Spirithorses schreef op donderdag 16 december 2010, 20:05:

Dat zouden ze wel willen, wel hun geweten sussen en niet de lasten

Vroeger toen de guldens nog van hout waren,
paarden nog met bitten gereden werden en ijzers
onder hun voeten hadden....

e m kraak schreef op donderdag 16 december 2010, 11:46:


En ook ik denk er net als Piet over.

Het was Anja haar paard en al had ze hem opgegeten met een lekker stel frietjes en bearnaisesaus, dan was dat haar beslissing.
Maar dat die emo-nonsens dan hier gespuid moet worden om medelijden op te wekken, nou daar word ik nou eens niet goed van.
Ieder z'n ding zeker?

Ans Jondral schreef op donderdag 16 december 2010, 21:52:


Ook als iemand zou beweren dat als jij een hele andere DA had gehad en naar een andere kliniek was geweest, die persoon zeker zou weten dat Jamaica het gered zou hebben? Of als Jamaica bij iemand anders had gestaan bewerend dat het nooit was gebeurd? Zou jij het dan nog emo-nonsens vinden?
Ik heb je topic destijds gelezen en voelde oprecht met je mee ... ik heb ook zo'n heupeltje lopen en moet er niet aan denken ... het is toch niet eerlijk om er vanuit te gaan dat een ander zomaar een dier opruimt omdat, zoals jij zo mooi verwoordde, hij "in de weg stond"!

Arabesk schreef op donderdag 16 december 2010, 22:37:


Fantastisch familiefoto!

Anja Seijn schreef op donderdag 16 december 2010, 22:10:


Dat kan jij niet weten natuurlijk, maar wat Jamaica betreft ben ik dat allemaal nagegaan.
Ik heb wel wat contacten wiens job het is uitspraken te doen over zulke dingen.
En ik heb die wel degelijk aangesproken met de vraag om eerlijk een oordeel te vellen over alle acties en personen die met Jamaica te maken hebben gehad, onszelf inbegrepen. (off the record trouwens, want anders wilde men daar geen uitspraken over doen. Helemaal niet zonder hem/zijn lichaam gezien te hebben.)
Als we dingen mis zouden gedaan hebben, dan wil ik dat weten.

Trouwens, de situatie is niet bepaald vergelijkbaar.
Wij hebben nooit besloten dat Jam dood moest.

Ik geloof ook echt wel dat jij hem graag gezien hebt en verdriet zal gehad hebben van I zijn overlijden.
En daar kan ik wel in sympathiseren.
Maar daarnaast, jij hebt wel zelf die beslissing gemaakt.
En ook nog eens gebaseerd op redenen die in mijn ogen drogredenen zijn.
En hoe meer jij hier schrijft, hoe meer ik ervan overtuigd geraak dat jij dat zelf ook wel weet. Je probeert niet alleen anderen te overtuigen van je motieven, maar meer nog jezelf. Ik lees alleen jou menselijke en emotionele interpretaties van zijn situatie. En aan zulke dingen hecht ik zeer weinig belang.
Volgens mij heb jij je serieus verslikt in dat paard. Te hoog gegrepen en te trots om dat ooit toe te geven.
Ik vind dat dat paard slachtoffer geworden is van een situatie die jij gecreëerd hebt.
En dan heb ik het behoorlijk moeilijk om daar erg begripvol op te reageren.
Het spijt me.

Ans Jondral schreef :>

Ans, wat ga jij doen als Tempête er zo slecht aantoe is dat haar levenskwaliteit aanzienlijk verminderd is?

Groet, Pien