Dank voor jullie reacties, ik heb inmiddels weer even mijn rust gevonden met de paardjes gewoon lekker thuis. Thuis betekend in hun eigen wei, helaas niet aan het huis maar op 5 minuutjes met de auto. En ze kunnen doen waar ze zin in hebben.
Mijn lieve vriend en mijn beste vriendin hebben me een beetje opgevangen en steunen me erg. Ze pakken hier en daar al eens wat klusjes over en zitten me genoeg op mijn nek dat ik dingen laat liggen en gewoon ga hobbelen (das onze variant van uitrijden en genieten). Deze duwtjes zijn gelukkig weer even net genoeg.
En in mijn achterhoofd weet ik ook dat ik twee uitwijkmogelijkheden heb om ze tijdelijk onder te brengen. Wellis waar bij een soort van manege, maar die man heeft ook twee loopstallen. Er zijn er heel veel die daar gewoon alla manege gestald staan, en een groep van 7 bij een loopstal en een beestje met artrose in de andere loopstal. Overdag loopt daar dan nog een merrie bij, deze gaat alleen snachts op stal. Het is niet ideaal maar als ik het echt niet meer zou trekken is het goed genoeg voor een of twee maanden. Dan ben ik weer genoeg bijgetankt en de beestjes hebben toch hun vrijheid en hun natje en droogje. De andere is wat verder weg maar dat is wel een hele natuurlijke stalling. Daar staat geen enkel paard op stal, alles leeft daar buiten in hun eigen kudde.

Nou idd, zo makkelijk is het niet hoor, mijn zoontje kan ook niet tegen tarwederivaten . Dus ik moet heel veel zelf maken. En dan nog het feit dat je overal achter aan moet op school dus wie tracteert wat, worden er geen koeken gegeten in de klas, wat wordt er met sint gedaan enz enz enz.
Gelukkig weet hij zelf niet beter dus hij accepteerd eigenlijk alles en zeurt nooit. Maar goed om te zeggen laat de granen vallen en je bent klaar is wel heel simpel gedacht. Maar het verschil tussen wel en geen granen is idd zo groot dat ik het er allemaal graag voor over heb.

Natasja Meersman schreef op dinsdag 16 november 2010, 10:20:


Wel eens gehoord van NAET? Zie www.allergie-weg.nl

Als ik het goed heb is Wil daar een expert in
Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Ik zou het idee van een bijrijdster toch niet zo snel aan de kant schuiven. Ik herken wel veel in mezelf over wat je schrijft. Dat je zelf die controle wilt houden wat en hoe er met je paarden wordt omgegaan. Dat had ik ook heel erg. Maar bij mij werd het ook erg veel. Ik moet in mijn eentje voor 3 paardjes zorgen, eigen weide dus ook zelf het hele weidebeheer doen. Elke dag de wei uitmesten, elke week of elke twee weken de hoeven doen. Waterton schoonmaken, al dat soort dingen. Het ging me behoorlijk tegenstaan. Zowel lichamelijk als mentaal vond ik het niet leuk om er helemaal alleen voor te staan. Dus ik heb gekozen om water bij de wijn te doen en een bijrijdster te zoeken. Je hoeft niet iedereen "aan te nemen" die zich meld. Je kunt daarbij ook zelf selecteren, kennismaken, en dan pas rustig aan iets opbouwen. Ik heb er een heleboel gehad waarvan de eerste echt super was maar helaas 150 km verderop ging wonen. Vervolgens een heleboel die gewoon niet meer belden of kwamen (dan weet je ook genoeg ), en anderen waarbij ik zelf geen goed gevoel had, en daar ben ik dan ook eerlijk in. Nu heb ik sinds kort iemand leren kennen die zich ook bezig houdt met NH, die het niet erg vind dat ze niet kan rijden (mijn paard heeft een ernstige peesblessure opgelopen en die het gewoon heerlijk vind om er alleen al naar te kijken en te helpen met klusjes. Wie weet wordt zij wel de ideale bijrijdster. Ik heb ook een meisje van 13 gevonden wat al bijna een jaar 2x per week komt rijden. Een heel leuk meisje wat ik ook wel eventjes alleen kan laten terwijl ze rijdt zodat ik de wei uit kan mesten ofzo. Twee van mijn paardjes waren ook erg eenkennig, maar ook zij leren ervan dat nieuwe mensen niet "eng" hoeven te zijn. Ik zorg (vooralsnog) dat ik er altijd bij ben, dus weet precies wat er gebeurd met mijn paardjes. En zo worden er in dezelfde tijd al 2 paardjes gereden/verzorgd en scheelt me dat ook alweer tijd. Maar het is alleen al leuk om die paardenhobby te kunnen delen met iemand die dat ook prachtig vind. Daardoor krijg ik er ook weer zin in als ik dat even niet heb. Het is alleen een kwestie van de goede persoon tegenkomen, en ook een stukje los durven/kunnen laten als bij een eerste gesprek blijkt dat jullie wel op dezelfde lijn zitten. Ik hoop dat je er in ieder geval nog eens over na wil denken. Het heeft ook een mooie kant hoor, zo'n bijrijdster.

Groetjes Jolanda

Ja ben met Martijn wel eens naar een NAET therapeut geweest, maar ten eerste was het zo ongeloofwaardig (hij werd via mij gemeten?) en klopte de uitslag helemaal niet met de praktijk dat ik niet meer geweest ben.
Verder ook naar homeopaath geweest maar helaas die gaf ook geen uitkomst al had hij het wsl wel bij het rechte eind wat "diagnose"betreft.
Vooralsnog dus gewoon een dieet en afwachten of hij er wel of niet over heen groeit . Diangose bij reguliere arts hebben we ook niet echt namelijk, tis een geval apart

Maar goed off topic.

Fijn dat je weer even rust hebt gevonden

Natasja Meersman schreef op dinsdag 16 november 2010, 10:20:


Ja sorry Natasja (e.a) ik besef heel goed dan het niet zo eenvoudig is, was 't maar waar.

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Poe, ik zie hier pachtprijzen voorbij vliegen... Jee, jullie betalen wel veel. Hier kost de pacht 120 per HA per jaar en nog eens 20 euro erbij en je hebt een weide met drinkbakken.

Wij pachten daarom ook weides erbij, naast onze eigen weides die we aan huis hebben, omdat als je de grond koopt, voor die pachtprijs over 40 jaar nog aan het betalen bent. (koopprijs ongeveer 5000 Euro/HA).

Vandaar dat boeren niet graag hum weides verpachten aan particulieren.
verhuren wil nog wel, dat is een andere verbintenis.

Nils en Olly

Bij uns zuhouse ist alles viel besser