Spirithorses schreef op zondag 13 maart 2011, 18:07:


Met de lange teugel ... mhhh
Ik denk dat ik zo'n 3jaar geleden Amaroc onder oog van Saskia Dobbelaere heb opgestart aan de lange lijnen (Emiel Voest manier),
Dan op de iets meer klassieke spaanse manier ... dan weer een tijd niet omdat er onbetrouwbare knopjes op Amaroc stonden die onder iets te veel druk naar boven kwamen, waardoor het gevaarlijk werd volgens mijn begeleiding toen. Verbod lange teugel ... daar moest ik even 6maand over nadenken, omdat ik de grenzen van mijn paard wel kende en ik vond dat zij in de fout waren gegaan. Maar zoals hij reageerde, was inderdaad wel erg gevaarlijk. Dan omdat Enno de laatse week voor het spektakel "cirkels van water en vuur" niet meer voor de lange teugel kon meedoen, toch besloten Amaroc in te zetten. En dat paard heeft dat schitterend gedaan tussen de zwierende vuurstokken door, zonder al te veel training (was ook niet zo'n moeilijke oefening, veel cirkels).
Dus vanaf dan ben ik echt aan de slag gegaan met hem en heb hem alles geleerd sindsdien ... dus 2j bijna op zeer regelmatige basis. Hij is nu 14j ... je merkt dat bepaalde zaken zich pas gaan aandienen als ze er mentaal en fysiek rijp voor zijn.
Van Invierno verwacht ik zulke zaken niet binnen 2jaar. Als ook hij die pirouette zou aankunnen op zijn 14j ben ik daar zeer tevreden mee. Maar aangezien ik zelf nu al veel verder sta in het beleren aan de lange teugel en aan de hand van paarden, zal dat iets sneller zijn wellicht. Maar zeker nog niet op zijn zeven. Hij zal dat zelf wel aangeven.

Leuk Cindy!! En dat kompliment heb je maar mooi ontvangen!


Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Wil schreef op zondag 13 maart 2011, 19:55:


En dik heel dik, verdiend

Nils en Olly

(Olly word binnenkort OOK 14 )

En ik vond jullie vorig jaar al zo fantastisch stel zowel aan de lange teugel als de workshop Massage bij Pien! Kan het dan nog beter?

Iedereen bedankt voor de leuke reacties!

@Anja: je moest een weten, het voelt aan als de smaak van een goede wijn, die je moet laten rijpen. Zoals die smaak intenser en beter wordt, wordt ook de band met je paard na verloop van jaren sterker. Vorig jaar was nog maar net het begin, zo voelt het nu aan ... terwijl ook dit nog maar het begin zal zijn voor het vervolg. Het is een proces waar je beide samen doorgaat.

Cindy Helms schreef op zondag 13 maart 2011, 20:42:


En juist daarom is het zo belangrijk om af en toe even om te kijken...
Niet te lang, maar gewoon heel even...

Merel Stoffers schreef op zondag 13 maart 2011, 21:31:


Met omkijken heb ik geen enkel probleem. Het laat me stilstaan bij alles en iedereen waarvan ik zielsveel hield, maar die er nu niet meer zijn. Het laat me stilstaan bij al wat geweest is, maar nu niet meer is. Het laat me stilstaan bij ook mijn fouten, waaruit ik geleerd heb.
Ik krijg kippenvel telkens ik terugkijk en me bedenk hoeveel er veranderd in een mensenleven (niet enkel met betrekking tot paarden). Ook al doet terugblikken soms pijn omdat je nu éénmaal zowel dierbare naasten als dieren verloren hebt of omdat sommige situaties heel erg moeilijk waren, ik acht me gelukkig met al wat vooraf ging en met al wat nog komen moet.
Omkijken is geen enkel probleem, maar het verleden leren loslaten en weer verder gaan is niet altijd een heel erg makkelijk proces.

Cindy Helms schreef op maandag 14 maart 2011, 12:36:


Die mensen en dieren leven gewoon door omdat je nog van ze houdt. Je voelt niet het verlies maar de liefde die je voor hen hebt.


dus leerzaam en louterend


het leven is mooi, zelfs mooier dan mooi, in feite zo mooi dat woorden tekort schieten om het te beschrijven.

joop schreef op maandag 14 maart 2011, 13:57:


Nu wel ja, maar laat ons zeggen dat ik als mens daar toch steeds weer opnieuw 2 a 3j voor nodig heb om te kunnen loslaten.
Misschien dat wel makkelijker wordt naarmate je eigen leeftijd vordert.
Maar inderdaad het leven kan mooi zijn, het andere is neutraal.

Cindy Helms schreef op maandag 14 maart 2011, 14:03:


Ik ben al zo'n oude sok he maar hoe ouder je wordt hoe makkelijker alles wordt, dus toch nog iets om naar uit te zien.