Christel Provaas schreef op maandag 2 augustus 2010, 14:08:


Pien heeft een poos geleden allemaal paarden met de ene hoefzweer na de andere gehad. Het bleek een of ander tekort. Ze heeft het in de vorm van een supplement gegeven en het gedonder was over. Zit me alleen suf te denken wat het nou precies was.

Anna van Rheeden schreef op maandag 2 augustus 2010, 15:19:


Grijns voortaan eerst alle berichten lezen. Ik vermoede selenium en vitamine E maar was er niet zeker genoeg van om het op te schrijven. Blij dat jij het doet

Hai Piet,
Precies, het gedonder was over! Al zijn wij niet zulke voorstanders van suplementen, die selenium, Magn en VitE zorgen ervoor dat de paarden hoefzweervrij zijn.
Alleen onze arme Sherina staat nog steeds te wankelen op gekruiste voorbenen. Elke keer als ze languit ligt rasp ik haar hoeven bij. Onze paardenarts heeft het te druk met de aanstaande paardenrennen dit weekend, is nog niet bij ons geweest ondanks herhaalde verzoeken . Wordt vervolgd...
Anna

Update: de paardenarts is geweest, heeft zijn hand/arm naar binnen gestoken en vervolgens geroken en zei met absolute stelligheid dat Sherina geen ontsteking van de baarmoeder heeft. En hij zei: dat moet een hele opluchtuing zijn he! Nu, dan heeft hij er niets van begrepen want nu weten we tot onze frustratie nog steeds de bron van de bacterien die de laminitis veroorzaken niet! Hij raadde ons wederom aan Sherina 'in te ruilen' voor een ander paard, wat zoveel betekent als dat ze naar de slacht gaat en dat je met bijbetaling van het verschil tussen slachtprijs en jong veulen een nieuw paard mee naar huis kan nemen. We vermoeden dat hij commissie ontvangt bij deze regeling, hij dringt ons er iets te vaak op aan. Hij zegt dat de laminitis al chronishc is geworden, en dat daardoor de structuur van de hoeven permanent verandert. Weet iemand of dit het het geval kan zijn en is dit zoals hij zegt onomkeerbaar?

[Je merkt, we vertrouwen de paardenarts niet helemaal, al heeft hij erg veel ervaring. Maar hij verkoopt en spuit ook net zo lief doping bij racepaarden zodat ze de race winnen maar na de finisch overlijden omdat hun hart is opgeblazen. Hij is de ENIGE paardenarts op heel Midden-Java, dus we zijn helaas afhankelijk van hem.]

Sherina gat NIET naar de slacht, we gaan haar met consequente en goede verzorging beter krijgen! Ze lijkt zelf ook een beslissing te hebben genomen dat ze het nog niet opgeeft. Na de laatste, zeer drastische, bekapping loopt ze opeens iets beter (niet meer kruislings). We spuiten haar hoeven nu dagelijks in met een soort blauwspray speciaal voor 'footrot', er zitten antibiotica in en antisceptica, en we hebben haar nogmaals een penicilinekuur gegeven. Na enige weken afgescheiden van de kudde te hebben geleefd, voor haar rust en zodat ze aan eten toekwam, hebben we haar nu samen met de andere merries ondergebracht. Dat vind ze ook gezelliger.

Nu, we houden de moed erin. Alle tips altijd welkom!

Anna

Anna van Rheeden schreef op zondag 15 augustus 2010, 0:14:

Nee, in mijn geval niet. Of liever gezegd in Chaser's geval.
Volgens DA en hoefsmeden in 1 kliniekdag... waar ook röntgenfoto's waren genomen... was het chronisch en moest hij op speciaal beslag. Heb ik toevallig vandaag hier ook in een ander topic beschreven. Leertjes, siliconen... speciaal corrigerend spatbeslag, Chaser had zelfs BOLLE zolen.
Vijf vóór twaalf dus!
Dat was tevens het allerlaatste beslag. Zag net in m'n eigen profiel dat ik al zes jaar lid ben hier, ik dacht vijf. Dan nu zes jaar geleden, eind september, zijn de laatste ijzers eronderuit gehaald.
Hij loopt nu, blootvoets, pijnvrij over de Portugese keien. En de ondergrond is hier hard hoor! Voor buitenritten trek ik 'm aan beide voorvoeten hoefschoenen aan, inmiddels ook geen megaschokdempende Smitjes meer, maar de nieuwste Renegades. Loopt er prima op.

Dus ik zeg het nogmaals, als dit mogelijk is, na 12 jaar ijzerverleden en nu een leeftijd van 20 jaar.... is het voor heel veel, zo niet alle, paarden mogelijk.
Bij mij was de oorzaak heel duidelijk fructaan, dus gras.

Alleen in jouw geval moet je idd. de oorzaak zien te achterhalen.

Bij een cronische baarmoederontsteking kun je wel binnenin de baarmoeder de z.g. 'crypten' voelen op de wand. Als die vrij diep en onregelmatig zijn is de kans op 'n ontsteking groot. Voelen ze glad en soepeltjes aan is er geen ontsteking.
1 van onze merries is indertijd gespoeld met een Ampyciline (breed-spectrum AB) oplossing, dit drie dagen achter elkaar. En ik verzeker je dat in geval van een ontsteking er zowat yoghurt uitkomt hoor... Deze merrie was ook goed beroerd ervan, stond helemaal te shaken van de koorts.

Beetje vervelend voor je dat er slechts 1 DA is en dat je daarvan afhankelijk bent.
Aan de andere kant.... hij heeft ervoor geleerd en zal het beter weten als wij toch?

Misschien heb je hier wat aan:

http://www.gezondheidvanmijnpaard.nl/index.php?content=101

Of hier...

http://www.verberneboek.nl/paarden/baarmoeder-ontsteking-bacteriologisch-onderzoek.php

waar ze het hebben over een slijmmonsterafname... trouwens wel een hilarisch stukje...

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Hai Wil,

Ja ik was eigenlijk al overtuigd dat hoeven in principe van alle hoefziektes kunnen genezen, vanwege het nooit-stoppende groeiproces en het helende vermogen van paarden zelf. Maar onze paardenarts is zo stellig in zijn mening dat het toch fijn is weer even bevestiging te krijgen, waarvoor dank Wil!

Ik heb de links gezien - inderdaad hilarisch die eerste! - en ik meen te kunnen concluderen dat bij een baarmoederontsteking inderdaad sprake moet zijn van stinkende afscheiding. En dat was dus niet het geval. Ook vertoont Sherina verder geen tekenen van ziekte, koorts of verminderde eetlust ofzo. Dus we tasten nog steeds in het duister wat de oorzaak betreft.

Nu lijkt het toch ietsje beter te gaan dus we vertrouwen erop dat Sherina weet wat goed voor haar is, ons dat laat weten, en we haar kunnen bijstaan in haar helingsproces. Dat ze beter WIL worden is wel duidelijk.

Bedankt!