vagebond schreef op zondag 12 december 2010, 7:37:
Kan het een vorm van self-chipping zijn, maar dan veroorzaakt door verweking ipv afbreken? Dat de buitenste hoefwand al slecht van kwaliteit was door ijzergebruik en nu op de blootstelling aan slijtage reageert?

Waarom zou de draf niet goed gaan als de stap wel goed is?

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Monique Meijer schreef op maandag 13 december 2010, 7:37:


Hoe snel het op hoort te zijn, is afhankelijk van hoe droog het in de baal is gegaan, maw hoe 'kuilig' het is. Belangrijk is dat de inhoud bestaat uit uitgegroeid lang hooi, laat geoogst, eerste snede. Nu zat er toevallig een baal bij van datzelfde hooi maar dan tweede snede en dat is veel fijner, dunner, kuiliger, totaal anders. Ik zou een baal nemen om te testen.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Hier in de regio wordt plastic apart ingezameld en recycled. Daarin gaat zowel de plastic baalverpakking als het kunstsof netje eronder.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Als er plastic om heen zit, is het stofvrij want schimmelvrij. In droog hooi bestaat toch vaak het gevaar van schimmel(stof)vorming.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Ik loop wat vaker met de mestvork naar buiten. Drollen tot 3 uur geleden zijn nog wel weg te krijgen. Verder is het gewoon lijdzaam aanzien en inderdaad shitnessen zodra het dooit. In twee etappes, want bij dooi kun je eerst slechts de bovenste drolhelft verwijderen; de onderste helft ligt dan nog stevig verankerd.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •