Piet schreef op maandag 2 mei 2011, 7:23:

Ik schreef eerder dat de sector dat heel moeilijk kan controleren. Wie weet er nu of je met een borstel of een rasp aan je paard bezig bent?
Maar. Het zou wél natuurlijk kunnen dat bekappers die zich profileren dmv hun website, of anderszins ruchtbaarheid geven aan hun bestaan, opgesnord en gecheckt gaan worden op 'sectorerkenning'. Of via de KvK, daar hoort elke zzp-er immers ingeschreven te staan.

Fem schreef op maandag 2 mei 2011, 13:08:

De duinen zijn loodzwaar geworden door de aanhoudende droogte, ik durf er mijn paarden nu niet aan bloot te stellen. Veel te groot risico op peesblessures, zelfs al zijn ze wat gewend. Ik zou heel voorzichtig zijn met Joe als je naar de duinen wil en tussen de bomen naast het ruiterpad gaan, waar vastere bodem is.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Interessant stuk Els!

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Hypnose werkt toch ook?

Of zoals Cesar Milan zegt: "It's all about energy".
De energie die je uitstuurt wordt doorgaans beantwoord door de 'energieën' om je heen. In het groot en in het klein. Je kunt het sturen.
Als jij ervan overtuigd bent dat bv kalmerende Bachdruppels werken, dan hébben ze ook effect. Omdat de energie die je uitzendt, kalmering-verwachtend is. En misschien ook omdat de druppels iets bewerkstelligen; dat kan ik niet beoordelen.
Een bang paard laat zich niet geruststellen als jij je laat imponeren door het angstige gedrag. Want jouw uitgezonden energie is dan: schrik. Je zendt zijn angstige energie terug. Geef jij dit angstige paard Rescue Remedy, en vertrouw je erop dat deze druppels hun werk doen dan is jouw uitgezonden energie: weldra word je rustig, paard. En het paard pikt dit op.
Daarom is het zo grappig dat liegen niet werkt. Daarom is het zo belangrijk oprecht en eenduidig te zijn.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Hier zijn ze ook nog lang niet door hun vacht heen. Elk jaar vind ik het lang duren en elk jaar is het eind mei pas klaar. Vroeger had ik een jonge shetlander en die was eind juni pas kort. Om eind juli alweer te beginnen met de wintervacht. Ik vind het dus niet zo vreemd dat jouw shetlandpony nog geen zomertenue heeft.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Ik denk dat door de klap van zijn gewicht op die voorknie (die eigenlijk geen knie is) de interne weefsels wat gekneusd, beschadigd zijn. Misschien is er intern wel wat gezwollen dat ergens op drukt wat pijnlijk kan zijn. Ik zou inderdaad deze week niet te gek doen en eventueel traumeel geven.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

cheyenne26 schreef op donderdag 5 mei 2011, 10:59:


Als dit je instelling is, ben je natuurlijk geen leider! want een leider is niet onzeker en bang dat zijn paard over hem heen loopt. Die gaat ervan uit dat dat niet gebeurt, aangezien hij daar zelf al loopt. En als je daarvan uit gaat, gebeurt het ook niet. (Het energie-verhaal uit een andere draad).

Zet die angst en onzekerheid opzij -laat dat leidergedoe maar even zitten- en ga leuk aan de gang met dit paard. Koop hem niet om met snoep en penny-geaai, maar laat zien dat het bij jou leuk is. Want jij zorgt voor spelletjes, je neemt hem mee, je beloont hem wanneer hij iets doet wat je vraagt (anders niet!), maak de omstandigheden zodanig dat hij bij je wil zijn. Niet omdat je zakken gevuld zijn met wortels, maar omdat je hem mentaal uitdaagt, dingetjes onderneemt met hem waardoor hij zich op je gaat richten en bij je wil zijn.

Hij klinkt als een echte welsh cob. 100%. Daar moet je mee overweg kunnen. Eén eigenaar en elke dag aan de bak, samen met de baas. Springen en voor de kar. Niet iedereen vindt de Welsh people bijvoorbeeld leuk in de omgang.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Ik moest ook mijn mening bijstellen, toch vooringenomen door de hollandse sopbodems...!
Ik ben net terug uit de Pyreneeën en heb daar een 5 uur durende rit met een paard uit die omgeving gemaakt over dit soort paden:





De hoeven:


• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Marcia schreef op donderdag 12 mei 2011, 9:50:


Er zijn twee opties.

1. Meer laten bewegen, dus aan het werk zetten. Slenteren in een paddock is trouwens geen bewegen.

2. Minder voeren. Niet elk paard hoeft onbeperkt hooi en al helemaal niet al shij ook de toegang tot gras heeft. Als hij te dik wordt van wat hij nu eet, is het dus teveel. Je zou een tweede hooinet kunnen gebruiken waardoor de opname nog langzamer gaat. Of de weidetijd verkorten. Of een graasmasker.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Ik zou een totaalsupplement bijgeven omdat een hooimenu wat eenzijdig kan zijn als het hooi allemaal van hetzelfde stuk land komt. Formula 4forFeet bijvoorbeeld, of Equimins Advance of Primeval Super Multicompleet. (alle drie op acceptabele basis, zonder suikerbende en met voldoende vit/min).

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Tineke Nolet-Verdel schreef op donderdag 12 mei 2011, 15:40:


De eigenaar vijlt af en toe cosmetisch wat rond, hij heeft de nb-cursus gedaan. Er is weinig te vijlen, want de hoeven zijn van staal en groei en slijtage houden elkaar in evenwicht. Er staat een klein randje hoefwand, dat wil de natuur blijkbaar zelf zo.

De paarden staan 24/7 buiten met een schuilstal met betonnen ondergrond, daar is ook de watervoorziening. Het weiland bestaat uit spaans gras op een rotsondergrond, het ziet er groen uit. Het voer bestaat uit dus gras, aanvullend 3/4 hooi met 1/4 alfalfa, verder niets dan een liksteen. De paarden worden naar believen ingezet voor lange en korte ritten in de omgeving. Soms 3x per week, dan weer 2 weken niet. Ze zijn volledig aangepast aan hun 'werk' en omgeving. Na afloop afgezadeld en zo terug de wei in, een keertje rollen en ze zagen er weer fit uit. Dit in tegenstelling tot onthutste moi, die de beelden van de klauterpartijen langs ravijnen nog strak op mijn netvlies had.

De merrie die ik reed, liep al jaren in die streek en het andere paard een jaar. De merrie was absoluut keihard op de benen. Dat andere paard had eerder dit jaar een keer gevoeligheid vertoond op de tweede dag van een driedaagse tocht (wat Karin ook al beschreef).
Het kost wat tijd om zulke rockcrushers te maken.
Maar dan heb je wel wat!

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Piet schreef op donderdag 12 mei 2011, 17:06:


Ik leg het uit.


Ja! Het gaat om een merrie van 22 die luizen heeft gehad, in een hollandse wei staat en het daarmee moet doen. Dat vinnik 'schraal'.
De paarden waar ik het over heb, zijn respectievelijk 6 en 9 jaar, eten grassen en kruiden van een immens weiland op mineraalrijke bodem, krijgen hooi van weer een andere oorsprong plus alfalfa, wat een heel andere voedingssamenstelling heeft. Bovendien bewegen ze veel, vast niet zoveel als de merrie in kwestie. Dat vind ik toch wel wat anders hoor.


Niet persé. Luizen zitten doorgaans op een verzwakt dier, maar komen ook wel eens voor op gezonde dieren. Zo ligt de verdeling. Ik zou het risico niet nemen en aannemen dat het 22-jarige luizenpaard tot het gezonde deel behoort en ik zou er een vitaminenkuur aan wagen.
Ik noem toch al heel braaf het PN-supplement als eerste optie?

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Nils Vellinga schreef op donderdag 12 mei 2011, 18:51:

Wat een onzin, hoe kom je daar nou bij?
Laat Olly eens een kwartier stappen, een kwartier draven en een kwartier galopperen. Wat kost het meeste energie?