Blij zijn dat het goed is afgelopen. Ongelooflijk, onder de draad door, weer overeind en dan de rest nog. Knap paard hoor!

Moniek

oh oh wat een figuren zijn het ook he, in hun eigen weide gaat het nog wel, maar oh wee als het in een nieuwe spannende weide is 'gnork gnork' dan denken we nergens meer aan.

Hopelijk houdt ze er niks aan over.

Hier onlangs hetzelfde, maar op beregende te gladde beton. Ligt daar al jaren, dus ze kennen het goed. Maar Amaroc besloot toch achter Sunny aan te stuiven en toen klats tegen de grond. En toen hij helemaal in paniek snel overeind probeerde te grabbelen, opnieuw. Het gebeurde voor mijn ogen, maar je kan weinig op zo'n moment. Dus anderen weggestuurd, halster genomen en hem even tot rust laten komen en toen is hij vanzelf weer recht gekomen. Buiten schaafwonden en een deuk in zijn ego, kwam hij er goed vanaf. En daar moet je idd heel blij voor zijn!
Ik heb al anders gezien in toen ik Fysio les had in Merelbeke. Daar stond toen een prachtige Quarter van 1,5j al 6 maanden vastgebonden wegens dubbele bekkenbreuk na een glijpartij op de beton in de winter. Kwam niet meer goed hoor.
Dus wij 2 dagen laten, de beton aan het afschrapen om het opp te vergroffen én weer zakjes zand gaan boven halen.
Ik doe ook een poging om ijsplekken stuk te slaan, maar dat is dweilen met de kraan open. Je kan alleen maar hopen dat ze slim genoeg zijn.

Cindy Helms schreef op woensdag 8 december 2010, 9:21:


....én hopen dat ze gewoon zachtjes op hun zij onderuit glijden en er geen uitsteeksel blijft hangen. Hier valt er ook wel eens één om, maar als ze freaky worden houden ze op met denken en gaan ze er blind vandoor. Vorige week nog Whoopi (ons nieuwe pensionpaard dat nooit eerder met andere paarden stond en er dus ook niks van moet hebben) terwijl we haar aan de groep aan het wennen waren brak ze door alle draden en ijzeren hekwerk heen richting uitgang (landweg). Dan staat je hart wel even stil.

Of Amber die afgelopen jaar met haar achterpoot geklemd in een heel hek aangrend kwam en over de kruiwagen omklapte. Godeverdegodver....

Gelukkig is het goed afgelopen maar het zijn enge momenten ja.
Je kunt niks doen, alleen zelf rustig blijven en met je stem kalmeren in de hoop zo'n paard weer bij je te krijgen.

groet, Pien

Schrikken zulke dingen!

Ik ben helemaal niet zo'n fan van sneeuw en ijs.
Vorig jaar hebben we bij ons op stal nog een paard moeten afmaken na een glijpartij.
Het beestje was blijkbaar met een voorbeen zijwaarts geschoven nadat ze even was gaan rollen en weer recht stond, en had zo haar schouderspieren afgescheurd.
Ik stond verd*mme op 2 meter afstand naar haar te kijken toen het gebeurde en ze was heel beheerst en kalm. Geen gekke dingen.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik kilo's zout gebruik op de verharde stukken. Om zulke dingen proberen te vermijden.
En die paarden zijn zo gek als een deur. Billy (Pête haar vriendje) staat vierkant op de ijzers en ik vind het altijd verbazingwekkend dat die zich recht kan houden op weg naar de wei. En voorzichtig is hij niet bepaald. Als hij wat schuift, gaat hij uit frustratie nog wat sneller of springt in de lucht om te bokken. Schuift hij natuurlijk nog harder.
Pête is al even wacko de laatste weken. Die is blootvoets en staat daardoor wel wat steviger. Maar ze doet niks dan steigeren en bokken en als Billy te traag gaat naar haar zin, gaat ze die ook een beetje lopen opnaaien.
Ik heb mevrouw al wijsgemaakt dat ze maar zorgt dat ze oppast en in 1 stuk blijft, want dat ik geen kosten meer ga doen aan haar. Maar of dat indruk maakt?

Ans Jondral schreef op woensdag 8 december 2010, 10:16:


Deze paarden staan 's nachts op stal he? Dan zal dit een dagelijks terugkerend probleem zijn, die opgekropte energie. Logisch toch? Levensgevaarlijk wat mij betreft, je kan ze veel beter 24 uur per dag buiten laten met inloopstal zodat ze lekker zelf kunnen kiezen en niet helemaal worden opgefuckt in de nacht. Dat weet jij ook wel, dat weet ik. Maar dat is voor de meelezers hier.

Shit, Jaqueline, als zoiets gebeurt. Het risico met paarden is er altijd, wat je ook doet, zelfs als ze inderdaad 24 uur per dag buiten staan, maar de kans is behoorlijk kleiner en meestal houdt een paard niets over aan een glijpartij.
--
Ilona

Ans Jondral schreef op woensdag 8 december 2010, 10:16:


O ja, hier nog op reageren. Waarom zout??? Erg onnatuurlijk, niet goed voor de hoefjes, kans dat ze het oplikken en het is rotzooi dus dat wil je echt niet. Als je dan wilt strooien, en dat zou ik ook doen als er een paard staat dat wordt verplicht om zich op gladde hoefijzers voort te bewegen, strooi dan met zand. Gewoon een bult zand onder een zeil klaar hebben liggen zodat het niet nat en dus goed strooibaar is. Werkt erg goed, gewoon over de (aangestampte) sneeuw heen, geeft geen rotzooi, werkt ook onder de -7 en is veel milieuvriendelijker en beter voor de paarden.
--
Ilona

Ilona Kooistra schreef op woensdag 8 december 2010, 10:36:


Ik wist dat je dit ging schrijven.
Maar daar heeft het niks mee te maken. Ze staan altijd s'nachts binnen.
Pête moet ik anders s'morgens vaak overhalen of ze alsjeblieft die stal wil uitkomen en zich richting weide wil begeven. Wat ze dan op haar gemakje doet, al snuffelend aan alles wat ze onderweg tegenkomt.
Het is denk ik de temperatuur en de ondergrond die ze gek maakt. Het feit dat ze continu voorzichtig moeten lopen.
Met die iets hogere temperaturen zondag ontplofte ze ook echt toen ik haar op een weide die wat egaler lag even aan een longe nam zodat ze kon bewegen.
Ik denk dat ik er de komende dagen maar niet ga opzitten want als ze zo doet als ik er zonder zadel op zit, mag je mij ergens van de asfalt komen schrapen.

Puzzle is nu trouwens ook zo'n bom. (En die loopt wel 24/7 buiten) Die staat de bokken en te steigeren als hij mij ziet en loopt naast mij idioot te doen als ik over de weide loop. Behoorlijke gevaarlijke poownie voor de moment.

't gebeurt zomers toch ook: ik verloor een paard aan een glijpartij, mooi weer, rennen voor steekvlieg, gleed uit, brak heup, dood. Helaas, maar het leven hangt wat dat betreft zowiezo aan een draadje, van het ene moment op het andere verandert de idylle in een nachtmerrie.

Ilona Kooistra schreef op woensdag 8 december 2010, 10:43:


Vies stro met poep uit de stal werkt ook goed. :)

Man, als ik die verhalen zo lees...het kan toch serieus mis gaan he, brrr
Player haar avontuur zal gelukkig weer met een sisser aflopen; heb gisteren de Traumeelgel maar weer boven water gehaald. Zit steevast in mijn EHBO
De zwelling was vanmorgen toch al een stuk minder, pfoei

En voor de rest was alles weer helemaal normaal, Niéts gebeurd

Ilona Kooistra schreef :

Hier zat het zand vastgevroren (piste) en we hadden nog ergens een pak zaagsel (van het biotoilet). Een paar handen vol zaagsel over het ijs werkt ook goed tegen gladheid heb ik al gemerkt.

Groet, Pien

Ilona Kooistra schreef :

Zelfs onze 24/7 buitenpaarden zijn met dit weer soms superdruk. Als we ze zien stuiteren zeggen we altijd tegen elkaar 'je zult je paarden maar op stal hebben staan'.
Vanzeleven zou ik niet op een stalbeest kruipen op dit moment, lijkt me regelrechte kamikaze.

Groet, Pien