 graden draai de andere kant op. En plop, daar lag ik in het mos. Paard schrok zich daarvan dood en ging er keihard vandoor. Gelukkig wist ik zelf wel waar ik was en deed m'n gsm het!!!!
Ik denk dat ik maar een gps tracker of zo'n ding koop dat je een sms stuurt en je dan aangeeft waar ie is...
Of ff met het paard oefenen dat hij niet zo van mij schrikt... Achteraf schoot me te binnen dat ik dat bij hem nog niet geoefend had (en in de paddock reageerde hij daarna inderdaad sterk op bv. gehuppel van me naast 'm). De andere 2 zijn zo volledig aan rare bewegingen van mij om ze heen gewend dat die meteen naar met toe komen na zoiets geks "wat doe jij dan". Daar heb ik jaren geleden al omheen gehuppeld en tegenaan gebeukt om ze aan alles te laten wennen. Maar dit paard is er pas en alles ging zo makkelijk met hem dat ik soms vergeet dat hij er pas is... (en al het gedoe met verhuizen, verbouwen...). Wat was ik blij met dat verlossende telefoontje van de buurman...