Christel, ik vermoed dat dit een aanname is en geen wetenschappelijk bewijs.
Het lijkt heel logisch. De onderzoekers zijn wel zover dat ze precies kunnen vertellen (alhoewel: ook 2 theoriëen) dat ze weten hoe HB, het daadwerkelijke ontstekingsproces ontstaat en waarom lamellen dan gaan wijken....

Of hier ook écht onderzoek naar is gedaan is mij ook niet bekend.
Toch lijkt het logisch dat de straal, dus bodemcontact, de sensor is die zegt: groeien!
Dat zou ook een goede verklaring zijn waarom paarden die nooit grondcontact hebben, dus b.v. op ijzers/leertjes/siliconen staan, heel vaak zo'n heel slechte hoefgroei hebben.
Er is iéts wat tegen het paard zegt: hoefwand aanmaken!
Mocht je het kunnen vinden, of iemand hier weet waar het te vinden is.... wil ik het ook graag weten.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Wil schreef op zondag 26 september 2010, 14:17:

Ik weet niet of het zo logisch is dat juist de straal dat signaal geeft. Waarom bv niet de hielen? Ik kan me voorstellen dat wanneer de hielen flink 'gemasseerd' worden door veelvuldig bodemcontact, dat ze een signaal via de hoefwand rechtstreeks naar boven doorgeven: groeien!
Toen mijn paarden op ijzers stonden, groeiden de hoeven even hard als nu ze ijzerloos zijn -met straalgrondcontact. De hielen, ofwel de hele hoefwand kreeg toen evenveel klappen te verwerken als nu.
Ik vraag mij nl simpelweg af, wat de precieze functie van de straal nu is.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Het is niet de straal op zich die snelheid van de hoefafgroei regelt.
Het is een samenwerking van de straal, het straalkussen (digital cushion) en het ganse arterie/venen-systeem in een voet.(arterioveneuse anastomosen)
Zij gaan er samen voor zorgen dat er een optimaal hoefmechanisme ontstaat, wat zorgt voor een goeie doorbloeding welke op zijn beurt de hoefafgroei stimuleert en 'zogezegd de groeisnelheid regelt'.
Wanneer je nu bvb. de straal plots kort zou gaan snijden tov. de hoefwand (lees ook hielhoogte) ga je het hoefmechanisme drastisch verminderen omdat de straal dan veel minder druk op de steunsels en straalkussen gaat uitoefenen met als gevolg minder doorbloeding en tragere hoefafgroei.

Dus, de groeisnelheid is geregeld door de doorbloeding maar de doorbloeding word gestimuleerd (beinvloed) door het hoefmechanisme, waar de straal een zeer belangrijke rol in heeft.

Let op, wanneer je nu plots de hielen drastisch zou gaan inkorten tov. de straal maw. teveel straaldruk gaan veroorzaken loop je de kans dat je paard erg gevoelig word omdat dit pijn veroorzaakt aan al de bovenliggende weefsels en omdat er dan onvoorbereid een te grote beweging van de hoefcapsule geforceerd word.

Koen

Koen Theys schreef op zondag 26 september 2010, 16:40:


Goed en mooi Technisch uit gelegd. (Googel en Wiki moet raadplegen )


Dus in Jip en Janneke taal?


Deze begrijp ik even niet.
De hielen zijn korter, dan het straal-kussen


De hielen (verzenen ?) dragen / raken de grond minder.
Die pijn in de bovenliggende weefsels kan ik volgen.
Waar zit de - geforceerde beweging - van de hoef-capsule? Komt die dan vanuit de straal druk?
Anders om, kan ik wel iets bedenken als je de straal onvoorbereid geheel niet zou laten mee dragen, onder een onbeslagen paard.
(bij een beslagen paard haal je een deel mechanisme weg / belemmer je voor een deel?)

Weet jij ervaringen, vanuit het verleden, - van mee dragende stralen onder een beslagen paard?
Ik meen daar wel eens foto's van gezien te hebben. Het verwonderde mij toen.
Zou ik daar de IJzers onder vandaan halen, stak de straal een goeie 10 mm uit

Nils en Olly
Wie de lat steeds lager legt, leert nooit springen

Nils Vellinga schreef op zondag 26 september 2010, 17:46:


Neen Nils, dit is gewoon basiskennis die iedereen zou moeten beheersen die ook maar denkt om aan hoeven te werken!


Duidelijk toch.

Voor het merendeel wel ja.

Bedankt Koen, helemaal duidelijk!

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Dank je Koen!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Ik kan alleen maar oordelen van wat ik bij mijn paardjes zie. Ik heb dat pad ook aangelegd met de achterliggende gedachte dat de hoeven dan ook wat meer natuurlijker slijten (scheelt mij werk),en ze goed wennen aan het harde. Ik heb een pony die de tonen van zijn achterhoeven altijd vrij kort afslijt. Soms denk ik van "oei, als het maar niet té kort wordt" maar eigenlijk gebeurd dit nooit. Hij regelt het zelf perfect en ik hoef er nauwlijks iets aan te doen.

Ik bekap mijn paardjes nu alle drie vanaf 2007. Mijn paard stond voordien op ijzers (ook wegens een flinke scheur in de hoefwand) en kon volgens mijn toenmalige smid nooit meer zonder ijzers. De twee pony's had ik in 2007 gekocht en hadden echt verwaarloosde voetjes. Gewoon veel te lang, brokkelig.

Als je nu naar de voeten kijkt, dan zijn ze niet meer terug te herkennen. Sindsdien heeft mijn paard nooit meer scheuren gehad. De pony's hebben ook mooie egale hoeven zonder flares en brokkels. Gewoon massief. De hoeven zijn van alle drie veel harder geworden. Ik rijdt probleemloos kilometers over asfalt of beton.
Vooral het feit dat het voor alle 3 ineens zoveel beter is geworden is voor mij het bewijs dat het natuurlijk bekappen zeer zeker vruchten afwerpt. Als je het tenminste doet, zoals aangegeven staat in de boeken. Niet meer, niet minder.

Zoals Piet al schreef kan ik je aanraden om die ijzers eronderuit te halen voor een optimale doorbloeding. Juist harde ondergrond draagt daarin zijn steentje bij. En mocht het onverhoopt toch teveel slijten, dan kun je altijd nog tijdelijk een laagje zand over de klinkers heen leggen.

Heel veel succes!

Groetjes Jolanda