Het fascineert me dat je zo tegen bent, Egon.
Is dat antropomorfisme (en dat is een serieuze vraag)?

met vriendelijke groeten,
Inge

e m kraak schreef op donderdag, 17 februari 2005, 15:34:


Persoonlijk zie ik liever een gecastreerde ruin tussen de merries (en jouw "ballen afhakken" is bij mijn weten meestal het gedeeltelijk verwijderen van de zaadleiders tijdens een zeer korte verdovingstijd) dan een eenzame hengst. Als dat de keuze is, is ze, wat mij betreft, al gauw gemaakt. Oh ja, de tweede is dat de meeste mensen een hengst niet aankunnen, om wat voor reden dan ook (pride & prejudice). Je kan wel roepen dat het niet zo hoeft te zijn, maar de realiteit is dat de meeste mensen zelfs niet zo heel goed weten hoe ze met een ruin moeten omgaan.

Maar ik wil voorbijgaan aan de al dan niet terechte redenen van mensen om te gaan castreren of aan anecdotes van momenten waarop operaties fout gaat. Ik heb het juist zeer bewust over antropomorfisme omdat ik me afvraag of een paard er wel vragen bij heeft.

met vriendelijke groeten,
Inge

Sabrina Adams schreef op donderdag, 17 februari 2005, 9:28:


Je verwacht teveel. Doe minder .



Wel, waarschijnlijk in maart een introductieclinicje in Brecht maar de precieze datum weet ik pas volgende week; en op 16 april hier thuis in Duffel.

met vriendelijke groeten,
Inge

e m kraak schreef op donderdag, 17 februari 2005, 17:04:


De meeste mensen hebben niet de luxe van een eigen stabiele groep op een eigen stuk land.



Ja, dat bedoel ik met pride & prejudice. Dus bescherm ik liever de paarden voor de mensen, als het moet door castratie.


Nee, maar wel een praktisch. Ik kom onder gewone mensen bij gewone paarden in gewone omstandigheden, en ik begin daar waar de mensen zijn, niet waar ik zou willen dat ze waren. Zo werkt het niet. Je kan met een lichtje zwaaien op het einde van het pad, maar ze moeten wel zélf het pad aflopen.


Volg je de discussie die momenteel onder ethologen loopt, namelijk of intelligentie en cognitie bepalen op welke manier pijn wordt ervaren?
Vroeger dacht men dat "minder intelligente" (spreektaal, efkes geen discussie over "wat is intelligentie") dieren ook minder pijn zouden voelen. Nu denkt men (en ik ook) dat dieren die niet vooruit kunnen denken juist veel meer pijn voelen, omdat hun hele wezen met pijn vervuld is zonder dat ze weten dat het gaat stoppen. Bij erge pijn kan een mens denken "morgen is het beter" en daarin hoop en sterkte vinden, maar zo'n dieren kunnen dat niet.
In die zin vraag ik me af of ook een "persoonlijkheidsverandering" iets is dat paarden raakt. Of ze "weten" dat ze veranderd zijn. ALs ze het niet weten, is het ook geen probleem, niet voor henzelf althans. Let wel - ik wéét het niet, he, niet in de ene noch in de andere richting, ik vraag het me gewoon af.
Ik heb het gevoel dat jouw argumenten eerder gebaseerd zijn op wat jouw persoonlijke perceptie zou zijn. Ik denk dat paarden veel intelligenter zijn dan de meeste mensen denken, maar ik wil daarin ook weer niet al te ver gaan; ik denk in de richting dat ze in geval van castratie alleen zichzelf in het nu beseffen (met dus het belang van een veel betere voor- en nazorg bij castratie!), niet het feit dat ze vandaag een andere persoonlijkheid hebben dan gisteren.

met vriendelijke groeten,
Inge