HannahFroukje schreef op maandag, 7 februari 2005, 20:41:


....... misschien heeft Torop geen 'passie' voor snelheid, maar heeft hij domweg nooit anders geleerd? Misschien is het volgende, ook al ben je natuurlijk heel goed met hem bezig (geweest), nog iets om je in te verdiepen:

Retraining the Racehorse

Most racehorses have had little foundation work.
Assume there has been little or inadequate training and start from the beginning.
Your hand in the air translates into pain for most racehorses. They were whipped to win and lose alike. Help them get over this.
Many racehorses have drugs in their systems that can take months to dissipate.
Large groups of horses, loud speakers, flags, etc. all mean go fast to the ex-racehorse. Help them learn to tolerate these distractions, intelligently. Don’t overload the horse.
Racehorses can be brought back to become magnificent all around well-adjusted happy creatures with patience and empathy.
Three to six month turn-out does wonders for horses just off the track.
Be certain the ex-racehorse has plenty of room to move and play and be a horse. Don’t keep your horses locked up in cells (stalls).
Assess the food issue. Too much hot foot (high protein) can slow progress. Consider beet pulp to keep weight on those wired Arabs and thoroughbreds.
Long quiet rides with other quiet horses does wonders for racehorses. Don’t ride with fidgety, nervous horses, especially in the beginning.

Van: Gentle Solutions.. Frank Bell

Hij heeft ook een video

Marianne

Piet schreef op dinsdag, 8 februari 2005, 8:36:


Hoi,

helaas kan ik, omdat Pauli nog vér weg is, niet met clickeren beginnen, maar het verhaal wat jij en Egon al weer een tijdje geleden hier schreven heeft mij zeer geïntrigeerd en als ze hopelijk gezond en wel weer thuis komt, zal ik het zeker ook opnieuw gaan uitproberen. Zonder clicker weliswaar - Yes lijkt me beter.

Ik dacht destijds: wat zou het leuk zijn als we een soort schriftelijke cursus voor pure clicker-beginners zouden hebben, zo'n stap-voor-stap gebeuren: ik zie dat zo... jij legt uit hoe de handeling te doen en Egon legt aan de hand van de oefening de basis en achtergrond van het conditioneren uit! Is dat een idee?

Ik begin maar meteen met een vraag, n.a.v. Frouk's vraag en het bovenstaande:

Hoe breng ik 'paardvriendelijk' mijn paard beleefdheid bij in zo'n situatie?

Pauli kan, net als Neleke, ook heel erg verlekkerd worden door een snoepje *), schuift zich dan meteen tegen je aan en gaat op zoek naar de rest! Wil jij eens uitleggen wat jij dan in zo'n geval zou doen?

Groet, Marianne

*) als snoepje gebruik ik meestal een stukje wortel of appel, geen zoetigheid

Ivanhoe schreef op Sat, 05 Feb 2005 19:35:09:


.... eh... wat is 'onzin' volgens jou?
Dat een paard van nature scheef is, of de theorie van Antoine de Bodt?

Gr. Marianne

Piet schreef op dinsdag, 8 februari 2005, 9:58:


Ik kan het jammergenoeg niet meteen gaan uitproberen, maar probeer mentale plaatjes te maken!

Die uitgestrekte armen: is dat om je eigen ruimte aan te geven? M.a.w. het paard moet afstand houden?
Als je dan beloont, mag hij dan wel binnen jouw cirkel komen? En stuur je hem daarna meteen weer weg door hem iets achteruit te zetten?

Ik zie - in mijn geval - meteen een 'conflict' : Pauli vindt niets fijner dan gezellig tegen je aan te gaan staan. Het liefst zo dat ze met haar schouder tegen je aan leunt. Wegsturen is voor haar dan 'de band verbreken'.
Overigens behoorlijk lastig soms, vooral als je haar op de weg aan de hand leidt..

Ik kan haar heel makkelijk terugzetten hoor, ik hoef m'n hand maar op haar borst te leggen zonder te drukken en ze gaat al een bescheiden stapje naar achter. Maar stapt bij de eerste gelegenheid die ze ziet, meteen weer terug om lekker te leunen.
Zet ik haar een paar keer achter elkaar terug, wordt ze nerveus en onzeker.. het liefst ging ze nog op schoot...

Wat nu???

Marianne

Dorien66 schreef op dinsdag, 8 februari 2005, 11:38:


... nou dan heeft Hans wel geluk, een goed getrainde draver is erg 'spierig' en dat is niet interessant voor de worst.
Ik denk ook niet dat Hans bedoelde dat je diefstal kunt voorkómen, het wordt echter wel een stuk lastiger gemaakt als de controles sluitend zouden zijn. Net zoals sloten op je deur misschien verstandiger zijn dan de deur openlaten.

Hoe het ook zij, ik ben behoorlijk tégen chippen, vooreerst uit de overweging dat het de 'integriteit' van het dier schendt. Het is nog niet zo lang geleden dat mensen ook van nummers en sterren werden voorzien - we hebben nog een lange weg te gaan als we op dezelfde morele en ethische gronden dat voor dieren nét zo zouden afwijzen.
Ik hoop op een sterkere lobby.

Marianne

Piet schreef op dinsdag, 8 februari 2005, 12:37:


Super!
Even kijken of ik stap 1 begrepen heb.
1. Paard een paar passen terug zetten, commando sta!
2.Ik hou m'n armen uitgestrekt, doe twee passen terug en als Pau nog staat, zeg ik Yesss..
en nu even twijfel bij 3: stap ik vooruit in haar cirkel om haar de beloning te geven? Ik denk het wel hé, want anders leert ze dat ze in mijn cirkel mag voor beloning.
Als ze naar mij toekomt, moet ik haar negeren en meteen 1, 2 herhalen, toch?

Piet, je maakt me enthousiast! Ik kreeg uit privékring ook al toegemaild dat zo'n stap voor stap introduktie voor deze manier van training héél leuk zou zijn! En zeker geen concurrentie voor Inge's boek want, als we kunnen ervaren middels een voorproef hoe het werkt, willen we natuurlijk allemaal verder straks en kopen Inge's boek!!

Idunn schreef op dinsdag, 8 februari 2005, 12:49:


Zeker! Maar ik zoek nu eerst even steun bij Piet omdat hij het a) goed uitlegt en b) zelf nog niet zó lang aan de gang is dat er een bepaald gevoel van 'joh dat weet je toch..' ingeslopen is.
Waarmee ik niet bedoel dat Inge a) of b) heeft hoor, alleen voor de groeneling die ik op dit gebied ben vind ik dit wel een leuke start, als ik Piet tenminste niet daarmee overbelast!

Trouwens.. ik zag gisteren een geinig filmpje op Animal Planet van een meneer die zijn paard de post uit de brievenbus liet halen! Hij reed op de bus af, paard tilde met de mond de klep op, pakte de post,
boog naar achteren ( baas zat op z'n rug), baas zei Yes (!!) pakte de post aan en paard kreeg beloning.

Zo doordenkend begin ik te geloven dat deze manier van leren op den duur ook goed toepasbaar zou kunnen zijn in 'mijn hobby' de dressuur. En wellicht heel wat minder stresserend is voor het paard.
Maar zo ver zijn we nog lang niet, dus ik hoop op meer introduktieles van Piet!

Marianne

Hans van Keeken schreef op dinsdag, 8 februari 2005, 12:31:


Nee Hans, het verleden is pijnlijk genoeg!
Marianne

e m kraak schreef op dinsdag, 8 februari 2005, 12:47:


Misschien wat dommig... maar waarom is een paspoort geen bewijs van eigendom?
In het KWPN paspoort staat het paard omschreven, met schets en mogelijk in de toekomst vermelding van chip-, DNA of Iris scan, maar er staat ook: Naam eigenaar.... en aangezien we tegenwoordig ook allemaal met een identiteitsbewijs meten rondlopen, is het één toch aan het ander te koppelen?

En wat de slager betreft: die zal bij geval van twist ook moeten kunnen aantonen van wie hij het paard gekocht heeft ( Wet op heling enzo..?)

Marianne

Nick Altena schreef op dinsdag, 8 februari 2005, 13:33:


inderdaad vreemd.. Ik heb ook nog nooit een paspoort gezien waarin het signalement van de moeder stond. Bedoelde je niet "aan de voet van de moeder" ? In 'mijn KWPN'paspoort staat achterin:

Eigendomsbepalingen:
1. Bij deelname aan evenementen moet het paard op naam van de eigenaar staan
2. Eigendomsmutaties moeten onmiddelijk gemeld worden enz.

Daaronder:

Datum en registrerende organisatie ( in dit geval dus KWPN)
Einenaar: naam, adres, woonplaats, handtekening en stempel registrerende organisatie.

Ik denk overigens (weet dat eigenlijk bijna zeker) dat het paspoort in combinatie met het stamboekpapier dan uiteindelijk wel eigendom aantoont.

Marianne

Marianne

Dorien66 schreef op dinsdag, 8 februari 2005, 15:20:


Je zult je er ongetwijfeld meer in verdiept hebben dan ik .. blijf het vreemd vinden dat als ik iets koop, het dan niet van mij hoeft te zijn. Maar je bedoelt natuurlijk identificatie en registratie aan elkaar gekoppeld.

Tja, dan ben je - als het zo eens te pas zou komen - in gebreke. Ik ben een net mens en stuur m'n papiertje wel op. Krijg het daarna ook keurig terug met een stempel 'overleden' erop.


Nou dat lijkt me sterk! Als ik mijn fiets bij jou stal, is ie echt niet opeens van jou. Al poets je dagelijks mijn fietsbel.
ik denk ook niet dat ik het voor elkaar krijg om eigendomsrecht uit te spreken over paarden van anderen die hier bij mij gestald worden.
Je brengt me wel op een idee!

Marianne