muriel schreef op dinsdag 14 december 2010, 10:02:
> Piet schreef op dinsdag 14 december 2010, 7:31:
>
> Beste Piet,
> heel groot verschil mbt het vluchtgedrag. De noordelijke oerrassen zijn
> minder geneigd tot vluchten en meer tot staken en aanvallen aangezien dat
> de beste overlevingskans was in moeras en bos gebied, de steppenpaarden
> moeten het meer van de snelle vlucht hebben.
Ik denk eigenlijk dat ik het niet heb over paniek, op het moment van fullblown paniek is er niemand die iets kan doen, maar over de fase daarvoor.
Normale paarden schrikken ook, maar dat ontwikkelt zich gelukkig bijna nooit tot blinde paniek. Waarom niet? Omdat een normaal paard ziet waar geen gevaar dreigt.
( behalve mijn eigen Shiny, het zwaar getraumatiseerde paardje van toen ruim anderhalf jaar)
Mijn plan was om hem op dat moment ergens houvast aan te geven. Door hem antwoord te geven op zijn vraag "waar moet ik naar toe'"? Dat zou iets kunnen zijn wat op een bepaald moment ( als bv de draad wordt aangeraakt gaat toeteren op een veilige plaats.
Gedragsverandering dus. Dat is door training in te slijpen.
Daarnaast vind ik de band zeker de moeite om te onderzoeken of die min of meer als de echo van een vleermuis te gebruiken is, om hem op den duur als een automatisme te laten bepalen waar hij is, als dat technisch mogelijk is, zou dat een geweldige extra waarde aan dat ding geven.
> hond heeft een hangend oor een spiertje dat niet goed werkt waarschijnlijk
> ik heb al vele malen van kynologen gehoord dat andere honden vaak raar op
> haar reageren in eerste instantie omdat zij door dat oor een
> tegenstrijdige signaal afgeeft.
Ik bedoelde hier te schrijven: " zoals jij schreef dat jij het gedaan hebt met jouw blinde paard" Het staat er wat verwarrend.
>
> Een paard leren om als hij schrikt door iets onverwachts (dus niet een
> enge oefening uitvoeren) en hij is alleen om dan naar een veilige plek te
> lopen kan ik me helemaal niets bij voorstellen
Clickertraining leert je door Think, Plan en Do, buiten de box te denken en op die basis een trainingsplan te maken en daar stapje voor stapje mee aan het werk te gaan.
Ik dacht dat het , voor mij de allergrootste, Bob Bailey was die stelde dat de grens van Operant conditioning de fantasie en skills van de mens is en zo vaak kom ik tegen dat hij gelijk heeft.
Soms vragen aparte problemen om aparte oplossingen, desnoods nog nooit eerder gedaan.
Ik weet zeker dat bv de benadering van bv. Alegra ook nooit eerder gedaan was, ( ik noem Alegra omdat ik er toen een verhaal op PN over geschreven heb) maar dat ze een heel klein stukje van afgemaakt worden was, omdat niet één traditionele trainer er iets mee kon.
Dat is wat ik van plan was met dit paard, tezamen met met Anja en de inmiddels uitgegroeid tot 250 mensen grote denktank achter mijn simpele ezinetje.
Dank je voor je input Muriel.
Ik laat het er verder bij.
>Ik heb vroeger veel met
> bereden politie samen gereden en mijn werkgever indertijd kocht de
> "oudere" politiepaarden als buitenritpaarden voor zijn manege. Er is een
> groot verschil tussen wanneer de paarden on the job zijn en dus weten dat
> er spektakel te verwachten is of op een ontspannen buitenrit of in de wei
> staan er gebeurd iets dan schrikken ze net als ieder ander paard.
Piet
Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.
Warboel
