Spirithorses schreef op zaterdag 16 oktober 2010, 22:27:


Van jou begrijp ik dat. Het is al een tijdlang bij jullie heel gewoon. Wij zitten nog in dat proces. Weinig mensen om ons heen die bitloos rijden. Komen op de manege.. waar we al zover waren dat ze bitloos mee mochten rijden tijdens een wedstrijd (dressuur)
Jammer genoeg werd Nancy hb... inmiddels wordt ze steeds beter en beter. Kortom, de weg is straks weer open om bitloos te starten met Nancy... ook Winsor kan dan mee.
Wanneer dit goed gaat hebben zij ook plezier.... en wordt het voor hen ook steeds gemakkelijker om voor het bitloosrijden uit te komen. Dus wie weet...

Precies Aafke. Met dwang bereik je bij dieren helemaal NIETS. Waarom bij kinderen dan wél?
Het positieve, dus het nadenken erover, het ervaren ervan, vét belonen!
Dit is iets wat gewoon moet groeien. Je hebt ze al dierenliefde meegegeven in hun opvoeding, de rest zullen ze zelf in moeten vullen.
Het zaadje is geplant... en de rest komt vanzelf goed.

Je hebt ze al veel meer gegeven als wij vroeger hebben gekregen.... en dat bedoel ik niet negatief, want ik ben dankbaar voor de (tradi) dierenliefde waarmee ik opgevoed ben.
Wij hebben de mogelijkheden, dankzij i-net, om hier te leren, groeien.... en nu de kids nog )

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Wil schreef op zaterdag 16 oktober 2010, 22:37:


Ook ik ben dankbaar voor wat ik meekreeg in dezelfde tradi-wereld. Heb fanatiek wedstrijden gereden. Dingen gedaan die ik nu niet meer over mijn hart zou kunnen verkrijgen... maar toch met dezelfde intentie/liefde voor dieren. Wist toen niet beter... je deed bepaalde dingen gewoon omdat het zo gewoon was (in die tijd)

De tijd zal het leren... ik heb er alle vertrouwen in (zelfs bij de oudste die anti-bitloos is en toch super enthousiast aan een ander kan vertellen waarom Nancy zo positief veranderd is toen we het bit eruit hebben gegooid )

Aafke schreef :>

Ja, ik realiseer me ook dat ik wat dat betreft in een anderer positie zit.
Maar dan nog gaat het erom dat jij als ouder een standpunt inneemt. Maar ben je er zelf wel helemaal van overtuigd vraag ik me dan af? Want als je overtuigd bent kruip je echt niet meer op een bit paard en kun je het niet meer om je heen verdragen.
Je kunt ervoor kiezen om uit te leggen dat je hde lessen niet meer sponsort, maar dat je het wél sponsort als het bitloos is. Rijden willen ze toch dus maken ze heus de juiste keuze wel.


Maar het gaat toch niet alleen om hún plezier? Toch ook om het plezier van de paarden? Dat de kinderen leren ergens voor te stáán. Mijn inmiddels 10 jarige nichtje heeft ook allemaal vriendinnen die wel met bit rijden, nou, zij is er heel stellig in dat ze het zielig en niet nodig vindt. Die doet daar niet moeilijk over. 't Kind weet niet beter want ze heeft nog nooit met bit etc gereden.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op zaterdag 16 oktober 2010, 22:46:


Ja, voor mezelf wel. Maar... niet om me heen verdragen. Dan kan ik met hen alleen maar thuis blijven (zelfs in de bos kom ik paarden tegen die met bit gereden worden)
Ontkomen kan niet.... mij mengen in die wereld met m'n dochters wel.


Ze gaan niet op les, ze rijden enkel wedstrijden mee. Is op verzoek van henzelf mij toegestaan, bijzondere uitzonderingspositie waar ik m'n handen dicht voor mag knijpen.


Lees eens terug wat jezelf schrijft... het kind weet niet beter! De mijne hebben voordat de haffies kwamen al enkele jaren les gehad op de manege. Hoe dat om te buigen zonder (ze) te breken!!!

Aafke schreef :

Voor mij zou dat een reden zijn om te zeggen: "je gebruikt de zweep toch niet dus kun je hem net zo goed thuis laten". En hem dus wegzetten.

Krijg je protest dan kun jij weer aanvoeren dat ze hem dan dus wel degelijk gebruikt en dan kun je daar een discussie over starten.

groet, Pien

Spirithorses schreef op zaterdag 16 oktober 2010, 22:54:


Doet ze 'normaal' ook, zij krijgt overigens wel menles (betaald door de eigenaar van het paard) Haar groom was haar lesgeefster... zij geef elke keer aan dat ze de zweep moet vasthouden.


Oh... weet haar antwoord al, moet hem van Sietske vasthouden omdat dat zo hoort tijdens een wedstrijd.

Tijdens de les staat hij bijna altijd in de standaard, tenzij Sietske zegt dat ze hem in haar handen moet houden. Hmmm... kan haar wel eens tippen dat ze de zweep maar eens moet vergeten mee te nemen op de kar (die er standaard op staat)

Aafke schreef op zaterdag 16 oktober 2010, 22:25:


Twee dochters en, inmiddels, twee kleinkinderen. Die laatste twee zijn te jong (3 en 1 jaar). Jongste dochter is 21 jaar en heeft leren rijden toen ze 8 was, tot ongeveer haar 16 jaar. Daarna kwamen de vriendjes. Door haar heb ik nu paarden. Toen ik kennis kreeg van de werking van het bit, ben ik met José (de jongste dus) naar Pien gegaan (vorig jaar) voor een uurtje bitloos les. Twee sidepulls gekocht en daarna nooit meer een bit ingehangen. Ik heb ook eigenlijk niets overlegd, gewoon gezegd: "zooooo als je wilt rijden, prima ... maar dan wel hiermee!"

Hoe ik met roken om ga? Ik rook zelf, dus dat is een lastige. Wel heb ik beide dochters, toen ze jonger waren, eerlijk gezegd dat het een nare en slechte gewoonte is en feitelijk ben je gewoon oerdom als je rookt. Beiden roken niet. Ik heb de tent verbouwd toen ik mijn oudste dochter een keer laveloos thuis kreeg toen ze 16 jaar was. Ik heb haar de volgende dag voor dag en dauw uit haar bed getrokken met de woorden: 's avonds een meid, 's ochtends dus ook! Wat rampscenario's geschetst en wat voorbeelden laten zien ... direct de drugs er maar bij gepakt. Dit alles zonder spastisch te doen, want ik ben ook wel eens lallend een kroeg uit komen zwalken en heb ook dingen gedaan die mij moeder nog niet weet. Je moet ze wat meegeven en hopen dat als ze voor een dilemma staan genoeg meegekregen hebben om de juiste beslissing te nemen.
Ik ben geen onderhandelingsmama ... heb ze grotendeels alleen opgevoed, geen mogelijkheid tot permanente controle ... dus heb getracht het zelfdenkend vermogen vroeg te activeren met zo hier en daar een bewust en doordachte methode om controlevragen te stellen ... vrij, maar beleefd ... open, maar met respect ... discipline, zonder angst ... voor mij en mijn kinderen heeft het gewerkt. Misschien ben ik ouderwets, misschien ben ik autoritair, maar ik zie teveel kleine kinderen om mij heen die denken dat ze het vermogen hebben om keuzes te maken als ware zij volwassen. Het lijkt wel of ouders bang zijn om hun kinderen iets te verbieden. Mijn moeder zei altijd als ik straf kreeg (en ik was een lastig kind ): "Kind, als jouw ogen tranen, huilt mijn hart!" Ik heb niet geleden onder een strenge opvoeding, zo ook hebben mijn kinderen niet geleden onder een strenge opvoeding ... zolang deze opvoeding eerlijk, consequent en duidelijk is!

Aafke schreef :

Stel, Armelle, mijn 10 jarige nichtje, zou ineens besluiten wedstrijden met Spirit te gaan rijden en hij moet daarvoor op ijzers heeft zij pech.
Snap je, standpunt.

Toch is er bij jou één verschil en dat snap ik ook wel weer, namelijk dat jouw kinderen al met bit etc wedstrijden reden voor het bitloos in the picture kwam en dat is bij een puber moet zo makkelijk om te buigen.


Ik wil niet lullig doen, maar het zijjn de bekende 'ja maar" - en.


Maar ls jij wilt en het ervoor over hebt dan is er toch ook wel een zweeploos menner te vinden? Ik zou m'n dochters dan voor de keus stellen, het is óf zonder bit/zweep, of niet meer op wedstrijd. Dat zou ik dus echt doen...

Groet, Pien

Spirithorses schreef :

en dat is bij een puber moet zo makkelijk om te buigen.

moet = niet

Dani62 schreef:


Laatst vonden we in de zadelkamer een heel verhaal dat Armelle (10) over ons en onze manier van rijden geschreven had (plis uitleg waarom) en we hebben ons kapot gelachten, zó goed verwoord in haar eigen woorden. Ik vind het jammer dat ik het niet bewaard heb. kan menig volwassene een puntje aan zuigen. Dus het komt allemaal heel goed bij haar binnen. Ondanks het feit dus dat haar vriendinnen wel met bit rijden.

Groet, Pien

Maken jullie dan ook zaken bewust over het rugje van het paard dat zo gevoelig is? Ik lees heel vaak iets over de mond, maar zo weinig over de rug...Ik zie vaak ruiters die bitloos rijden en toch op een vreselijke manier zitten, die zelfs denken dat op een blote rug rijden beter is voor een paard; maar zelf niet kunnen zitten. Dit ligt niet aan hen, maar de fout bij de leraar die hen daarop niet attent heeft gemaakt. Ik vind dat er nog veel te weinig aandacht aan de rug van een paard gegeven wordt...

Aafke schreef op zaterdag 16 oktober 2010, 20:16:


Ik heb niet geschreven dat ze mét bit reden... Maar, eerlijk is eerlijk, dat deden ze wel.
En het is hier een héél heet onderwerp. Interessante topic voor mij dus, heb er toevallig gisteren in de auto met Anja ook uitvoerig over gepraat.
Voordat ik je ga antwoorden, verwijs ik echter ook even naar mijn bericht 215173: ik wás dus ook overgestapt op bitloos, maar dacht dat "het niet werkte" en ging dus weer mét rijden. Inmiddels weet ik dat het dus iets heel anders was en zal ik (als Banjer weer helemaal mag genezen) alleen nog maar bitloos met hem rijden. Dit dus om even aan te geven, dat ik ook zelf een lang twijfelende en tot voor kort een niet volledig bitloos overtuigde ruiter was. En daarmee dus een heel andere voorbeeldfunctie voor mijn kinderen dan veel anderen hier.

Mijn dochter (10 jaar) rijdt nu mét bit op de club / wedstrijdjes en verder zónder. Vanmiddag heeft ze bv een buitenrit gemaakt: op barebackpad en met alleen een (nb heel dik) touwhalster. En ik heb er bij haar alle vertrouwen in dat in de komende jaren, met het toenemen van haar rijvaardigheid en zelfvertrouwen, uiteindelijk door haar 100% bitloos gereden gaat worden.

Mijn zoon (12 jaar) is een heel ander verhaal. Hij is een echte puber die alles wat ik zeg per definitie ter discussie stelt. Hij was helemaal gestopt met rijden (zijn pony is ook verkocht, maar gelukkig PN terecht gekomen bij Corinne), voor een deel ook als direct gevolg van onze dagelijkse confrontaties: ik PN-minded, hij tradi (en dan ook nog helemaal gericht op "de sport") met op de achtergrond al zijn vrienden die hoog in de sport rijden: op beslagen stalpony's, met de hele winkel van sporen, zwepen, scheren, dekens en vul het verder zelf maar in. En tja, daar stond ik met mijn PN-verhaal en zelf toch ook niet echt een super-ruiter.
In de loop van de zomer gaf hij echter aan dat hij toch die warme neus op z'n schouder erg miste. En sinds een maand heeft hij ook een weer een pony, een echte "sportpony". Bij de vorige eigenaar stond ze altijd op stal, elke week naar concours, werd met sporen gereden, stond op ijzers, etc, etc. Sinds ze hier is zijn de ijzers er onder uit en staat ze altijd op de wei (de pony leeft ook echt op, dat zie je aan haar). Toen ik mijn zoon kort na aankomst hier de wonden en littekens in haar flanken liet zien, gingen de sporen (die hij van z'n vrienden had gekregen) ook rechtstreeks de vuilcontainer in. Maar ja, rijden zonder bit, da's volgens hem toch echt onmogelijk. En tja, eerlijk is eerlijk, mijn dochter en ook ikzelf kunnen helaas voorlopig nog niet het tegendeel bewijzen. En toch hoop ik mijn zoon binnenkort te kunnen laten overtuigen door een stoere, humorvolle, beregoed bitloos rijdende kerel.

Verder sluit ik mij qua visie aan bij wat Tineke hier eerder in de draad schetste.

Spirithorses schreef op zaterdag 16 oktober 2010, 22:54:


Of ze gaat hem daadwerkelijk gebruiken.......

Ik vind de manier waarop Aafke het met haar kids doet prima en weloverwogen. Mijn kids zijn nog jong, zelf rijden we op een manege en met bit. Ons eigen paard zal nooit een bit inkrijgen. We nemen vriendinnetjes mee en vertellen erover. We gaan langs bij de ponyclub waar ze zagen, zagen, zagen en ik leg uit. Op de manege zien ze bitten, in allerlei soorten. Zelfs van die rubberen omdat het paard last krijgt van het bit. Ik denk dan 'weg met dat ding'. De meisjes nog niet. Maar dat gaat wel komen en dan zeggen ze het ook. De leerlingen mogen op de manege uitsluitend met losse teugel of met lichte contactteugel rijden wanneer ze nog geen controle hebben. Er wordt goed uitgelegd waarom dat is. Wanneer je ruw bent, moet je van het paard af.
Zo krijgen die kleine grietjes heel snel door hoe en wat. Ik laat ze de 'andere wereld' zien zoals ze het zouden moeten zien. Ik houd ze er niet uit weg, al hun vriendinnetjes rijden er. Wanneer ze voldoende zelfvertrouwen en innerlijke basis hebben, gaan ze echt wel staan waar ze voor willen staan.
Maar de puberteit is een tijd van onzekerheid en erbij willen horen, of in ieder geval weinig stelling nemen die afwijkt van wat de groepsnorm is.

Spirithorses schreef op zaterdag 16 oktober 2010, 22:46:


Nog even een kleine reactie op dit (vandaag verder niet... verjaardag vieren van dochterlief die 19 wordt en verjaardag van mezelf afgelopen vrijdag)

Het plezier van de paarden... daar gaan mijn gedachten een andere extreme kant op. Doe je een paard er wel een plezier mee om op te gaan rijden?!

Afgelopen maandag weer eens gezien hoe tolerant een paard is (kan zijn) De paardentandarts die in hun mond mag komen, klemmen erop... zelfs een pijnlijke behandeling en dan toch superbraaf blijven staan.... omdat het wordt gevraagd door ons.

Paardrijden doen we voor ons plezier (of geldwinning)

Hier in de buurt is iemand die een aantal fjorden heeft, staan in een stuk eigen bos ± 3 ha. met daaraan grenzend een weidegebied van nog eens ± 3 ha. Dieren lopen daar vrij rond, natuurlijke schuilplekken. Wordt verder niets mee gedaan. Krijgen enkel hooi bij in de winter.
Elke dag zijn die mensen te vinden bij hun paarden.... gewoon om er te zijn.

Geweldig om deze dieren door hun eigen bos te zien denderen/spelen.... (wat grenst aan een perceel grond van ons)

Tot zover even een gedachtenspinsel... (wordt vervolgd)