Spirithorses schreef op woensdag, 9 februari 2005, 15:27:
***********************
oh, nou ja, wist ik niet . Ik voer het trouwens ook als aanvullend bijvoer, dat was hopelijk wel overgekomen? je had er toch hoop ik niet uit opgemaakt, dat mijn paarden de hele dag alleen maar bietenpulp krijgen?

**********************
Dat zei ik ook niet, ik zei letterlijk "om de hoeveelheid EXTRA hooi die ze nodig heeft wat te beperken, voeren we haar nu 2x per dag ook bij met een emmertje bietenpulp".

**********************
Dan heb ik erg traag etende paarden, want over een half emmertje bietenpulp staan ze allebei - Torop en Neleke - toch wel een kwartier te mumzen.
Voor mij is het meer een voordeel dat het sneller gaat dan hooi, omdat ik Neleke wat meer vezelrijk voer wil geven wat niet te eiwitrijk is, wat niet te geconcentreerd is maar wat ze wel redelijk snel op kan eten.


**********************
Nou, ..... bijvoorbeeld omdat ik die nergens kwijt kan . Een zak bietenpulp kan ik nog in de schuur zetten maar waar moet ik die bieten laten? (krijg al visioenen van een stapel bieten in m´n voortuintje). Ik heb m´n paard niet aan huis staan he...

**********************
Afvalproduct klinkt erg negatief. Het is inderdaad een overblijfsel, maar daar hoeft niets mis mee te zijn toch? Uit de info die ik erover gelezen heb, kwam het naar voren als een eiwitarm, redelijk calciumrijk en vezelrijk voeder, wat voor een DEEL hooi kan vervangen en voor een DEEL het krachtvoer kan vervangen.

*********************
Als ik verse bieten zou kunnen voeren, zou ik wellicht daarvoor kiezen. Maar ik weet niet zeker of het wel helemaal vergelijkbaar is (wie weet dat WEL?).

Spirithorses schreef op woensdag, 9 februari 2005, 23:03:
**************
Ja, dat denk ik ook. Ik zie een emmer gewelde bietenpulp eigenlijk vooral als extra vezel en maagvulling en als zodanig toch een handig extraatje op het hooi. Ik kan niet 2x per dag heen gaan en dan elke keer een uur wachten tot mevrouw haar plakje hooi op heeft, dat is praktisch gewoon niet te doen. Voor de rest staat ze gewoon op de wei, maar ik vind de wei nu echt te kaal om een snelgroeiend veulen te kunnen voeden.

******************
Dacht ik al . Jos heeft wel eens voorgesteld om te gaan overleggen op de stal of we met z'n allen niet een kuup voederbieten kunnen kopen, maar daar is echt geen plaats voor, ik heb al aardig moeten zoeken om een plekje te vinden voor het extra hooi dat ik voor het patatteke (ons nieuwe Belgje) wou kopen, dat ging al bijna niet.

> Ik heb er een boekje over - zal het morgen eens vergelijken.
****************
Nou, dat vin'k wel interessant ja. Dus als je dat zou willen doen, is die info zeer welkom.

****************
Nee hoor, no problem. Ben benieuwd naar je info.

Spirithorses schreef op zondag, 13 februari 2005, 23:15:


*****************
Ik inmiddels ook , want ik heb een patatteke van 10 maanden rondlopen , en belandde eergisteren op m´n rug in de modder. Belgje sloeg linksaf terwijl dat niet de bedoeling was ... en liep bij wijze van spreken dwars door me heen. Ploeff daar lag ik in een diepe plas. Ik was met de bus, nou, heb wel bekijks gehad op m´n weg terug, met m´n rug vol drek en m´n laarzen onder de modder. Hahaha ... Maar wel koud! Brrrrr.

Je krijgt soms echt het idee dat je een olietanker aan een touwtje hebt. Het woord "veulenTJE" is bij haar niet echt op z´n plaats hihi.
Maar zooooo liefffff ..... ze leert ut nog wel (we zijn er in elk geval serieus mee bezig om haar wat zachter te laten reageren).

Spirithorses schreef op dinsdag, 15 februari 2005, 19:25:
*************************
Eigenlijk lees ik dit met verbazing. Ik heb hier niet veel ervaring in hoor, ik heb in m'n hele leven 2 kuddes gekend, dus heb de wijsheid niet in pacht. Maar heb in beide kuddes nog nooit gezien dat een van de paarden eerst moest uitrazen voor ze gingen grazen. In de vorige kudde met een paar jonge paarden, deden eigenlijk alleen de veulens dat weleens. Ook m'n eigen paard, toch redelijk energieke Arabier, wandelt rustig de stal uit (hij staat dus binnen 's nachts), loopt het weiland in en gaat gewoon meteen grazen. Heb hem echt nog nooit zien "uitrazen" of zo ivm het op stal staan. Het zal ook wel de routine zijn denk ik, of in jouw geval iets wat ze anders wel hebben en nu niet vanwege de regen?

In de regen van de laatste tijd wil hij eigenlijk liever op stal, en staat er wel sacherijnig bij, dat dat niet mag. Maar ze staan dus alleen 's nachts binnen, nooit overdag vanwege het weer (dat 's nachts is meer vanwege het toezicht dus).

*********************
Ik denk dat het in de stal opsluiten 1 probleem is, maar ook zeker de miscommunicatie die er vaak op volgt. Paard heeft energie en wil graag, ruiter wil hem juist inhouden, is misschien angstig voor die energie, noem het maar op. Erg jammer dat dat vaak zo gaat.

Two cents ....

Ja, ik denk zeker wel dat castratie de persoonlijkheid van een hengst KAN schaden, zodanig dat hij er problemen van ondervindt in zijn latere leven.
Zelf heb ik een ruin, die op 7-jarige leeftijd gecastreerd is (ik kocht hem toen hij 9 of 10 was). Volgens mensen die hem eerder kenden was hij als hengst "een darm van een paard". Daar ben ik dus niet bij geweest, maar ik verwacht dat hij gecastreerd is omdat hij sterk en koppig en fier was en stronteigenwijs. Of castreren bij hem de oplossing was, dat vraag ik me dus ernstig af. Want nu hij gecastreerd is merk je dat hij in veel dingen nog steeds als hengst reageert, hij probeert nog wel eens merries te dekken, is nog steeds trots en fier en koppig en eigengereid. In veel dingen gedraagt hij zich als een loner, wil meestal niet bij de rest van de kudde staan, en wil altijd de boel regelen. Tis vaak een sacherijnig paard. En hij kan absoluut niet bij een andere ruin in de wei, want dan krijgt hij meteen moordneigingen. Hij reageert nog steeds heel sterk op hengsten, maar ook op ruinen dus. Of dat sacherijnige door de castratie komt, ik weet het niet, maar voor mij voelt het wel heel sterk aan van `tis noch vlees noch vis` en dat voelt hij ook. Dus ik neig er in dit geval naar dat het WEL zijn persoonlijkheid geschaad heeft. In zijn geval had ik dus eerder voor een heropvoedingscursus gekozen dan een castratie.

MAAR. Om dan maar te zeggen, castratie is fout en dierenmishandeling, vind ik tekort door de bocht. Om in Nederland een paard te houden vin´k sowieso al niet 100% natuurlijk. Zouden alle hengsten blijven leven, dan houdt dat dus ruwweg in dat 50% van de paarden die er op maneges e.d. rondlopen hengst zou zijn. Het verhaal dat hengsten als elk ander paard gehouden kunnen worden, vind ik voor de meeste mensen niet opgaan. Waarom niet? Omdat daarvoor meestal veel te weinig ruimte is, en veel te weinig gelegenheid en tijd om daarvoor te doen wat er gedaan moet worden. Een hengst is niet voor niks een hengst. Tuurlijk kun je wel zorgen dat een kleine kudde op een vrij kleine ruimte met een of meerdere hengsten erbij in balans is, door jezelf te presenteren als "opperhengst" en daarmee je eigen regels er door te drukken. Dat is een mogelijkheid. Maar daarvoor heb je wel een bepaalde vaardigheid, kennis en ervaring nodig. De praktijk is toch dat de meeste mensen niet overweg kunnen met een hengst, er wat bang van worden, de hengst gaat eens wat proberen, komt daarmee weg, en voor je´t weet heb je een levensgevaarlijk beest tegenover je. Is dat de schuld van de hengst? Nee, natuurlijk niet, hij volgt z´n natuur, z´n hormonen en als het mot en er staat een tochtige merrie bij en je laat hem, z´n pik. Als je daar nu eenmaal niet adequaat op in weet te spelen, krijg je al snel een onhoudbare en gevaarlijke situatie. Een hengst opvoeden is niet wezenlijk anders dan een merrie of een ruin maar toch wel veel veeleisender, je moet er veel meer tijd en energie in stoppen en niet bang zijn.

Ik zou zelf dus van een hengst af zien omdat het veeleisender is, en je daar niet altijd op kunt inspelen in je normale dagelijkse situatie.

Brengt mij tot de vraag of castratie dan acceptabel is. Het antwoord voor mij hangt er vanaf. Castratie op latere leeftijd vind ik een erg slechte manier om eventuele gedragsproblemen "maar even" op te lossen. Mijn eigen paard is daar een goed voorbeeld van. Hij is dan wel gecastreerd, maar kan nog steeds niet bij ruinen in de wei en heeft nog steeds (soms) een gedragsprobleem t.o.v. ruinen en veulens. Castratie op jonge leeftijd vind ik dan zelf eigenlijk nog het meest acceptabel, dus voordat de persoonlijkheid zich al naar het hengst-zijn heeft gevormd. Dat komt er nog steeds op neer dat je d´r wat af snijdt, en dat dat een gemis is vergeleken bij de natuurlijke situatie. Maar ik denk niet dat voor alle vroeg-gecastreerde ruinen in Nederland geldt dat ze d´r doodongelukkig bij staan. Als het netjes en zorgvuldig gebeurt, dan vind ik het nog steeds jammer, maar wel acceptabel. En sowieso een veel beter idee dan alle hengsten hengst te laten in de Nederlandse situatie met alle gevolgen van dien. Al die veulentjes vin´k ook niet zo´n geweldig idee, ... waar laat je die, en waar komen ze terecht? Als iedereen bij z´n merrie er een paar krijgt, nou dat levert een aardig overschot op. En alle hengsten naar de slacht, ik zou niet weten waarom als ze als ruin een normaal prettig leven kunnen leiden. En dat laatste kan volgens mij wel degelijk als ze vroeg geruind worden.

Om simpelweg tegen castratie te zijn in Nederland, tsja, tis een mening natuurlijk. Maar dan zeg je in feite dat je tegen bent op het houden van paarden in Nederland. Ook dat is een mening.

Wil je in Nederland graag een paard in je leven en ook nog een baan en een huis om in te wonen, tsja, dan is ´t al snel duidelijk wat daar het gevolg van moet zijn. Je offert in feite het paard aan de Nederlandse situatie op. Zo is´t wel. Maar als dat paard dan een volwaardig happy leven kan hebben temidden tussen de merries en andere ruinen, nee, ik denk niet dat dat beest daar een complex aan zal overhouden. En dus vind ik het persoonlijk acceptabel, ALS het netjes, hygienisch en met voldoende nazorg gebeurt. En niet gewoon als middel om een lastig paard even rustig te krijgen. Tis geen wondermiddel en geen 100% garantie dat je paard dan gewoon in een kudde kan lopen alsof ´t een merrie is.

e m kraak schreef op vrijdag, 18 februari 2005, 19:21:
**********************
Ik kan 't echt niet met je eens zijn. Heb er ook een paar meegemaakt, een stuk of 4: 1 goed opgevoed, 1 slecht opgevoed, 2 ertussenin, alle niet slecht van karakter, maar toch, hoewel ik het verschil tussen een hengst, een merrie of een ruin opvoeden niet wezenlijk vind, vind ik een hengst wel degelijk een grotere uitdaging en lang niet voor iedereen geschikt.

Het verschil wordt misschien versterkt door angst van 2-beners, ook versterkt door opvoeding die daarop gebaseerd is (alleen in een stal staan of in een paddock zonder sociaal contact), maar niet gecreeerd (vind ik). Ben ik absoluut niet met je eens.

Een van deze hengsten werd elke dag binnen en weer buiten gezet, en precies zo behandeld als de andere paarden. Hij had nog mazzel ook, want hij stond niet alleen, maar naast een andere hengst. Je merkt dan toch aan het hele gedrag dat dat paard met andere dingen bezig is, dan een gemiddelde merrie. Een hengst daagt je uit, probeert vaker en feller met je te strijden en laat zich doorgaans minder makkelijk corrigeren dan een merrie. Dit paard presteerde het b.v. elke ochtend en elke avond opnieuw om te proberen over je heen te galopperen bij het binnen of buiten zetten. Ik heb hem ook weleens binnengezet en dat leverde me ook meteen een prachtige hoefvormige blauwe plek op toen hij achter mij een sprong nam en me finaal omsprong en daarbij op mijn dijbeen landde. Kijk dat overkomt mij maar 1 keer, de volgende keer kijk ik echt wel uit. De keren daarop ging het dus ook goed, maar heb wel mijn maatregelen genomen (en als het mijn eigen paard was geweest, was ik na zoiets meteen elke dag met hem aan de slag gegaan om hem wat meer manieren bij te brengen). Maar wat nou als het deze eerste keer meteen goed mis was gegaan? Bij een ander paard corrigeer je dat en als je consequent bent, dan zie je dat al snel stapsgewijs beter worden. Deze hengst vond dat alleen een grappig spelletje en vond het blijkbaar echt een uitdaging om het telkens opnieuw te proberen. Menigeen verliest dat dan toch op angst (omdat er nu eenmaal ook nogal grote tanden in zitten). Tuurlijk kun je hem wel een oplawaai verkopen of er echt mee aan de slag gaan zodat je dat gedrag in goede banen kan leiden, maar 't zal meer energie kosten dan de opvoeding van een gemiddelde merrie.

Tuurlijk staan hengsten niet altijd op de achterbenen te trappelen, en lopen ze niet altijd met hun leuter te zwaaien. Met poetsen, met omgang, in normale situaties hoeft er niet zoveel verschil te zijn. Maar in andere situaties kan een (slecht opgevoede) hengst een potentieel risico zijn, als hij niet geleerd heeft dat hij z'n gedrag moet beheersen en als er nog strijd en gekissebis is over wie de baas is. Met een jonge hengst langs een merrie lopen en het apparaat schuift naar buiten en dat hele beest verandert op slag, dat is niet iets wat je als 2-bener "creeert" vanuit je eigen angst, dat is een reactie van dat paard. NATUURLIJK kun je hem leren dat te beheersen, maar het vergt behoorlijk wat horsemanship en feeling om dat gedrag bij een gemiddelde hengst in goede banen te leiden. Met een merrie heb je dat niet, met een vroeg gecastreerde ruin waarschijnlijk ook niet. Er is naar mijn mening dus wel degelijk verschil.

Het lijkt me terecht om ook hier een beetje te waarschuwen in de trent van "don't try this at home". Dat JIJ ermee om kunt gaan Egon, wil niet zeggen dat iedereen dat kan. Ik vind dat nogal kras. Niet iedereen kan een hengst opvoeden en suggereren dat het allemaal wel een beetje meevalt, vin'k gewoon regelrecht gevaarlijk.