Maak er even een andere topic van (tenminste wanneer het forumspook het toelaat)

Spirithorses schreef op woensdag 15 december 2010, 8:45:


Zoals je weet hebben we sinds 2 weken hier er een paardje bij (wit stippenpaardje van ± 1.48m.) Is van een dochter van een vriendin. Diertje is totaal 'over de rooie gejaagd' + alle gevolgen van dien. Wonden, 3 dikke kogels. Op vlakke grond loopt hij goed, op de hobbels en bobbels van de paddock zeer gevoelig. Vermoed ook straal- en/of zoolkneuzingen...

Staat nu nog apart omdat hij zo gevoelig loopt. Afgelopen weekend was het zo dooi dat de grond mooi zacht werd. Heb ze even bij elkaar gehad. Maar.... hij is bang, bang voor onze haffies. Niet panisch.. maar toch ontwijkt hij ze. Winsor die totaal geen kwaad in zin heeft. Nancy die met de oortjes dreigt wanneer hij iets te dichtbij komt, zij wil afstand. Verder geen kwaad in zin...

M.a.w. ook hier speelt hetzelfde. Door wat dit diertje ruim 2 maanden lang heeft moeten doorstaan is er angst ontstaan. Hij stond eerst met 3 fjordjes (merries) wat prima ging. De problemen aldaar begonnen toen er een draver + kwpn-er aan de groep toegevoegd werden. De pensionhoudster weigerde om de groep uit elkaar te halen...

Aafke schreef op woensdag 15 december 2010, 9:11:


Ik denk dat dit paardje weer vertrouwen moet krijgen in andere paarden, in dit geval jouw haffies. Voorlopig zou ik hem met een draadje ertussen laten staan.

Misschien kun je ze, zodra het weer het toe laat op een groter stuk zetten en laten wennen.

En wat ik zeker weet dat goed zal doen, is straks, als hij weer lekkerder kan lopen, met een hafje samen op pad gaan. Samen 'spannende' dingen doen, zodat ze elkaar 'nodig' hebben.

Dit is gebaseerd op 2 dingen die ik met mijn paard heb meegemaakt:

Een jaar geleden heb ik mijn paard verhuisd. In de paddock ging het niet met zijn 'maatje'. Hij sprong gewoon over een hek van ruim 1 meter hoog! Van de zomer op een stuk weiland, wat dus groter is dan de paddock, kon mijn paard de ruimte opzoeken en stonden ze steeds een stukje dichter bij elkaar.
Nu het weer winter is en ze weer in de paddock staan, gaat het wel goed met die twee. Ze hebben elkaar leren kennen en respecteren.

Het tweede is, dat ik jaaaaren geleden met mijn paard en het paard van een vriendin op trektocht ben geweest. De paarden kenden elkaar helemaal niet van te voren. Voor beide paarden was het best wel spannend. We zetten ze meteen samen op het land of in de paddock, net wat op dat adres voor handen was. Direct gingen ze bij elkaar krabben en onafscheidelijk samen grazen. Ze hadden elkaar nodig.

Heel veel succes! Ik denk dat in dit geval geduld en vertrouwen heel veel zullen kunnen doen.

Dank voor je tips, zal het zeker allemaal in gedachten houden. Eerst alle wonden laten genezen zowel lichamelijk als mentaal.. daarna de rest.