Ik liep er al een tijdje mee in mijn hoofd, maar na mijn slechte ervaring van 2j geleden met Rock en Enno handpaard, was het er toch niet van gekomen om Invierno ooit nog als handpaard mee op wandeling te nemen.
Maar toen waren er mensen met paraplu's in het bos, was Rock nog wel eens vreselijk druk, Enno zette het op een rennen als Rock met die intentie terugdraaide naar hem toe (de stoere had schrik van de plu, Enno had daan weer schrik van de Rock, ...)
Laat ons zeggen: vij onbezonnen aan begonnen en de omstandigheden waren niet optimaal

Dus ging ik altijd aan de hand of aan de lange teugel met Invierno op stap. Is ook heel er leuk en leerrijk voor hem.

Maar soms weet je gewoon wanneer de moment daar is, dus gisteren Invierno (uit de kluiten gewassen tov Amaroc nu op zijn 4j) mee naar Zutendaal.
Hij is cool genoeg om als handpaard mee te gaan, Amaroc is nu betrouwbaar genoeg om als leidpaard te dienen en ik? Nou ik ben ook wel wat veranderd

Na de les bij Jossy, Amaroc opgezadeld, de bandiet uit de paddock (had weer door dat er geen electriciteit op de draad stond) geplukt en weg waren we!
We hebben een dik uur samen lekker gewandeld en km's gedraafd (is hij ook gewend van de lange teugel). Door water, over boomstammen, door de modder, over de baan, over steentjes (hoefjes trainen!) naast de vervelende monsterlijke honden achter de draad, voorbij andere paarden, fietsers en heel veel bomen
Dienen "kleine" vindt het altijd wel zeer uitdagend om de chef een beetje te lopen ambeteren als hij weet dat die toch niets doet omdat ik erbij ben. Al eens een paar keer gebeten in Amaroc zijn hals, in zijn achterwerk ... en dan patat! twee achterbenen geïncasseerd... zijn verdiende loon dus. Toen klonk er alleen maar: "Bravo Rockske" in het bos
Ging super! Superknollen

Ik weet wat je gevoeld hebt
deel 1 ; set your self up for succes, maar wie denkt daar nou aan
deel 2 ; elke keer groei je weer.
samenvatting; weer genoten van je bericht en een aansporing om met Woody verder te gaan. (Blijven staan in de trailer, zonder dat die afgesloten is ) zal niet voor de lente wandeling zijn, vrees ik.

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Cindy Helms schreef op zaterdag 19 februari 2011, 8:27:


Wow! Bij Nolasco durf ik dat nog niet, ben nog te onervaren, maar die gaat binnenkort naar Eddy. Maar met Roos ga ik het wel proberen, want dan zijn we weer een beetje verder op de ladder van het leren hé? Fantastisch als het allemaal klopt!

Anja Seijn schreef op zaterdag 19 februari 2011, 21:34:


De grootste troef die ik heb, is dat ik Invierno 200% vertrouw. Ik heb hem van zijn 6 maand dus ik weet hoe hij op alles reageert. Hij rent niet weg van zijn angsten (heeft maar weinig angst), is megacool en soms een beetje te dapper/ondernemend, snel verveelt, ... Geen tractor, geen mens, geen zeil, geen hond, ... niets brengt dat paard van de wijs. Moest ik hem om één of andere reden even loslaten, dan weet ik dat hij gewoon bij ons blijft. Die gaat niet panikeren noch zichzelf verongelukken.
Een ander voordeel is dat ik Rock al 6,5j ken en intensief mee bezig ben geweest. Ook dat paard ken ik door en door. Na al die jaren is het perfect mogelijk zijn explosiviteit onder me te houden als het helikoptertje weer even opgedraaid is en klaar staat om weggekatapulteerd te worden. Ik weet wanneer hij even tijd nodig heeft om te wennen aan zijn angst en om er mee om te gaan. Ik hoef hem niet meer achterwaarts ergens voorbij te laten gaan. Vorig jaar nog wel hoor
Dan ik als mens ben inderdaad ook gegroeid, vooral door steeds met verschillende paarden te leren omgaan en omdat ik in de juiste fases van mijn zoektocht de juiste mensen tegen gekomen ben. Beide paarden vertrouwen me nu blindelings.
Beide kennen ook alle hulpen en zijn zeer licht.
Anders zou ik er niet aan gedacht om vol overgave mijn gevoel te volgen

Op een gegeven moment voelde ik best onder me dat beide elkaar aan het aanmoedigen waren om het tempo op te voeren. Heb ik maar weinig voor nodig om hen er even attent op te maken dat ik die beslissing in handen heb voor ieders veiligheid. Niet onbelangrijk!

Cindy Helms schreef op zondag 20 februari 2011, 8:42:


Dit gevoel herken ik, Docile is zo'n paard dat ik helemaal vertrouw, maar ook mijn kleine ADHD merrie Heel belangrijk als je op stap gaat. Jouw verhaal inspireert mij weer om aan de slag te gaan met Docile en Rosa tesamen, Rosa is zeer leergierig, zij is pas 5. Grappig, het valt mij ineens dat ik door louter toeval allemaal merries heb. (ik heb 3 ruinen maar daar doe ik niks mee want die zijn gehandicaped behalve Unami, die is nu 34 dus met pensioen)

joop schreef op zondag 20 februari 2011, 10:36:


Heel leuk dat mijn verhaal ook weer anderen inspireert
Ik voelde al een poosje dat de tijd gekomen was en normaal zou vorige vrijdag de eerste rit geweest zijn, ware het niet dat de les bij Jossy uitgesteld werd. In Zuutendaal moet ik niet zoveel straat doen, spoorwegen over, en onverantwoordelijke mobilisten kruisen als daar alvorens ik in het bos ben. Dan kwam vorig weekend nog een post van Pien op het "smoelenboek" waarin ze vertelde dat Gria ook voor het eerst als handpaard mee was gegaan, hetgeen mij nog meer inspireerde om mijn gevoel te volgen.
En ja zoals ook Nils aangaf, jezelf opzetten voor succes.
Eerst rechtstreeks het bos in alvorens km's straat te gaan doen met veel verkeer, was ook een deel van het plan. De paarden moesten licht op de hulpen zijn en er moest ook wederzijds respect en vertrouwen zijn no mather what, voor ik het nog eens ging proberen.

En ja Invierno vertrouw ik blindelings en omgekeerd ook. Hij is nu 4 jaar en een écht paard geworden. Hij is nog niet zadelmak, maar dat gaat ook geen problemen geven. Ik weet dat ik zo zou kunnen opstappen en wegrijden, maar het is nog te vroeg. Het enige wat ik heel af en toe al eens doe is opstappen zonder zadel en optoming vanaf een opstapje, enkele stapjes voor- of achteruit en er onmiddellijk weer af. En hem gewend maken aan links en rechts. Verder veel leid- en focusoefeningen, gymnasticeren aan de hand en lange teugel en veel indrukken laten opdoen buiten en op diverse lokatie's. Volgend jaar komt de rest wel stilletjes aan. Enkel als Enno in volle galop komt aanstormen, moet ik opletten aangezien Invierno Enno's achterwerk vreest. En terecht
Dit paard zal mogelijks mijn eigen laatste en beste (mentaal en fysiek) paard worden als hij alle geluk van de wereld heeft. Dus we gaan hem gaarslagen en alle tijd van de wereld geven

Zutendaal met 1 u! Ik zal het ook nooit leren

Cindy Helms schreef op zondag 20 februari 2011, 11:17:


Gaarslagen?
Google helpt niet.
Is dat Gaar slaan?
Klaarstomen?

"Aantwaarps" voor: goed soigneren, verzorgen.
Ik moest zelfs als "Öschotteneir" (Aarschot) met "Aantwaarpse roots (afkomstig uit Antwerpen)" als eens goed nadenken hoe ik dat woord moest schrijven.
Britt en Katrien zijn daar veel beter in dan ik