Sarah_Noah_Sol schreef :

Wij hebben op dit moment veel zorgen om een ex-manegepaard dat pas bij ons is.
Haar eigenaar heeft haar geadopteerd en zij is sinds enkele weken bij ons in pension.

Je ziet dat ze niet blij is, ze staat buiten, heeft haar paddock, inloopstal maar het leven buiten is oneindig veel harder dan het leven wat zij binnen gewend was. Ze is 18, heeft haar leven op stal gestaan, werd bereden door kindertjes en beginners, kwam wel buiten maar apart (niet in de groep). Het is een enorm op mensen gericht paard en je ziet dus ook dat ze helemaal NIKS van andere paarden moet hebben, sterker nog; ze is er bang van en gaat door draden en hekwerk heen om maar weg te komen van hen. In de groep redt ze het niet. Wij zien haar hier vereenzamen, ze is veel knuffel en tuttel aandacht gewend van kindertjes en mensen om haar heen. Het lijkt er ook op dat ze bang is van de open ruimte om haar heen, ze voelt zich er niet op haar gemak mee.

Als het niet betert zal de eigenaar een plek zoeken waar ze overdag op de weide kan en 's nachts veilig in een (open) stalletje kan liggen. Wij kunnen geen paarden apart houden hier, daar is ons terrein niet op ingedeeld. Soms moet je keuzes maken. Soms zijn dat heel rare keuzes die je je van te voren nooit had kunnen indenken.

Groet, Pien

ik denk dat soms paarden hun eigen mening hebben, alle goede bedoelingen ten spijt.
Heb zelf eens een oudje gehad, door de eigenaar min of meer vergeten. In een wei gepleurd, in zijn eentje, niet meer naar om gekeken. Wel 24/7 buiten en wel geitjes e.d. erbij. Maar een gelukkig paard was het niet.
Toen ik het kocht, had het jaren geen aandacht meer gehad.

Paardje was gek op aandacht maar bleef beetje depri. Ook toen ik er later een shet bij plaatste. Het bleef een wat zielig paard. Toen ik het door omstandigheden tijdelijk in een manege moest onderbrengen, kwam het met dagdelen in een stal. Maar ze hadden daar open stallen met muurtjes van ong 1 meter tussen de paarden in, waardoor de paarden contact met elkaar konden maken. Bovendien hadden ze vrij zicht op alle andere paarden en de binnenbak. Uiteraard gingen ze overdag naar buiten (denk uurtje of 8)

Het oudje was een heel aandoenlijk paard, lief en swinters met een teddyvacht en werd al meteen de lieveling van de kinderen in de manege (knuffelen he... ik was de enige die ermee reed) Bovendien raakte hij dik bevriend met zijn buurman.
Ik heb dat paard enorm zien opleven daar. Hij werd vrolijk, kreeg massa's energie en uiteindelijk heb ik er zelfs wat clubwedstrijdjes mee gereden en gewonnen. Beest vond alles prachtig. Vooral het meedoen en de aandacht. Het werd gewoon een vrolijk en gezond paard.Zelfs ooit een demootje NH mee gedaan. En heerlijke buitenritten gereden. Regelmatig als een begeleiding bij de kinderen, waarbij ik onder andere een stoute bokkende pony van een paniekerig kind aan een touw kon haken en zo pony en kind veilig thuis kon blijven. Wegrennende pony's tegen houden, rust overbrengen op jonkies... hij deed het allemaal. HIj had gewoon weer een taak.

Hij is helaas onverwacht, ong 2 jaar later, overleden aan een hartstilstand. Tot groot verdriet van de vaste bezoekers van de manege. HIj had overal een warm plekje in het hart.

Later kreeg ik een ander paard wat ik daar onder bracht, maar dat paard werd hypernerveus van die open stallen en die paarden die zo makkelijk aan haar konden terwijl ze niet wegkon. Bovendien had ze het te warm in de stal. Voor haar was de oplossing 24/7 buiten.

Arabesk schreef op maandag 13 december 2010, 11:12:

Als je een dier vermoord,ben je een moordenaar!!
Als je een dier mishandeld,ben je gewoon een dierenbeul.
Heeeel simpel!!!
En ik weet hoe t voelt,je paard in moeten laten slapen,omdat je zelf verbonden bent met dat dier.
En als er dan gereageerd word op speciale maniertjes,doet dat veel pijn.
Anja hoeft van mij zichzelf niet te verdedigen.
T is een prachtmeid voor haar dieren.
Ik heb haar WEL in levede lijf gezien met haar paarden.

ijzer/zweep/spoor/bitloos,maar niet stuur-of hopeloos.

Ik ga niet nog eens een verweer schrijven. Mensen die mij gevoelloos noemen kennen me niet. Meer is daar niet over te zeggen.
Maar een zielig verhaal verkoopt blijkbaar beter dan een stem die zegt laten we er iets van maken, al ben ik blij met de nuancerende berichten.
Mensen die me aanvallen op mijn voorliefde voor clickertraining beseffen niet dat ik al een hele tijd geleden geëvalueerd ben van ruiters en eigenaars de basis technieken aan te leren, naar inmiddels bijna mijn dagelijks werk, paarden met die methode van een aanstaande dood te redden. "Ego" schreef iemand. Jazeker! Vooral als je weet waar en bij wie die paarden soms allemaal zijn geweest!
Heel vaak gaat het om dieren die door de hele mallemolen van allerlei soorten training zijn gegaan en niks werkt. Die door iedereen voor gestoord en hopeloos zijn versleten en die dan al met 2 benen bij de slager staan. Want het ligt "ALTIJD" aan het paard
Dan hoort een eigenaar iets over een mogelijke clickertraining en besluit als laatste optie dat ook nog eens te proberen en komen dan bij mij al met de verzuchting van als dit ook niks wordt ga ik hem laten inslapen.
Die mensen nemen dan in ieder geval de tijd om te zien of een training werkt, of verbetering mogelijk is, of door een compleet nieuw contact met zo'n paard andere inzichten en situaties bereikt kunnen worden.
En verdomd joh, in bijna ALLE gevallen werkt het!
Zèlfs online.

Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Moeilijk he Piet, om gewoon eens sorry te zeggen als je iemand ten onrechte op z'n ziel getrapt hebt.

Beste Piet, wat je doet is allemaal heel positief en iedereen zal dat ook waarderen. Niemand denkt dat je gevoelloos bent. Of dat wat je doet niet zinvol is. Dat staat helemaal los van het feit dat het onmogelijk is te oordelen over een paard dat je niet hebt gekend. De reden waarom je dit paard niet hebt gekend doet er niet toe, het feit dat hij een onbekende was is er gewoon.

Ah. nog even een laatste zetje?
Forget it. Strijdbaarder dan ooit!
Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Piet schreef op maandag 13 december 2010, 17:36:


Als je mijn "ego" bedoelt , dan moet je weten dat die niet persoonlijk gericht was. Iedereen heeft een ego, dat is diegene die je beschermt tegen je eigen schaamte, onzekerheid, ... Die zit op éénieders schouder, ook op die van mij . Maar we moeten hem soms eens leren aan de kant schuiven om te laten zien wie we echt zijn en om onszelf en ook anderen verder te helpen. De schuld afschuiven op een ander is ook het eigen ego dat het eigen individu probeert te beschermen tegen zijn eigen schuldgevoelens. Jij, ik, Jan en Alleman, Piet, heeft een ego. Ik durf dat gerust ego te noemen, het is niet zo'n negatief begrip als algemeen gedacht. Hoe groot dat ego is, dat is natuurlijk andere koek.
Soms moeten we naar een ander leren luisteren om hem te verstaan, niet?

joop schreef op maandag 13 december 2010, 18:33:


Dank je, maar ik ben het niet met je eens Let. Paard reageerde perfect op de eerste oefeningen,aldus een enthousiaste eigenaar. Was geen enkele dringende reden om er toen ineens naar toe te gaan. Ik had me zorgen gemaakt als het daarop niét normaal reageerde.

Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

De initiele vraag van Sarah was raad te geven over de huisvesting van een blind paard.
===>De vraag of het paard al dan niet zou blijven leven had zij voor zich al beantwoord.
JA dus, anders stelde ze ook de vraag niet.<===
Logisch toch?
Die tips zijn anders wel aardig uitgebleven, niet?
Eén van de enigen die wel een gericht antwoord probeerde te geven was Piet, nl. door aan te geven dat hij over de zeer grondige kennis van een trainingssysteem beschikt wat voor het paard waarschijnlijk betekenis zou kunnen hebben. "Clickertraining".
Ik meen zelfs dat hij ook ergens in dit topic daadwerkelijk hulp aanbied.
Wat is hier in godsnaam mis mee??
Dit verdient toch een eerlijke kans??

Neen, ik verdedig hier niemand en ik breek hier ook niemand af.
Misschien de heksenjacht afblazen en terug naar het onderwerp?

Koen

Koen Theys schreef op maandag 13 december 2010, 20:09:


Beste Koen,

Ik heb verteld hoe wij al jaren omgaan met een paard dat periodes blind is en in ons geval is dat een maatje die haar/hem begeleidt. Blinde paarden zijn over het algemeen totaal niet moeilijk in de omgang met mensen ik kan ook alles doen zonder probleem de merrie vertrouwd mij "blindelings" als ik haar begeleid of met stem commando's geef bij drempels, obstakels etc. Sterker nog als ze niets zien geven ze zich volledig aan jouw over. Vandaar dat men vroeger nog wel een paard een deken over het hoofd deed bij trailerladen (niet dat ik dit goed praat natuurlijk)

Dit is ook mijn ervaring bij oudere paarden in b.v. paardenkamp soest waar jarenlang blinde paarden hebben gewoond echter altijd met een rustig maatje met desnoods een belletje om waar ze altijd dicht bij in de buurt blijven. Ik heb de clicker trainingsprogramma van Iggy door Piet gelezen op zijn site en ik heb werkelijk geen idee hoe je denkt een paard te gaan trainen dat hij rustig blijft als jij niet in de buurt bent. Heeft niks met afkraken van clickertraining te maken ik heb me redelijk verdiept in de clickermethode maar een wondermiddel dat alles oplost geloof ik zeker niet.
Blijft mijn vraag hoe wil je een blind paard beletten niet in paniek te raken als jij niet in de buurt ben dmv clickeren en er gebeurd iets.

Misschien is dat nu een goeie inhoudelijke vraag die je best aan Piet kan stellen.
Ik weet van 'Clicker' niks?
Nu zitten we nu terug on topic!

Koen

Sarah_Noah_Sol schreef op vrijdag 10 december 2010, 13:22:


Hoi
wat een moeilijke vraag!
Hoe heeft zij de blindheid opgelopen, hoe lang geleden en hoe lang heeft ze wel gezien?
Is de blindheid plots gekomen of gefaseerd?
Hoe heeft ze voorheen de blindheid geleefd en erna (tot 8/12?)?
Heb je al nieuws van de DA?
Is de blindheid van korte duur? Definitief? Omkeerbaar?
Ik heb helaas nul ervaring met blinde paarden, maar ik wil wel meedenken zo ver als ik kan.

Eva Saegerman
clickertraining.be