Je bent nu al een tijdje gestopt met suikers en eiwitten, waar ze gevoelig voor lijkt/blijkt te zijn, zie je al verbetering?

Ik zie ook een link met Buck, die zeldzaam sober gehouden moet worden en ondanks het jarenlange i.r.-dieet + management relatief stijf in de spieren bleef. Bij hem bleek sluimerende jarenlange ziekte van Lyme de boosdoener. Die blokkeerde een optimale stofwisseling dus ontstond er een ophoping van afvalstoffen. Of dat dat in de darmen fout ging of in de alvleesklier... geen idee. Rechtsachter is overigens ook het 'slechtere' achterbeen. Door een grondige aanpak door Den Hoek is vorig jaar de Lyme vastgesteld en het paard op de rails gezet en sindsdien functioneert hij als een gezond paard zonder spierproblemen.
De draver waarover ik schreef heeft eenzelfde constitutie: alsmaar eten willen, altijd stijf, ondanks suiker- en koolhydraatvrij management. Er zijn raakvlakken maar ik heb de ggd nog niet in beeld. In sommige gevallen kom je er namelijk niet met hooi en een liksteen.
Wie is deze man over wie je het hebt? (mag per pb).

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Best interessant, ik zie ook wel wat linken net als Christel.
Maar dat is waarschijnlijk niet geheel onlogisch aangezien ik ook altijd herkenning heb met Christel haar Buck.
Maar ook niet 100%
Lever, huid, spieren die verzuren, stijf rechter achterbeen,ontstekingen, niet tegen koolhydraten en rijke voeding kunnen etc... Allemaal dingen die ook bij Pête van toepassing zijn. Bloed ziet er wel ietsje anders uit, maar ook vaak die licht verhoogde LDH en CK waarden. (Met een beetje pech dan daarbij leverwaarden die helemaal nergens meer op lijken. Maar dat is nu al wel een tijd geleden.)
In hoeverre dat ook allemaal met elkaar te maken heeft, is moeilijk te beoordelen. Maar er zitten alleszins verbanden. Sommige dingen staan misschien los van elkaar?

Wat is de link met het feit dat die paarden 'ingevoerd' zijn.
Unica komt van Portugal of van Frankrijk? En Buck is ook van Frankrijk.
Pête komt maar van Francorchamps, dat zal wel niet ver genoeg zijn om als 'import' te gelden?

Ik ben alleszins benieuwd of je verbetering gaat merken.

groet
Ans

Ans Jondral schreef op vrijdag 27 mei 2011, 23:10:


Ans, Unica komt van Frankrijk, van een plateauvlakte met zeer rijk, maar droog gras. De paarden kunnen er moddervet worden, maar ze worden daar niet ziek van het gras. Het zijn enkel wat stoppels die er groeien, maar wellicht met de juiste verhoudingen voor hen.
Francorchamps heeft ook weer een heel andere grond, wellicht andere samenstelling dan waar jij woont. Als ze gevoelig zijn qua vertering moeten ze niet veel hebben om ziek te worden heb ik al gemerkt.
Ik hoop het ook enorm dat ze betert, maar ik heb hier de middelen niet om haar beter te maken helaas (oud hooi dat die persoon me aanraadde om te geven van 1à2 jaar oud moet ik ook niet meer rekenen om te vinden met die hooi-schaarste). Ik vermoed dat ik haar naar een geschiktere plaats zal moeten brengen waar ze wel de juiste voeding ter beschikking heeft.
Het hooi van wat ik dacht dat goed was voor hen, is wellicht nog te rijk en daardoor is er wellicht niet zo heel veel verbetering (ze is wel levendiger en ondeugender geworden, maar heeft nog steeds die stijve spieren). Dat hooi meng ik dan met stro omdat er dan minder suikers in zaten dacht ik, maar haar zus heeft door het eten van meer stro volgens onze veearts maagzuurproblemen gekregen (ik was niet thuis, maar m'n vriend zei me dat ze niet meer at en stond te gapen, de veearts weet het aan het stro en heeft haar een inspuiting gegeven want ze had ook licht koorts). Dus dat valt nu ook al af als oplossing om magerder te gaan voederen.
Wat ik heel vreemd vind, de grootste merrie is een halfzus aan vaders kant en heeft nooit iets, het moet toch erfelijk zijn aan moeders kant dat gevoelige spijsverteringskanaal.
Die persoon komt naar mijn streek van ver in Nederland, hij moest hier zijn voor andere mensen. Heb er hoop op...

Maria Delavega schreef op woensdag 1 juni 2011, 17:54:


Obesitas is nooit zonder gevaar, integendeel, obsitas is eigenlijk altijd gevaarlijk. Het kan talloze problemen veroorzaken.


wat is het voordeel van oud hooi?


wat voor inspuiting? Ik zou die DA nog eens uitvragen omtrent zijn diagnose en remedie.

joop schreef op donderdag 2 juni 2011, 10:13:


Dat weet je toch wel? Daar zitten geen vitaminen meer in. Alleen nog maar de dikmakers zoals koolhydraten, want DIE verouderen niet.

Iedere "deskundige" die oud hooi aanraadt heeft bij mij ook direct afgedaan, tenzij hij duidelijk maakt dat hij een reden heeft om het paard expres op een calorierijk maar vitamine-arm dieet te zetten.
Iedere deskundige hoort te weten dat koolhydraten e.d. niet verouderen. Een pak suiker van twee jaar oud is nog even ongezond en bevat nog even veel calorieen als een nieuw pak suiker.

Wanneer is het fabeltje dat oud hooi soms "beter" is dan vers hooi nou eindelijk eens de wereld uit? Oud hooi is nergens goed voor, of het moet voor een paard zijn met een vitaminevergiftiging.

Frans

Frans Veldman schreef op vrijdag 3 juni 2011, 10:05:


Ik had die stelling hier ook gelezen van oud hooi en suikers en daarom heb ik deze optie nog nooit overwogen om oud hooi te geven. Er zit ook veel vuil stof in, mijn idee is dat de darmpjes alleen maar zieker zullen worden.
Ik zal deze man laten komen, maar blijf inderdaad kritisch.
Mijn oudste merrie lijkt nu ook last te hebben rechts aan de buik, ik vermoed dat die zandpaddock immens slecht is en dat mijn paarden zand in de darmen krijgen, geef ze nu een kuur met psylliumzaadjes. Ik geloof het verhaal niet dat stro teveel suikers zou bevatten en mijn oudste merrie daarom maagzuur problemen zou hebben.
In de Eifel zijn mijn andere twee paarden veel afgevallen door het klimmen en rennen op de steile heuvels en gezond geworden, daar ik me geen raad meer weet gaan die twee naar de Eifel na het onderzoek. Daar hebben ze goed gras en als dat niet bevalt kunnen ze nog altijd op een schaarsere weide met eifelhooi. Hun veearts is daar ook zeer goed en de onderzoeken worden serieuzer verricht dan in België (jammer eigenlijk zo iets...) Ik weet anders niet hoe ik het moet doen...

Martina schreef op maandag 23 mei 2011, 10:37:


Het is ook onzin dat knutten op een bepaalde hoogte niet meer zouden voorkomen. Het enige dat uitmaakt is klimaat: op grotere hoogte is het gemiddeld kouder. Op de Noordpool komen knutten sowieso niet voor, je kunt dus een afname verwachten naarmate het kouder wordt. Boven in de Alpen zul je die knutten dus niet veel zien, alles wat lager ligt is onderhevig aan een glijdende schaal.

Voor dieren in de natuur is de hoogte van een terrein niet vast te stellen. Het enige dat er "anders" is tussen een hoog en laag terrein, behalve dan de temperatuur, is de luchtdruk. Maar de luchtdruk varieert sowieso ook al door weersinvloeden. Wat luchtdruk betreft ligt Nederland soms wel 300 meter boven de zeespiegel, maar soms ook wel 300 meter daaronder. En dit soort variaties gelden natuurlijk voor ieder gebied, dus ook de Eiffel.
(Precies de reden overigens dat piloten bij binnenkomst in een bepaald gebied direct de plaatselijke luchtdruk te horen krijgen, want stel je die luchtdruk niet op je hoogtemeter in dan kraamt het ding onzin uit).

Frans

Frans Veldman schreef op vrijdag 3 juni 2011, 11:06:


Dat zei Wil, dat vanaf een bepaalde hoogte de knutten niet meer voorkomen.... er moet toch wel een reden zijn waarom mijn paarden in berg-achtige gebieden niet meer schuren...

Maria Delavega schreef op zaterdag 4 juni 2011, 1:33:


Klopt. Heb ik ooit geschreven. Ik zal dat gevonden hebben op m'n speurtocht naar knutten (Cullicoides Robertii).

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.