Als ik jou was zou ik mijn eigen stekje echt niet opgeven, hoor! Ik weet niet hoe het in jouw omgeving is, maar een paardvriendelijke pensionstal heb IK nog niet gevonden! En ik zou er knettergek van worden als iemand anders gaat bepalen wat en wanneer mijn paard eet (bijv.). Genoeg rampverhalen over pensionstallen voorbij zien komen o.a. hier.

Zoek desnoods een bijrijdster of een weidegenootje, zodat je een dag in de week je klusjes uit handen kunt geven.

Groet, Dani

Je hebt in mijn ogen alles waar een paardenliefhebber van droomt, nl de mogelijkheid om je paarden zelf een natuurlijk bestaan te geven. Uiteraard komt al het werk op jou neer, het zijn immers jouw paarden. Ik vind het steeds zo vreemd dat mensen wel 1,2, 3,... paarden willen en dan niet even vooraf bedenken dat zo'n dier best wel wat werk met zich meebrengt. Als je een hond gaat kopen weet je toch ook al dat je ermee zal moeten gaan wandelen en onderweg de drolletjes die er eventueel achteraan uitvallen moet oprapen. Het is heus niet zo dat je naast het onderhoud geen tijd meer hebt om fijn met je paard bezig te zijn.
Wat Jacqueline schrijft vind ik heel herkenbaar. Ook ik sta voor dag en dauw op de weide te ploeteren en met water te slepen, ijs te breken, enz. Grappig om te lezen dat elders iemand precies hetzelfde aan het doen is. En ja, wanneer ik naar m'n werk vertrek heb ik steevast een grote moddervlek op m'n jas en hooi in m'n haar, maar ben ik o zo voldaan dat m'n dag gestart is met een lieve aai van mijn twee troetelhafs!
En nee, ik ben geen enkele dag vrij. Ook niet in het weekend, zelfs niet wanneer ik uitgebreid Nieuwjaar gevierd heb en er misschien net twee uurtjes slaap op heb zitten. Maar dat hoort erbij en dat vind ik prima zo.
Als het je fysiek echt te zwaar wordt, dan zou ik ook voorstellen om een verzorgmeisje of bijrijdster te nemen of zo. Met twee is het vaak ook gezelliger poepscheppen

Groetjes,

Debbie

Debbie VG schreef op woensdag 3 november 2010, 11:22:



jep
op mijn werk plukken mijn collegas al eens het hooi uit mijn haar, kom ik tot de ontdekking dat er modderspaten op mijn kleren zitten en dat mijn nagels soms ;..ja ahum....
en dan regent en stormt het nog niet
(dan te weten dat ik op het werk vaak het eerste contact vorm met de klanten )
En ja, sweekends na een feestje, ik sta er altijd.... niet altijd met evenveel zin maar eenmaal op de wei ben ik weer zo content...bellen ze me weer van thuis waar ik blijf, dat het ontbijt klaar staat (= voordeel )

Peppermint staat in pension in de Duitse Eifel waar wij een tijdje wonen. Dadelijk in de winter samen met een criollomix ruin 's nachts op een kleine wei met schuilstal, de anderen gaan dan 's nachts op stal. Overdag gaan ze ook in de winter op het land van 20 morgen groot. Een 'morgen' is een ouderwetse oppervlakte maat die de eigenaresse me eens gemaild heeft, als je op internet zoekt zie je dat 1 morgen in verschillende gebieden een ander grootte heeft... Het is in ieder geval GROOT. In de drogere/warmere seizoenen staan ze 24/7 op de grote wei. Daar is alleen een stuk schuilmogelijkheid in de vorm van een stukje bos wat er bij getrokken is. Ze hebben 24/7 hooi ter beschikking en natuurlijk water.
Ze staat met 10 andere paarden van bejaard tot jong, haar grote (letterlijk) vriend momenteel is Windsor een oude ex-manege ruin. Ik betaal 150 euro per maand voor deze weelde. Er zijn verder geen faciliteiten voor ons mensen zoals rijbak e.d. maar de eigenaresse ligt behoorlijk met me op één lijn wat paarden houden betreft.

Ze is net verhuisd omdat bij de vorige plek de 3 privé paarden 's nachts op stal gaan met erg slecht weer, en ze voor Peps geen stal hebben en ik dat ook liever niet heb. Is bij een boerenbedrijfje met melkkoeien. De 2 weilanden zijn daar een heel stuk kleiner en worden ook helemaal kaal gevreten, hebben geen schuilmogelijkheid en worden 2x per dag bijgevoerd met hooi, en verwend met appeltjes/ worteltjes door de vrouw des huizes.
Ik betaalde daar 60 euro in de maand wat natuurlijk heel goedkoop is maar dat komt omdat het geen bijverdienste is voor hun. Ik was daar op eigen initiatief terecht gekomen, ze houden normaal geen paarden van anderen...

Als het op wat voor manier mogelijk is zou ik je paarden aan huis houden hoor! Wij hebben op dit moment ons huis in Nederland te koop en wonen lekker in de Eifel totdat het verkocht is. Maar dan kopen we een boerderij of huis in Nederland Noord-oost met een lap grond om eindelijk mijn paard(en) aan huis te gaan houden. De voormalige boerderij (op maar 1240m2 grond helaas) die we hier in de Eifel hebben verkopen we dan óók.
Het heeft natuurlijk zijn nadelen omdat we b.v. niet meer zomaar even onze koffers kunnen pakken om elders op avontuur te gaan, en er moet geen ernstig gezondheids probleem opduiken, maar er gaat heel veel voor terug komen. Op een boerderij wonen met paarden (en wat kleingrut zoals geiten en kippen) is al een droom die ik heb vanaf mijn 8e jaar toen ik voor het eerst op paardrijles ging! Nou hebben wij ook niets (meer) met werkgevers te maken ook dus helemaal eigen baas.

Jeetje Ans.... dit lijkt heel negatief. Eerlijk, dat wél. Als je het werkelijk zo ervaart, als zo'n dagelijkse last, zou ik er acuut mee stoppen.
Ach, ik loop ook weleens te schelden (waarom mesten ze nu ALTIJD op die ruwe betonplaats waar ze staan te vreten????) en ja... mijn favo hobby is ook niet meer met 35 kg. balen lopen te slepen! Ik merk idd. ook dat je slijt, tuurlijk!
Ik doe nu hooguit 2 voeten bewerken.... en als ik die rottige betonplaats weer uitgemest en schoongeveegd heb nou... heb ik het wel eventjes gehad... ga ik lekker gelijk met de hond lopen.

Maar joh...... vanmorgen stonden ze aan de andere kant van het huis.... ze kunnen mij dan wél horen en zien bij hun stal, is toevallig dezelfde hoogte. Heeeeee...... er beweegt wat bij de vreetschuur.... oortjes naar voren, helemaal klaarwakker.

Ik roep 1 keer: X!!!! En alsof er kanonskogels afgeschoten werden, hoorde ik ze allebei in volle galop wegstormen.
Als je dan je eigen paarden met een noodvaart heuvel af, door het dal, heuvel op... hoort denderen..... en ze allebei enthousiast aan ziet komen stormen.... en ze met neusgaten van hier tot Tokio bij je komen staan...... dan gaat er wel wat door me heen hoor! Dát gevoel, is voor geen geld van de wereld te koop. Puur geluk.
En alle werk dubbel en dwars waard.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Ans Jondral schreef op woensdag 3 november 2010, 10:44:


Zie, dat is het verschil dus!!
IK heb er nog steeds plezier mee, elke keer ik me met hen bezig hou (en dan heb ik het niet over rijden of trainen) geniet ik van hun tevredenheid

Nils en Olly
Wie de lat steeds lager legt, leert nooit springen

Wil schreef op woensdag 3 november 2010, 17:38:


Ach ik zit een beetje te balen.
Ik wilde inderdaad 'afbouwen'. Er zijn andere dingen waar ik mij meer mee wilde bezig houden.
Dat ik Puzzle te koop aanbood, had daar ook mee te maken.
Maar Murphy kwam weer eens roet in het eten gooien.
Dus die huppelt hier nog steeds vrolijk rond en gaat de komende tijd nergens heen.
En Charly heeft natuurlijk Jamaica gekregen en nu heeft zuslief in haar hoofd gehaald dat die gewoon thuis blijft lopen ipv dat hij naar een opfok-adres zou gaan. (Nochtans hebben we hier dé ideale opfokplek 2 straten verderop.)
Dus dat is sowieso al 2 meer deze winter, dan ik oorspronkelijk in gedachten had.
En omdat hij een hengstje is en thuis blijft, heeft zuslief er zelfs nog een paard bij genomen. Nonkel Angel, om kleine Jammie op te voeden wanneer hij weg gaat bij Charly. Leuk beest, maar das weer een vreetzak en een zuipschuit erbij.

Dus in plaats van een rustige winter met alleen de 2 pony-merries, zitten we hier met een hele gang van 5. En die zullen verdeeld moeten staan over 2 verschillende locaties.
Ik kan er absoluut NIET mee lachen! (Zusje blijkbaar wel )

En acuut mee stoppen is makkelijker gezegd dan gedaan hé.
Anders zou ik dat misschien nog wel doen.
Maar voor Mandy een ander adres vinden is zowat onmogelijk.
En Puzzle kan ik momenteel dus ook niet zomaar verkopen.
Dus tja, ik zit er een beetje aan vast.
Dus dan blijven we maar lekker doorploeteren zeker?
En ik probeer zoveel mogelijk uit te besteden.
Hoefjes zelf doen, heb ik opgegeven.
Weides uitmesten doen wij al jaren niet meer. (Dat is het voordeel van 3,5 hectare )
Puzzle heeft een bijrijdster die hem enkele keren per week komt entertainen. Dus daar heb ik ook geen omzien naar.
En verder probeer ik de zo weides in te richten zodat ik het water en hooi slepen zoveel mogelijk kan beperken.
Maar dat helemaal vermijden, lukt natuurlijk niet.

Om maar te zeggen dat ik het volledig snap als iemand hier komt vertellen dat hij/zij het een beetje gehad heeft met alles in eigen beheer te doen.

Nils Vellinga schreef op woensdag 3 november 2010, 20:36:


Nils, je hebt volledig gelijk!

De balans tussen lusten en lasten is wat mij betreft een beetje de verkeerde kant uitgeslagen.
Ik vind het wél belangrijk om iets met mijn paarden te doen. En dat hoeft niet met allemaal.
Zolang er maar 1-tje is waar ik echt plezier uit kan halen vind ik het al goed.
Daar put ik dan genoeg energie uit om dat hele paardengedoe de moeite waard te vinden.
Maar met Pête die ziek werd etc... heb ik dat al jaren niet meer.
Misschien dat dat nog terug komt, maar tot dan baal ik er van.
Op een weide vind ik het trouwens sowieso al moeilijker om die balans in evenwicht te houden. De tijd die je effectief aan je paarden kan besteden is veel beperkter dan wanneer je bepaalde dingen kan uitbesteden.

Ans, als jouw zus in verhouding meer paarden heeft, wat meer werk met zich meebrengt, zou zij procentueel meer arbeid moeten verrichten dan jij.
En ik denk, gezien jouw schrijven hier, dat je dit best kunt bespreken.
Want ook al is het je zus en jullie beider hobby, hoef jij niet veel extra werk te doen omdat zij paarden erbij gefokt en gekocht heeft.
Toch?

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.