> Mijn knieen beginnen te knikken als ik weer aan die "fijne" rit denk.
> Petje af voor paarden die het niets uitmaakt en genoeg vertrouwen hebben.
Nou eg wel. Wat ik hier altijd erg grappig vind is het feit dat ik wel altijd ergens van schrik en de paarden (en hond) niet meer. We wonen hier vlakbij een militair vliegveld. En het gebeurt erg regelmatig dat er een ontzettend harde knal hoorbaar (en voelbaar) is doordat zo'n straaljager door de geluidsbarriere gaat. Het hele huis en de ramen hoor je kraken. Ik kan er zelf niets aan doen, altijd trekt m'n lichaam in een autonome reactie even uit schrik. Je voelt die knal tot in je longen. Waar ik me dus om verbaas is dat de paarden tegenwoordig dus totaal niet reageren. Ik heb een stuiptrekking en zij blijven doodkalm,zelfs geen trekje. Dat wil ik ook wel

Of het valt me bij hun niet op vanwege mijn spasme
