Pien, ik lees het nu pas, wat een mooi verhaal, triest natuurlijk, maar erg mooi, bedankt om dat met ons te delen. Ik heb Winner nooit ontmoet maar wel altijd je verhalen gelezen, en net als een hoop andere paarden van hier op het forum heb ik dan toch het gevoel dat ik die een beetje ken.
Dat afscheid, en hoe de merries deden, kippevel hoor. Ik herinner me nu ook weer hoe ik (twee jaar geleden al?) eerst wist dat er iets mis was, jaarling merrie Huppel kwam naar mij al veulensmekkend... wat ze eerder, zelfs als pasgeboren baby nooit gedaan had, ik snapte er niks van, maar toen kwam Cesar er aan, kletsnat en ziek.
Ik heb nu ineens ook weer wat een ander zicht op wel of niet naar de kliniek...
Geniet maar van al je mooie herinneringen, en deel je verhaal over een super paard.
Nathalie
Warboel
