Jeetje Cindy, wat een prachtig en ook wel ontroerend verhaal!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Cindy Helms schreef op vrijdag 4 februari 2011, 13:33:



Mooi Cindy!

Binnen de kudde... er gaat niets boven de werking van contact met soortgenoten.
Ik zie dat hier ook vaak gebeuren. De opvangkippen die in een kluitje op de grond sliepen leerden van de anderen hoe dat eigenlijk op een stok moet.
De schuwe poes met haar ene oogje leerde van de allemansvriendkater dat mensen ook heel okee kunnen zijn.
De dominante fjord die iedereen omverliep leerde rekening met anderen te houden dankzij de oude ruin.

Niks aan doen. Gewoon alleen maar kijken...

Cindy Helms schreef op vrijdag 4 februari 2011, 13:33:


Mooi om te lezen hoe ze elkaar zo aanvullen en hoe Sunny jouw kudde vervolledigd.
En dat nu ook Invierno groeit binnen die groep.

Ik herken wel wat je schrijft. Het gevoel dat alles 'klopt' en dat de groep volledig.
Dat gevoel hadden wij ook met de komst van Angel. (Voor degene die niet kunnen volgen, Angel en Sunny komen van dezelfde eigenaar.)
En echte kudde, een geoliede samenwerking. En elk paard had zijn functie. De nichtjes Charly en Mandy hadden elkaar. Puzzle als sidekick van Charly en Jamaica, en Angel om die beide jongens in het gareel te houden en de dames te beschermen.
Maar gek genoeg was Jammie de spil en is het helemaal uit elkaar gevallen zodra hij er niet meer was. Het draait vierkant, het is geen kudde meer.
Misschien moeten wij ook nog maar eens op zoek naar 'een beginnerspaard'.

Of twee leuke veulens Ans, als nieuwe aanjagers!

Christel Provaas schreef op vrijdag 4 februari 2011, 15:46:


Vanavond weet ik hopelijk beter, wat de toekomst zal brengen.

Ans Jondral schreef op vrijdag 4 februari 2011, 15:47:


ook ik heb al zoiets horen aanwaaien Ans vorige zaterdag
Leuk dat we zo van elkaar op de hoogte blijven hé