Piet schreef op maandag 12 juli 2010, 7:21:


Dat beginnende paardenmens moet nu maar eens afgelopen zijn, vind ik. Ik heb in 2 jaar meer geleerd waar sommige paardenhouders 20 jaar over moeten doen. Zo moeilijk is het nu allemaal ook weer niet, hé?
Ik heb daarnaast altijd beweerd dat ik er niet op ga kruipen, dat was ook mijn bedoeling niet. Ik heb me daar vreselijk tegen verzet, ook hier, en altijd getwijfeld over het feit of Ingenioso er zo veel meer paard door zou worden met een ruiter op de rug. Eén van de weinige gewenste hulpmiddelen zou een "noodstop" zijn geweest, dat weet je, voor panieksituaties, maar die was er niet. Geloof me, je wordt er echt niet vrolijk van (understatement of the year) als je hem zag paniekeren. Een paard dat schrikt en dat heftig reageert is Nijntje vergeleken met het geweld waarmee Ingenioso door de hekken liep. Man o man, wat heb ik veel gejankt en wat ben ik dan bang geweest dat hij zich levensgevaarlijk zou verwonden!
Je initiatief heb ik gewaardeerd, van de 200 mensen in de denktank heb ik niets gemerkt en op mijn uitnodiging het dier eens te ontmoeten en het te ervaren, is niet gereageerd. Of ik er goed aan heb gedaan, weet ik niet, de ene keer denk ik van wel, de andere keer denk ik van niet. Ik vind beslissen over leven of dood echt doodeng en ben dus niet over één nacht ijs gegaan ... maar zeker weten doe je het nooit. Ïk wilde meer voor Ingenioso dan een half uurtje per dag braaf meewerken. Als hij mij voelde, hoorde of rook, dan deed hij wat ik hem vroeg ... altijd bang, maar hij vertrouwde mij wel. Ik kon hem ook makkelijk vervoeren, hij stond te trillen op zijn benen, maar hij liep mee ... ook weer op basis van vertrouwen. Bizar gewoon, dat zo'n paard nog vertrouwen had in mensen! Hij hoefde voor mij helemaal niet met mij mee te werken, als hij maar gewoon paard kon zijn, dan was het genoeg geweest!

Aafke schreef op maandag 12 juli 2010, 8:52:


Aafke, Ingenioso vertrouwde mij blind en ik was om de donder niet bang voor Ingenioso. Ik ging er zelfs voor staan als hij in paniek raakte en dan sprong hij keurig om mij heen, maar was alsnog niet te stoppen. Ik geloof dat er hier maar weinigen zijn die het kunnen snappen. Het dier was niet bang van mensen. Veearts mocht hem behandelen, hij reageerde volledig op mijn stem. Ik heb hem alles gegeven wat ik kon geven en heb van hem alles gekregen wat ik van hem kon krijgen.
Eddy heb ik niet eens gevraagd. Geen mens kan een paard leren paard te zijn. Iedereen kent wel een één of ander dier dat in een dierentuin rondjes loopt en neurotisch gedrag vertoont, als gevolg van gevangenschap en isolatie ... dat gedrag, dat was Ingenioso, dag in, dag uit en dan ook nog met enige regelmaat paniek. Haalde je hem eruit, dan was hij angstig en dan ook echt angstig. Hij deed alles wat je vroeg, volgens mij maar om één ding ... overleven! Hij was meester in het overleven, maar wist niet meer hoe te leven! Dat is de angel, niets anders. Ik heb hem ruim 14 maanden kunnen bestuderen, je kunt je echt achter je pc geen voorstelling maken!