Nils Vellinga schreef op zaterdag 18 december 2010, 12:29:

"Wat zit je daar nou weer te prullen aan die draad meid?! Heb je hem nou weeral stuk gemaakt?!" Nou, neen, niet ik dus

Nils Vellinga schreef op zaterdag 18 december 2010, 12:35:


neen hoor, op borsthoogte (niet te hoog dus) bv is super om de beweegelijkheid van hals en rug én om de propriocepsis en balans te stimuleren

Ans Jondral schreef op zaterdag 18 december 2010, 2:10:


Ik blijf dit een moeilijke vinden hoor Ans.
Ik weet uit ervaring dat als een paard vertrekt (bv. onze corazón toen omdat hij niet de juiste match was ... beetje (p)lomper, maar een gigantisch lieve lieve knuffelbeer) gaat daar al een heel proces aan vooraf. Je verstand zegt dat je hem een kans bij iemand moet geven die helemaal voor hem gaat, maar je hart wil niet loslaten of je denkt ja maar stel dat ze hem ooit verkopen, waar komt hij dan terecht, ga ik geen spijt krijgen, ...
Ik heb toen een goede eigenaar (Vicky) voor hem gevonden en hem aan een schappelijke prijs verkocht (hij heeft mij veel veel meer gekost aan aankoop prijs, medicatie en goede zorgen dan ik voor hem gevraagd heb) maar hij was save en ik kon hem met een gerust hart loslaten. En nu is hij een pracht van een stevig paard geworden, misschien wel knapper dan onze Invierno, misschien wordt hij wel beter als de andere, of zal hij langer leven, ... maar ik heb geen spijt en ben blij dat ik die stap genomen heb. Ik ben ook heel blij dat die "transactie" netjes verlopen is. Nl. het was wel degenlijk een verkoop. Dat maakt het proces compleet als je weet dat je moeilijk kan loslaten. Je hebt geen recht meer. Ik zou voor Puzzle een schappelijke prijs vragen en volledig loslaten. Die sarcoïden zijn te behandelen, die zijn het einde van de wereld niet, maar zijn gewoon iets wat de prijs doet dalen. Ik zou hem niet gratis schenken, omdat jij dan toch niet gaat loslaten ... ofwel? Alles wat je niet kan loslaten, blijf je meezeulen.

Nils Vellinga schreef op zaterdag 18 december 2010, 16:54:


Op borsthoogte en loshangend (wiebelend) is het beste. Daarbij doen ze dan nog wat langer over hun hooi naast de stimulatie van beweging. Maar let wel op veiligheid.
De gewone huis-tuin-en-keuken hooinetten durf ik enkel op te hangen als ik thuis ben.

Anita Cats schreef op maandag 20 december 2010, 9:06:


Ooooh ja hoor, je moest eens weten, dan zou je het niet tussen aanhalingstekens, maar in drukletters gezet hebben

Sandra van Bommel schreef op maandag 20 december 2010, 12:27:


Niet alleen om bij stil te staan Dit is hoe pathologie gewoonweg zou bekeken moeten worden nl. in functie van het geheel. En niet enkel bij paarden.
Ik wil jullie de lijst met viscerale en locomotorische klachten die ik in de loop der jaren had opgebouwd tgv mijn gekwetste bekkengordel en heiligbeen besparen. Het ergste is dat ik daar meer dan 10j geleden vrij snel na het trauma mee naar de arts was geweest én naar de radioloog. Ik werd echter terug naar huis gestuurd zonder dat ze iets vonden buiten iets dat niet onmiddellijk van belang was op dat moment. Twee weken geleden osteopatisch behandeld en mijn klachten verdwijnen stillaan als sneeuw voor de zon. En neen, dat is zeker geen hocus pocus maar gewoon oa biomechanica, hemodynamica en neurovegetatieve integratie en dan snap je de link tussen beiden
Samenwerken tussen de verschillende beroepsgroepen (teamwork) is onmisbaar om het welzijn en de gezondheid van dieren te kunnen blijven garanderen

joop schreef op maandag 20 december 2010, 13:44:

Spirithorses schreef op maandag 20 december 2010, 14:07:

Wauw Pien, wat een knapperd is ze toch geworden jouw Allegria!!
En tja ... hoeveel van die paarden lopen er niet rond. Zou nog niet zo slecht zijn moest elke eigenaar eerst een certificaat krijgen bv gezondheids-en welzijnsleer alvorens een paard of pony te kunnen aanschaffen. Net hetzelfde voor opstartende maneges bv.