angelique hage schreef :
> Toen jij tot het inzicht kwam wat een bit
> aanrichte heb jij je dochter (toen 18 of zo?) verboden nog met bit te
> rijden. Maar toen was je dochter al een goede ruiter die die stap dus ook
> kon maken, zowel qua rijtechniek, als ook qua graad van volwassenheid.
Het is een verkeerd uitgangspunt te denken dat je een goede ruiter moet zijn om over te stappen op
bitloos rijden.
Iedereen kan de overstap maken, op
elk paard. Binnen twee minuten! Je gaat op dat paard zitten en je rijdt weg, meer is het niet, maar er wordt wel veel meer van gemaakt. Zolang die mens blijft denken in termen van controle, dus niet durft los te laten.
> Op enig moment zal ik mijn zoon dus ook die stap dwingen te maken, maar ik
> hoop dat hij zelf tot dat inzicht komt voordat ik moet dwingen. Hoe? Door
> mijn voortdurende herhaling van feiten, maar vooral doordat hij ook in
> aanraking kan komen met andere goede ruiters die
bitloos rijden. En juist
> daarom ook mijn vraag aan Pien.
Probleem is alleen dat er naast je kind ook en ander levend wezen bij betrokken is die niet zelf die keuze kan maken maar wel van jou afhankelijk is, waarbij je bovendien weet dat dat bit schade aanricht en het gebruik daarvan allang achterhaald is. Dit kun je ook niet vergelijken met bijvoorbeeld roken op jonge leeftijd omdat daar geen ander wezen bij betrokken is.
Zelf het goede voorbeeld geven lukt niet zolang je zelf bang bent om dat bit er in alle omstandigheden gewoon uit te laten. Ik bedoel dit niet l*llig, maar het zijn wel feiten.
Groet, Pien