Lena schreef op donderdag 14 oktober 2010, 14:52:


Ik weet niet of het met naïviteit te maken heeft. Voor mij heeft het met ervaring en beschouwing te maken.

Ooit, in een vorig leven, had ik een duitse herder als vriendje. Die was als vondeling met een liesbreuk in het toenmalige dierenasiel Polderweg in Amsterdam, waar ik toen nog woonde, terecht gekomen en ik zag er wel wat in, nam hem maar mee omdat de DA hem wilde doodspuiten. Ik was zelf nog jong en besefte niet wat er weg viel als hij ooit dood ging. Ik mis hem nog steeds en zijn gelijke bestaat niet.
Veel minder lang terug overleed mijn hengst Draupnir. Virus. Niets aan te doen. Onvermijdelijk onontkoombaar de laatste week. Ik wist wel degelijk wat ik ging missen en ging als een orkaan op zoek naar een zo goed mogelijke vervanger om die pijn wat minder te doen zijn. Letterljk half europa afgezocht naar een acceptabele ijscohengst. Natuurlijk, in de loop van mijn leven heb ik bijgeleerd en mijn nieuwe hengst met veel grotere efficiëntie alles geleerd wat ik vind dat hij weten moet. Maar een gelijke bestaat niet, Droppie is weg!
Ik woon nu al een jaar of 15 samen met Els. Als zij weg valt ontstaat er voor mij een enorm gat dat met geen geld te betalen is. Dat is met zekerheid te voorspellen want haar gelijke bestaat niet.
Dus NIET TE KOOP. Gewoon strikte logica. Voor geen denkbaar bedrag verkoop ik vrijwillig mijn geluk.

Nogal aan het begin van het PN forum vroegen mensen mij of ik er wel aan gedacht had wat er met mijn geliefde dieren moet gebeuren als ik zelf onverwacht de pijp uit ga. Want dat is de andere kant natuurlijk. Een pony als Elska kan nergens verwachten hetzelfde leven te krijgen als bij mij, tenminste nauwelijks in europa en nog minder in het bekrompen nederland.
Ik had daar aan gedacht maar helaas is mijn beste vrind en expert-paardenhouder (had alle "PN" allang ontdekt én in praktijk voor deze website bestond. Hoeveel ik van hem geleerd heb werd ook pas na zijn dood duidelijk) ondertussen ook overleden en heb ik geen idee meer wat er van mij dieren wordt na mijn overlijden. Ik hoop dat we met zijn allen in gezond- en gezapigheid oud worden. Geen nieuws goed nieuws.
Ik haal dit aspect er bij omdat voor mij zeker is dat persoonlijke binding ook voor onze dieren kan gelden. Daar hoef je echt niet alleen voor aan het spreekwoordelijke hondje te denken dat wegkwijnt op het graf van de baas. Dood is dood en we gaan over tot de orde van de dag las ik laatst hier (geloof dat het over een overleden paard van Pien ging). Het zegt mij alleen dat haar paarden dan blijkbaar een niet erg grote onderlinge binding hebben. Ik heb dat met grote verscheidenheid aan diersoorten (dierentuin Artis) heel anders meegemaakt. Als ik even 5 minuten weg ben schreeuwt mijn geit de hele buurt bij elkaar en dat ligt met zekerheid niet aan "vreten".

Kortom, het hangt er maar net vanaf of je dieren, als relaties, voor jou onder "significant others" vallen. En vervolgens de ervaring hoe zeer het doet als die weg vallen.
Bij een sportattribuut of handelsartikel maakt dat uiteraard niet uit.

Nee.

Maar hij weet wat mijn dieren voor mij betekenen en hij accepteert dat.

Nou ja..... hij zal wel moeten.....

e m kraak schreef op donderdag 14 oktober 2010, 16:08:


Dat is al een van de redenen waarom ik Bart nooit weg zou doen. Ik zorg al zijn hele leven voor hem. Ik ken zijn goede en slechte kanten, zijn sterke en zwakke punten. Ik denk echt dat niemand anders hem zo kan waarderen als ik.

Als ik eventjes op vakantie ga (die ene week per jaar) en iemand anders past op hem, dan gaat er altijd wel wat mis. Hij gaat hangen, wat hij nooit doet. Springt uit 't land. Etc.

Dus hij blijft lekker bij mij! Ik hoop dat ik hem overleef.

Wat een mooi verhaal Egon en ook heel erg nauw aan mijn belevingswereld. Voor geen geld zijn mijn vriendjes te koop, hoeveel benen, staarten, vleugels, haren of veren ze ook hebben. Vriendjes voor het leven, dat staat vast.

Maar jij hebt in het verleden wel dieren verkocht. Heb ik geen waarde oordeel over, is een constatering. Jij heb ook wel eens dieren laten verhuizen, voor geld.

Is het grote verschil hierin wel of geen grote vriend zijn? Heb je met de een een andere (betere/diepere/hechtere) band dan met de ander? Kunnen we als mens ook maar met een bepaald aantal dieren de band van "significant other" hebben?

Ik denk dat we gerust kunnen stellen dat de eigenaren van totilas geen grote vriendschap met hem hadden. Hooguit met de bankrekening die hij spekte. En van daaruit begrijp ik de verkoop ook volkomen en vind ik er niets mis mee. Niets meer of minder dan dat ik van het totaalplaatje van de topsport vind. Het is er een onderdeel van. Als ervaren bijrijdster kan ik het gemis van Edward Gal ook wel voorstellen, die heeft wel een bepaalde band met hem opgebouwd (wat wij er ook van mogen vinden) en die zal hem in die vorm ook wel missen.
Mijn vriendjes, mijn significant others, gaan voor dat geld niet weg. Dan kopen ze maar een van al die andere katten, grijze roodstaarten of bonte boeren die er zijn. De mijne blijven bij mij en als ze ooit weg moeten gaan ze naar het beste thuis en niet naar de hoogste bieder.

Groetjes Karin

Er zal een moment komen dat ik afscheid zal moeten nemen van de paarden, Rosa is 5, en ik weet niet er over 30-35 jaar nog zal zijn. Maar verkopen zal ik de paarden nooit. Ik vind het al moeilijk genoeg de opvangpaarden te laten vertrekken, een goed tehuis is schaars en je maakt je zorgen om hun toekomst. Overigens is de kans dat iemand veel geld biedt voor mijn paarden nihil.

Karin schreef op donderdag 14 oktober 2010, 18:04:


Ja, minimaal slachtprijs plus een beetje. Dat geeft een minimaal praktische garantie.
Ik heb ook wel eens een flink aantal ponies opgevangen. Dat doe ik dus nooit weer! Voor je het weet heb je een erf vol ponies maar eraf geraken...


Ja


Ja


Ik denk dat dat juist is. Als je stelt "ik hou van paarden (o.i.d.)" is dat een totem.
Kan altijd nog wel een juiste bewering over een beleving zijn, maar een totem is iets anders.
Houden van, in de uiterst persoonlijk gerichte zin, is eigenlijk net zo goed een zeer egoïstische eigenschap. Dat aspect heeft een totem niet. Egoïstisch in de zin van dat je er grote emotionele belangen in hebt. Er is allemaal wel een biologische verklaring voor maar dat gaat nu even te ver denk ik. Maar die belangen kunnen dus ad lib duurder uitvallen dan het kopen van een Totilas.


Zoals ik al typte aan het eind van mijn mooie verhaal speelt dat daar logischerwijs totaal niet.
Vergeet daarbij ook niet dat die "topsport" vergelijkbare bedragen kost. Precies een soort van Lotto voor wie wat miljoenen teveel heeft.

Toen mijn ex en ik uit elkaar gingen, zou ik alleen blijven met 3 honden, 5 katten en 4 paarden.
De realiteit was dat ik dat niet zou kunnen betalen en ik had besloten, wat het laatst binnen gekomen is moet er dan maar als eerste uit.
Maar ik heb nooit aktief gezocht.
Er kwam vanzelf iemand voor de jongste haflinger, die ik vooral gered had, maar waar ik nog niet zon band mee had als met de rest.
Tja, en met de rest hebben we het wel overleefd, maar als iemand een goed bod gedaan had en een goed thuis zou bieden, weet ik echt niet wat ik gedaan zou hebben.
Een handelaar heb ik wel weggestuurd nog voor ik zn bod gehoord had.
Nu echter heb ik het zo voor elkaar dat ik dit ws. niet meer zal meemaken en durf ik te zeggen dat ik ze voor geen goud meer weg zal doen...

Christel Provaas schreef op donderdag 14 oktober 2010, 13:29:

You trash,dat je uberhaupt dit zegt.
Kutwijf!!
Jij weet niet eens wat dansen is.
Graf in met jou!!!
hoe durf je.
Verkoop je je kind ook zo!!

ijzer/zweep/spoor/bitloos,maar niet stuur-of hopeloos.

Waardeloos wijf dus !! ijzer/zweep/spoor/bitloos,maar niet stuur-of hopeloos.

Heb niet de gore moed ,om ook op 1 van mijn dieren te bieden!!
Dan krijg je trudy over je heen en dat gaat zelfs pn niet willen hahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahah
ijzer/zweep/spoor/bitloos,maar niet stuur-of hopeloos.

En daar gaan we weer

Absoluut niet in de goede richting te sturen en totaal Hopeloos dus

Nazdrave

e m kraak schreef op donderdag 14 oktober 2010, 14:03:


Ik begrijp hieruit dat je nooit een paard hebt verkocht? Of bedoel je dat je één van je paarden niet wegdoet, nl Elsa?

Nee, daar gaan we niet.
Want ik geloof niet dat dit soort taalgebruik relevant en/of wenselijk is voor dit forum.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Helemaal mee eens Wil, Moet je haar ' Paarden herinneren ' eens lezen .......!

En de was misschien een te subtiele afwijzing.

Misschien als mensen zich zo laten gaan is er een andere tijdelijke rede ?

Maar in De Kroeg - dit site is soms ook een dubbele warboel - ik zie ook dat ze geschorst is.