Ik weet even niet zo goed , hoe ik deze moet opvatten. persoonlijk omdat ik mijn paarden naar de ardenne breng en dat ik beter nooit aan paarden had kunnen beginnen? of bedoel je in het algemeen? niet verkeerd opvatten maar is lastig in te schatten zo met geschreven tekst...

Natuurlijk zijn een er een hoop mensen die beter niet aan een paard hadden kunnen beginnen mja dat hou je nauwelijks tegen... maar ik vindt dat pensionhouders/maneges etc. een hele grote rol spelen om de juiste kennis en voorbeeld te geven! mja ik weet dat dat een idealistische gedachte is natuurlijk... zou bijna als een activist langs stallen etc. gaan met flyers en weet ik veel.... mja dat stuit vaak tegen te veel weerstand natuurlijk!

wellicht was ik ook nooit aan paarden begonnen als ik wist (zeker 9 jaar geleden) hoe lastig het was een fijn onderkomen te vinden en waar ik in godsnaam aan begon, ik merkte al gauw dat de huidige stalling voor idool niet geschikt was, later leerde ik dat dit natuurlijk voor alle paarden gold! en nog veel later kwam ik er achter dat het beter was dat hij 24/7 buiten bleef etc. mja cliche: ik was 13, ik zeurde mn ouders helemaal suf en nja die waren uit eindelijk om! Net zoals als bijna iedereen ben ik door schade en schande wijs geworden (poeh gelukkig maar, anders reed ik nog steeds op de manege met een bord voor mn kop rond)! Bedoel nu wordt er gelukkig steeds meer aandacht aan besteed, en is steeds meer kennis wordt overgedragen! tja heel proces wat je doorgaat en nooit stopt, en dat gaat in stapjes natuurlijk. Interessant is hoe zo'n leer proces gaat, elke x weer krijg je nieuwe puzzelstukjes die een meer en meer completer plaatje laten zien. maar ongeduldig als ik ben kan ik dat niet altijd opbrengen in mijn sympathie naar andere die dezelfde fouten begaan, ook voor die mensen is het een leerproces en dat vergeet ik weleens omdat ik het dan te doen heb met hun dier.... tuurlijk probeer ik uit te leggen hoe beter enzo. maar mezelf kennende moet ik voorzichtig zijn in hoe ik iets breng! ik probeer er voor te waken dat ik me niet te betweterig opstel en niet te ego overkom, je betrapt je zelf er al snel van dat jij die kennis als hebt en diegene niet dus die is dom... dat is een grote valkuil merk ik bij mezelf.

Ik dwaal af: Dus in die 9 jaar heb ik nog al wat stallen in de buurt gezien, en telkens ging de omstandigheden een stapje vooruit!goh ik was in het begin al blij dat de paarden toen 3 uurtjes (ja ik kan het bijna niet geloven) in de winter even in de bak mochten spelen.... en owjaaahhhh en ik mocht heel blij zijn volgens de pensionhouder dat ze boxen hadden volgens de 3 bij 3 norm.... en daar had ik toen heel lang naar gezocht (genoeg grote industrie stallen met hele rijen boxen en dresuur miepen, mja dat wilde ik totaal niet) he! tuurlijk was er mss ergens wel een weitje etc. maar kwam dat toen gewoon niet zo 1,2,3 tegen.... mja toen kreeg ik steeds meer kennis en besef (nja paard lief liet het op niet zo zachtzinnige manier weten) dat ook die 3 uurtjes wat na een jaar al een half dagje werd niet voldoende waren! en zo begon mijn zoek tocht weer etc. etc.

Vindt het heel erg dat mijn paard zo'n proefkonijn is geweest. Bedoel in feite heeft hij van alles moeten doorstaan ( en dat ging niet van een leien dakje natuurlijk: vallen en opstaan) in mijn quest naar betere manieren op alle vlakken! voel me soms schuldig, aan de andere kant als dit allemaal niet was gebeurd zaten we nog steeds in hetzelfde schuitje!

Ik ben hem daar heel dankbaar voor, we hebben daardoor een hele sterke band. Dat vindt ik ook zo mooi aan paarden en dieren in het algemeen, ze zijn zo vergevingsgezind! En nu wil ik iets terug doen voor hem, ik zag hoe gelukkig en paards hij in de ardennen was. Die uitdrukking en dat vrije lijf, galopperend over de heuvels met al zijn vriendjes, daar zijn geen woorden voor! Daar mag hij oud worden, daar hoeft hij niets meer dan allemaal paard zijn en daar voel ik me goed bij, dat maakt me gelukkig. en geeft een beter gevoel dan alle mooie strandritten bij elkaar!

Dus ik doe mijn paarden niet zo maar omdat ik geen tijd etc. heb, gek zeg! Ik doe het puur voor hun...

Eerlijk is eerlijk, de ervaringen en alles dr op en dr aan is het allemaal dik waard geweest!! Ik had het nooit willen missen, hoe slopend het soms ook was! Dus als je zou vragen of ik het weer zou willen doen: zeg ik volmondig JA! maar dan in een andere setting

Pensionstallen en maneges willen alleen maar hun boxen gevuld houden. Zolang mensen nog akkoord gaan met 22/7 op stal zal dit ook niet veranderen. Pas als niemand het meer in zijn hoofd haalt een paard op te sluiten zullen die pension- en manegehouders hun boxen af moeten breken en een meer paardnatuurlijke plek aanbieden.

Pensionhouders een goed voorbeeld? Tsja, zolang ik nog word aangekeken door glazige ogen die water zien branden wanneer ik (bijv.) zeg dat paarden beter meer hooi kunnen eten omdat dit beter is voor hun stofwisseling... neem ik ze niet serieus. Daar ben ik ook veel te eigenwijs voor .

De boer waar ik sta wilde op een gegeven moment ook wat meer paardjes hebben staan en kwam met het idee om boxen te bouwen in de inloopstal. Hij had al heel snel door dat wij dan als de sodemieter onze boeltjes zouden pakken. Nu is hij zijn tijd ver vooruit met zijn inloopstal met vrije uitloop en strookbegrazing .

Wat ik wil zeggen is dat het aanbod echt afhankelijk is van de vraag (van paardeneigenaars). Ik hoop en denk dat deze langzaam maar zeker aan het veranderen is. De taak ligt dus niet zozeer bij pension- en manegehouders, want zij hebben maar één doel en dat is de boel draaiende houden (kortom: geld).

Gr, Dani

Suzanne Graauw schreef op donderdag 12 augustus 2010, 13:59:


precies, dat soort zaken liep ik ook telkens tegen aan en is enorm frustrerend! jij bewoord het beter dan in mijn relaas over de randstad ben niet altijd even tactisch!

Zo herkenbaar wat jullie schrijven.
Wist even niet zo goed hoe ik op de reactie van Anja moest reageren.
Soms is het hebben van een paard zoals in mijn geval geen keus geweest.
Toen ik nog geen paard had riep ik dat ik er geen wilde. Teveel tijd, geld, verantwoordelijkheid verzin het maar.
Wel had ik op een gegeven moment een verzorg paard. Na twee maanden kwam de eigenaar met de mededeling dat Storm (mijn paard) weg moest. Hij was niet meer geschikt voor de dressuur en op dat moment niet verkoopbaar. Jullie mogen raden waar hij naar toe was gegaan. Ik was het er niet mee eens en zei dat ook. Haar oplossing was dan neem je hem maar mee, maar dan moet hij wel over twee weken op een andere plek staan.

Ik heb er toen voor gekozen om mee te nemen.
In het begin dacht ik dat ik alles wel wist na een kleine 10 jaar manege hobbelen.
Toevallig kwam ik op een plek terecht waar de paarden overdag buiten stonden. Als snel zag ik dat Storm dat erg leuk vond en er vrolijk van werd. Kortom het was toeval.
Na 3 jaar later heb ik een hoop geleerd en beweer ik ook dat ik 3 jaar geleden helemaal niets wist van paarden.
Door vallen en opstaan word ik steeds wijzer.
Ben het met je eens als je zegt dat het hier moeilijk is. Het is goed zoeken maar wel te doen.
Ik heb met mezelf afgesproken dat als ik hier geen paardwaardige plek kan vinden dat hij ver weg waar meer ruimte is paard mag zijn.

Groetjes Mirella

mirel schreef op donderdag 12 augustus 2010, 18:05:

en gelukkig komt er steeds meer!!

Karen Koomans schreef op donderdag 12 augustus 2010, 11:18:


Onzin, Karen. Ik heb pas een paard aangeschaft nadat ik wist dat ik hem aan huis kon houden. Daarnaast reed mijn dochter al zo'n jaartje of 10 paard, dus helemaal uit een ei kwam ik ook weer niet. Ondanks mijn door jou vermeende gebrek aan kennis, vond ik paarden op stal zielig. Zo heb ik ook pas honden aangeschaft, nadat ik 24/7 aanwezig kon zijn of het dier mee kon nemen. Met andere woorden, ik denk wel degelijk na over wat ik een dier te bieden heb alvorens ik "ja" zeg tegen het dier. Altijd gek op dieren geweest, maar nooit dieren gehouden uit eigen belang. Moet voor beide partijen leuk zijn en anders niet.

Toch Anja, ben ik het daar ook voor mezelf niet mee eens. Omstandigheden kunnen veranderen. Ik heb Zafir in die 5 jaar dat ik heb een prachtig leven gegeven en dat durf ik echt in alle eerlijkheid te beweren. Zonder mij was Ziggy in een frikandel veranderen. Mijn paarden hebben mij uitgekozen, ik wilde er op het moment dat ik Zafir kreeg ook eigenlijk geen. Maar goed, ze hebben de laatste jaren werkelijk in een paradijs geleefd.
Maar nu ben ik afgestudeerd, heb ik een vriend aan de andere kant van het land... Mijn leven is veranderd. Moet ik er dan voor kiezen om ze weg te doen ofzo??? Dat lijkt mij voor beide paarden de slechtste optie ooit. Ik had nooit van mijn leven gedacht dat ik ooit naar de randstad zou verhuizen... Moet ik dan mijn relatie opgeven omdat mijn paarden nu een paradijs hebben. Sorry maar dat gaat me ook wat ver...

Er zijn altijd mensen die dingen ondoordacht doen, maar ik denk dat de mensen die in dit topic deelnemen, daar niet voor in aanmerking komen.

Geertje schreef op zaterdag 14 augustus 2010, 9:10:


Het was ook geen opmerking persoonlijk bedoeld, maar ik lees het zo veel en zie zoveel ondoordachte dingen. Niet alleen met paarden, overigens. Ik kan best impulsief zijn, maar met ander leven vind ik dat niet kunnen. Ik ga daar misschien ver in, misschien wel te ver. Wij hebben een keuze, dieren en kinderen vaak niet. Dat schept mijns inziens verplichtingen en zorgvuldigheid. Nogmaals, het was een algemene opmerking. Bezint eer gij begint. Je kunt door de vraag naar natuurlijk houden de markt sturen, maar dat is iets heel anders dan eerst een paard aanschaffen en dan de pensionhouder de schuld geven dat het niet anders kan. Snap je?