Nils Vellinga schreef op zaterdag 4 september 2010, 21:53:


Een dier lijdt in stilte, dealt met de pijn, omdat het wil overleven. Verslagenheid in de ogen? Hmmm dat kan ook een menselijke interpretatie zijn. Ik heb ervaren dat er geen ziel meer aanwezig is, klinkt ook vaag, maar weet niet hoe je het anders moet omschrijven, alsof het mechanisch is, alles is mechanisch ... maar je weet het als je het ziet!
Pijn is voor mens en dier "vervelend", maar zolang er momenten zijn van tevredenheid of genieten (van wat dan ook), dan is er "wil om te leven". Tenminste, zo zie ik het.

Anja S schreef op zaterdag 4 september 2010, 23:45:


Verslagenheid

Nils en Olly
Wie de lat steeds lager legt, leert nooit springen

Nils Vellinga schreef op zondag 5 september 2010, 23:49:


Ja, zoiets, Nils ... Moeilijk hé? Je ziet wat je ziet, maar zie je het goed? Enfin, dat zijn de minder leuke kanten van dieren hebben.

Anja S schreef op maandag 6 september 2010, 10:43:


Als je ooit in de ogen van iemand hebt gekeken, die gevochten heeft tegen kanker en de strijd heeft moeten opgeven, die blik vergeet je nooit meer van je hele leven.
En die zelfde blik vond ik terug in Augusta, een dag voor haar sterven.
Je weet wat je ziet.


Nils en Olly
Wie de lat steeds lager legt, leert nooit springen

Haaaaa dat helpt echt, jullie reacties, dank, dat lucht op. Inderdaad blijven we naar haar kijken en zolang ze niet apatisch (of mechanisch) is en duidelijk een levenswil heeft zetten we stug door.
Haar linkervoorhoef, de meest ernstige hb-hoef, bleek ook een dubbele zool te hebben die ik er gisteren voor een groot deel van af kon halen. Ik zie dat als een positieve ontwikkeling, de hoeven groeien en doen hun uiterste best van alle troep af te komen.
We hebben wat kuddewijzigingen gehad en ze wordt nu het grootste deel van de dag en nacht door haar zoon Donovan gezelschap gehouden. En ze loopt al strompelend toch heel wat af. Wat een bikkel!
Anna

Volhouden hoor!

Ja dank je Aafke, dat doen we!!
Vandaag loopt Sherina weer ietsje-pietsje beter...! En ze houdt de spirit dus dat doen wij ook.

Update: rechtervoorhoef lijkt laminitisvrij, daar staat ze vol op en er is al een behoorlijke rand nieuwe gezonde hoef aan het groeien, in de juiste stand. Links ziet er niet goed uit, ze verlicht nu ipv de toon de hielen waar 2 hoefzweren zijn uitgebroken en een derde er aan komt. Omdat de hielen vrij hoog waren geworden heb ik die gisteren drastisch ingekort, met het idee, meer pijn dan dit kan ze toch niet krijgen. En er bleek een boel pus en een dubbele zool onder te zitten! De bekapping gaf meteen verlichting. We weken nu met Epsom salt (magnesium sulfaat) en dat mengen we ook door haar voer (we voeren alleen wat bij om de supplementen te mengen), samen met sulfur en copper sulfate (uit het juweel van een boek: Natural Horse Care van Pat Coleby - een aanrader!). Deze combinatie slaat goed aan! Ze oogt een stuk frisser, staat nu ook vol op haar linkervoorhoef en heeft er weer helemaal zin in. Wat een opluchting, Ik denk nu echt dat het genezingsproces ingezet heeft en dat we nu de goede therapie te pakken hebben.

Erg blij dit te lezen, Anna. Goed dat je nooit hebt opgegeven.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Mooi, goed nieuws!


Gr, Dani

Anna van Rheeden schreef op woensdag 22 september 2010, 15:11:



Goed zo!!!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Ik heb het topic gevolgd en ben blij te lezen dat het beter gaat! Hopelijk blijft het deze kant uit gaan.

Groetjes
Danielle

Owww, wat goed , zal een opluchting zijn, gelukkig heb je dr niet ingeruild(of wat zei die DA ook weer?) Toppie