JAAAAAAAAAAAAA we hebben het gedaan!
Vandaag een enorme stap genomen. We hebben een bosrit(je) gemaakt!
Voor Kyliam stelde het denk ik niet zoveel voor maar vooral voor mezelf was het een grote stap.
Vanmorgen stond ik al op met het idee dat ik op buitenrit wilde gaan. Maar ja...toch wel eng. De angst die ik heb opgebouwd zit nogal diep. In mijn hoofd kan ik heel slecht paardrijden en kan ik mijn paard niet aan. Ik weet niet zo goed hoe ik dit moet uitleggen. Ik heb toch behoorlijk wat ervaring en ben niet echt een beginner. Geen geweldige ruiter maar onder normale omstandigheden zit ik toch redelijk stevig. Maar in mijn hoofd is dat niet zo en zou ik er bij elke sprong opzij vanaf donderen. Daarom dat ik de stap gewoon niet meer durfde te zetten.
De afgelopen maanden hard met Kyliam gewerkt. Eerst aan de hand. Ondertussen heel veel kilometers wandeld door het bos, het dorp en alles wat eng kon zijn. En nu sinds enkele weekjes in de bak rijdend. Dit ging prima. Eerst was het opstappen al eng. Daarna het stappen zonder longe (of touwtje), daarna het kleine drafje. En bij elke stap ontdekken dat Kyliam niet als een rodeo mij eraf probeert te gooien. En dat het best wel mee valt.
Op moment is de bak heel stoffig. Maar ik wilde toch graag rijden. J., de staleigenaar gevraagd of hij zin had om samen een ritje te gaan maken. Wel duidelijk gezegd dat ik alleen maar stap en draf ritje wilde, en liefst dat hij zijn "rustige" paard mee nam, zodat Kyliam wat steun zou hebben.
Hij vond het prima, dus zouden we gaan.
In de praktijk was Kyliam eigenlijk rustiger dan Dappere. De wind maakte alles wat onrustig. Dappere schrok 1 keer flink en schoot een paar meter weg. Kyliam mee maar bleef toen stil staan met zo`n air van "waarom schrik ik eigenlijk". En ik tot de ontdekking gekomen dat het eigenlijk wel mee viel. Geen rampsenarios.
Op de terugweg was Kyliam een stuk wel wat hektisch. Dappere stapt heel snel en ruim en wij moeten dan regelmatig even draven om bij te houden. Daarin werd Kyl even drukker. Maar het laatste stuk kon ik helemaal relax stappen met een los teugeltje! Ik hem maar gelijk vertellen dat DAT nu net de bedoeling was en of hij dat voortaan even een uur eerder wil doen
Maar ik erg trots op ons beiden! Ik ben blij de tussenstap genomen te hebben om niet gelijk alleen op pad te gaan. Dit was net goed en haalbaar. Mijn vertrouwen in mezelf en in hem is weer toegenomen. Mijn dag kan niet meer stuk!
Danielle
Warboel
