Wil schreef op vrijdag 4 februari 2011, 14:54:
> Jeetje Cindy, wat een prachtig en ook wel ontroerend verhaal!
Ja, dat is het ook. Ik weet nog goed dat toen ik Sunny voor het eerst ontmoet had, ik een krop in mijn keel kreeg en de tranen in mijn ogen stonden telkens ik iemand over hem iets vertellen wou. Het is ook voor het eerst dat Benny noch ik het gevoel hadden ons tegen zijn komst te kunnen "verzetten" en dat gevoel had Anne toen ook om hem te lossen.
Sunny had allready made up his mind.
Nochtans dacht ik toen dat de kudde compleet was, maar dat was niet zo. Nu is ze dat wel. We zien wel weer verder hoe de toekomst loopt, maar in ieder geval is er nu sprake van een goed functionerende en mentaal gezonde kudde zoals ook Ans al aanhaalde. Ik hoef geen paard alleen meer op een weide of zelfs maar met twee.
En al zeker niet meer 24/24 op box.
Er is veel meer, waar wij nog niet alles vanaf weten ...