Onvoorstelbaar!
Ik sluit mijn PC af omdat ik me moet klaarmaken om met Amaroc te vertrekken.
Ik kijk buiten en zie een tafereel ... soms denk ik toch dat er meer is ...

Enno heeft al sinds hij hier staat een halsterissue (vroeger ook al, maar dan stond hij op stal, dus kon hij er niet van weg). Een halster of touw en hij is weg. Ben je gehaast, dan mag je het al helemaal vergeten. Dan kom je niet met dat halster in zijn buurt. Halster uit doen = rennen met alles erop en eraan!! Kan 10 keer goed gaan, de 11de keer loop je weer met je hoofd tegen de muur aan.
Maar soit, de laatste maanden mogen we niet klagen. Het gaat goed. Dus deze ochtend ik zijn halster aan, zonder dat hij hoeft te werken of uit de kudde moet. Krijgt hij iets lekkers voor. En later doe ik dat weer uit. Krijgt hij weer iets lekkers voor als hij braaf blijft staan ...

Ik kijk door de raam, net de vorige post hier gedaan:
En ik zie Sunny die het halster van Enno in zijn mond los heeft bungelen en Enno die het probeert af te pakken. En trekken maar met twee aan dat halster. Amaroc vindt het welletjes geweest. Sunny loopt weg met het halster en Enno achter hem aan om dat halster weer af te pakken

Soms begrijp ik er niets meer van, maar dat zal wel de humane beperking ervan zijn

Paarden en katten ... de meest mysterieuze wezens van allen.

Cindy Helms schreef op vrijdag 4 februari 2011, 13:49:

Cindy, wat een prachtverhaal samen met je vorige post over Sunny. Mooi zoals dat paard op je pad is gekomen en wat een invloed heeft hij!
Het is toch heerlijk zoals Enno en Sunny samen kunnen dollen met een halster. Enno zal het halster op zich niet eng vinden, maar de combi mens+halster, dat zal wel linke soep voor hem zijn (geweest).
Ik kijk uit naar meer verhalen!

Jeetje Cindy, wat een prachtig en ook wel ontroerend verhaal!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Cindy Helms schreef op vrijdag 4 februari 2011, 13:33:



Mooi Cindy!

Binnen de kudde... er gaat niets boven de werking van contact met soortgenoten.
Ik zie dat hier ook vaak gebeuren. De opvangkippen die in een kluitje op de grond sliepen leerden van de anderen hoe dat eigenlijk op een stok moet.
De schuwe poes met haar ene oogje leerde van de allemansvriendkater dat mensen ook heel okee kunnen zijn.
De dominante fjord die iedereen omverliep leerde rekening met anderen te houden dankzij de oude ruin.

Niks aan doen. Gewoon alleen maar kijken...

Cindy Helms schreef op vrijdag 4 februari 2011, 13:33:


Mooi om te lezen hoe ze elkaar zo aanvullen en hoe Sunny jouw kudde vervolledigd.
En dat nu ook Invierno groeit binnen die groep.

Ik herken wel wat je schrijft. Het gevoel dat alles 'klopt' en dat de groep volledig.
Dat gevoel hadden wij ook met de komst van Angel. (Voor degene die niet kunnen volgen, Angel en Sunny komen van dezelfde eigenaar.)
En echte kudde, een geoliede samenwerking. En elk paard had zijn functie. De nichtjes Charly en Mandy hadden elkaar. Puzzle als sidekick van Charly en Jamaica, en Angel om die beide jongens in het gareel te houden en de dames te beschermen.
Maar gek genoeg was Jammie de spil en is het helemaal uit elkaar gevallen zodra hij er niet meer was. Het draait vierkant, het is geen kudde meer.
Misschien moeten wij ook nog maar eens op zoek naar 'een beginnerspaard'.

Of twee leuke veulens Ans, als nieuwe aanjagers!

Christel Provaas schreef op vrijdag 4 februari 2011, 15:46:


Vanavond weet ik hopelijk beter, wat de toekomst zal brengen.

Ans Jondral schreef op vrijdag 4 februari 2011, 15:47:


ook ik heb al zoiets horen aanwaaien Ans vorige zaterdag
Leuk dat we zo van elkaar op de hoogte blijven hé