We gebruiken al hoefschoenen met enkelbanden van easyboots, die hingen dus te bengelen aan haar enkels. Maar nu we er slechts een aandoen om haar meest gevoelige linkervoet blijft ie wel zitten. En ze strompelt er lustig mee rond, ongelooflijk toch hoe paarden een levenswil en -kracht hebben! We hebben dus nog steeds hoop.
We geven geen yoghurt, wel de verse geelwortel die ze met smaak eet. Ook kregen we de tip sulfur (een afgestreken eetlepel in poedervorm) toe te voegen aan het voer omdat dat vaak te weinig aanwezig is in de grond (en dus in het gras). Onze paarden vinden het lekker, dus dan denk ik dat ze het inderdaad nodig hebben.
Wordt vervolgd, anna

Update: Sherina is vrij stabiel, gaat niet echt vooruit maar ook niet achteruit. Soms slaan de twijfels me om het hart, ze is erg mager, ze lijdt pijn en hoe, een bericht van Joop: "het ziet er treurig uit voor dit paard", dan weet ik niet of we haar niet toch beter naar de slacht kunnen brengen...
Aan de andere kant, ze is levenslustig, loopt zoveel als ze kan, heeft een prima eetlust, en als bloeddoorlopen laminae in de toon en hoefzweren inderdaad bij het genezingsproces horen zoals ik in jullie reacties lees, dan zou het dus heel goed kunnen dat het genezingsproces ingezet is. Rechtsvoor gaat erg goed eigenlijk, ze plaatst daar haar hele gewicht op, maar links heeft ze er vandaag weer een hoefzweer in de kroonrand bij terwijl 2 dagen geleden net 2 hoefzweren zijn uitgebroken in de hoefballen. Pijnlijk, maar als ze eenmaal doorgebroken zijn geeft dat gelukkig meteen verlichting.
We zetten voorlopig toch stug door. Ik kijk naar haar en zij wil leven. Dat moet onze leidraad zijn denk ik.