jo schreef op donderdag, 3 februari 2005, 8:47:


Gedeelte uit de tekst van bladzijde 239 uit 'De man die naar paarden luistert' Terwijl hij een join up voorbereidt met een vosmerrie , schrijft hij woordelijk:------------" Ik herinnerer mezelf eraan en probeer het nooit te vergeten, dat hoewel dit voor mij een alledaagse gebeurtenis was, het voor haar waarschijnlijk een van de meest zenuwslopende momenten in haar leven was".-----------

Ik probeer zelf nooit te vergeten dat deze manier, zeker in zijn begintijd , het eerste losrukken van grof geweld was.
Dat er later wetenschappelijk onderzochte methoden zijn gekomen om op een andere manier met dieren, dus ook met paarden om te gaan kon hij toen niet weten.
Ik zie dus geen reden om mijn bijdrage hierboven te veranderen of aan te passen.

Piet

Peter Donck schreef op donderdag, 3 februari 2005, 11:22:


Ik snap niet goed wat je bedoelt en wat ons besef ermee te maken heeft?
Piet

Inge Teblick schreef op donderdag, 3 februari 2005, 9:32:


Zie je, het is vast van eenzaamheid en het uitzicht op de blinde muren van hun kamertje dat schrijvers de rest van de wereld als "gewone mensen gaan betitelen.
Arbeid adelt- natuurlijk!- maar kom he?, ook wij zetten letters op een rijtje hoor.

Inge Teblick schreef op donderdag, 3 februari 2005, 11:45:


En nu voortaan daar blijven he? Want ik wil dat boek op 1 maart, anders zal 1 maart op zo'n manier 1 april worden en dan zeg je natuurlijk dat alles een grap was.

jo schreef op donderdag, 3 februari 2005, 12:08:


Ik denk dat je nu toch wel ver van het onderwerp afwijkt Joke.
Het ging over een jong hengstje van nog geen jaar oud en Peter stelde voor met dit dier een roundup te doen. Ik bedacht dat dit nogal een geestelijke belasting voor dit dier zou zijn om eerder beschreven reden.
Ik had niet de bedoeling een figuur als Monty Roberts aan te vallen, ik beschuldig hem nergens van, ik heb alleen een passage aangehaald die hij notabene zelf geschreven heeft.
Hoe de man nu is? Weet ik veel, ik ken hem niet, doet ook niet ter zake.
Het gaat erom dat de join up bij hem vandaan komt en dat hij zegt dat dit een enorm zware geestelijke belasting is.
Ik hoop verder dat in eerste regel die je schrijft een schrijffoutje staat.
Piet

Peter Donck schreef op donderdag, 3 februari 2005, 12:58:


Ik weet niet wat een onechte round up is Peter. Is dat een halve?
Dus je hebt hem weggestuurd en hij blijft maar weg? :)

Dat alles wel komt op z'n eigen tijd heb ik in mijn eerste reactie gezegd
Iets van geef het paard en jezelf de tijd.Ik heb nou geen zin meer om al die berichten terug te gaan, maar het waren woorden van die strekking.
We zijn het eens dus?
Piet

HannahFroukje schreef op vrijdag, 4 februari 2005, 9:21:


Laatst nog een gesprek gehad met een oude boer. Hij verbaasde zich erover dat de paarden waar mee op de olymische spelen gesprongen werd allemaal zo oud waren, allemaal boven de 10 jaar!
Zijn werkpaarden die altijd met 18 maanden beleerd werden, werden allemaal verkocht naar de slager omdat ze rond hun 10 de jaar oud en versleten waren.
Natuurlijk is het zo dat een karretje trekken niet te vergelijken is met zwaar werk als hele dagen ploegen natuurlijk, maar waarom zou je je haasten he. Alle tijd!
Piet

Cherry schreef op vrijdag, 4 februari 2005, 10:47:


Om een en ander te voorkomen in de toekomst zal je denk ik toch wat meer informatie moeten geven.
Waardoor is die hoefbevangenheid ontstaan?
Als het chronisch is waardoor denk je dan dat het nu over zou zijn ?
Hoe zijn de levensomstandigheden van je pony, wat voer je haar.
Vragen over haar hoeven is hetzelfde als dat ik aan jou vraag: wat vind je van mijn nieuwe schoenen?
Niemand kan daar helaas iets zinnigs over zeggen voor we minimaal een goede foto gezien hebben.
Piet