@Katrien, ik heb dus 2 koudbloedjes, moeder en dochter, en de 1 wordt dik van lucht (maar idd cool van karakter), terwijl ik de ander ervan verdenk dat er toch stiekum iets van arabier in zit, veel pit, ondernemend en oh zo vindingrijk

De dochter is dus ook de hoofdverdachte in het verhaal van de gekantelde hooi kist. Het probleem met de ketting/touw is dus dat er, als het hooi al wat verder op is, ruimte over is om het rooster op te pakken en het op de 1 of andere manier zo te kantelen dat de kop eronder past.
Vandaar dat ik me afvroeg of het met elastieken beter aan bleef sluiten.
Maar goed, ik heb ook ergens iets gezien met hooinetten gemaakt van auto bagagenetten mss dat dat bij onze dames beter werkt.

Groetjes ingrid
wie zei ooit, neem een koudbloed die zijn het
makkelijkst :)

Soms is het wat experimenteren hé
Het rooster moet goed passen, niet teveel ruimte langs de zijden. (maximaal 2 cm)
Kettingen (of kabels of touwen) zorgen er voor dat het rooster niet uit de bak getrokken kan worden. Elastiek zal dit niet kunnen, of je moet het zo kort maken, dat de rek er uit is, voor het de rand bereikt. Dus afhankelijk van het soort hooi (voordroog- lang stengelig- droog- kort) zou je de mazen moeten hebben. Als er geen haken of uitsteeksel aan het rooster zitten, zakt het altijd en de paarden drukken het ook nog naar beneden, anders komen ze niet bij het hooi hé.
Dat jou bak gekanteld is, IK verwacht dat er een stevig pluk hooi niet door de mazen kon en jou paarden geven niet op he, dus blijven trekken en hupsa?
OK, er zijn wel paarden die perse IN een bak willen gaan staan, maar bij mazen van 5x5 (of grotere hoeven 10x10) hoef je je geen zorgen te maken, dat ze er met een voet in blijven steken.
Om het buigen van het rooster (draad van 4 mm) tegen te gaan, zou je een dikkere stang (8mm) lans de zijden van het rooster kunnen lassen.

Nils en Olly
Wie de lat steeds lager legt, leert nooit springen

@Katrien,
Ik heb jou dus ontmoet toen ik naar jullie hooibakken kwam kijken. Volgend weekend gaan wij aan het zagen van roosters beginnen.
grtjes
Myr

oh, echt? ik was helemaal vergeten een naam te vragen op dat moment, heb zelfs nog niet tegen Vera gezegd dat we bezoek hebben gehad van haar vrienden. ik zie haar vanavond. Jullie zijn in alle geval altijd welkom. Zit je in de buurt dan met je paard(en) ?

Heb je het systeem met die stalen kabels goed kunnen zien? wij hebben geen enkel probleem met het zakken van het rooster naarmate de bak leeggegeten wordt.

zoals gezegd, zoeken wij nog verder naar minstens 2 roosters met kleinere mazen dan de betonnetten die daar nu inliggen... ik moet nog verder informeren, maar naar het schijnt te vinden bij Van Meerbeeck in Wilrijk. (kleinere mazen maar toch voldoende draaddikte om stevig te zijn) dat zijn wel hele grote matten, waaruit meerdere roosters kunnen gemaakt worden. Als jullie nog niets gekocht hebben, misschien een idee om het te delen? je mag me altijd een mailtje sturen, e-mail adres vind je bij mijn gegevens hier.

groetjes, veel knutselplezier. Katrien

wij hebben dit weekend ook onze handen vol op en rond de weides, vandaag komen ze graven, morgen 2 ladingen betonpuin leveren.... verder nog een deel met dals (stoeptegels voor de Noorderburen ) verharden onder de hooiruif van de shetter. En dan hoop ik dat we de modderige winter goed doorkomen (wij zitten op kleigrond, heel vruchtbaar...maar bij aanhoudende regen een moeras).

Deaglan schreef op woensdag 1 september 2010, 14:03:


idem dito bij ons, mijn Fjord Jeanneke is de eerste om iets te slopen, altijd te vinden voor kapoenenstreken. Hier wordt ook al eens lachend gezegd dat het een Arabier is in het foute jasje. (en dan hoop ik dat die vergelijking niet opgaat, want mijn Jeanne is soms echt stout.... we hebben een halfbloed Arabiertje waarmee we ooit hopen te rijden, ik verwacht dat die braver is, anders ruil ik beide paarden voor een fiets )

Jeanneke kan zich echt 'presenteren' als we voorbij andere paarden moeten op wandeling, nek erop, beginnen dansen (dat voelt wel leuk onder je, het idee van geen enkele controle is iets minder leuk), staart omhoog... soms om te lachen hoe dat paard zich kan aanstellen.

Als ik dan de 2 Fjorden van mijn weidegenoot zie (en na een paar jaar ook wel wat ken) dan lijkt mijn Jeanne daar in geen enkel opzicht op, behalve dan haar kleurtje.

Katrien