Het was vanaf het begin voor iedereen duidelijk dat je als beginnend paardenmens veel hooi op je vork nam. Ik ga me er niet over uitlaten of ik vind dat je juist gehandeld hebt. Het zijn jouw paarden, het is jouw beslissing. Ik vind het echter schokkend dat het zo is moeten aflopen.
Wel wil ik de rol die je hier clickertraining geeft "wat moest ik clickeren? Hij gaat al achteruit, hij kan al een voetje geven" even naar voren halen.
De oefeningen hadden niets met voet geven of achteruitgaan te maken. Het was eerst uitzoeken hoe hij op de gemakkelijkste manier de clicker en de beloning zou aanleren en daarna was de hele training erop gericht om hem vanaf de grond vertrouwen te geven en de rijhulpen aan te leren.
Zo'n 200 mensen en daaronder de bekendste clickertrainers konden daarbij via mijn magazine als denktank reageren om je te helpen.
Ik denk dat je na een half jaar clickeren een ander paard had gehad.
Dat je dat niet doorgezet hebt is jouw beslissing geweest.

Piet, ik waardeer je enorm vanwege de kennis omtrent clickertraining en de tips die je mij destijds gaf. Clickertraining is ondertussen een waardevol iets geworden in mijn trainingen.
Maar wat het hele gebeuren rondom anja en haar paard betreft ben ik het niet met je eens.

Tuurlijk had je het paard meer kunstjes kunnen aanleren met clickertraining. No problem.
Maar ik denk dat je je af moet vragen wie je daarmee een plezier doet.
Jezelf? Om jezelf te bewijzen?
Of het paard wat idd braaf zijn kunstjes doet maar geen sociaal leven meer heeft; geen leven heeft zonder stress.

Het komt niet altijd goed met een paard met een zwaar trauma. Als ik mij niet vergis, heb je dat zelf al eens genoemd.
En geloof me... ik weet wat het is om een paard rond te hebben lopen wat doorlopend stijf staat van de stress.
Je wordt er zelf niet vrolijk van, maar het paard ook niet
Een prooidier wat niets ziet, vecht met de trauma's uit het verleden en lichamelijk niet 100% in orde is... Is dat werkelijk paardwaardig?

Piet schreef op maandag 12 juli 2010, 7:21:


Kweet het niet, denk dat zelfs een expert op dit gebied 'teveel hooi op zijn vork kan nemen' met zo'n 'project'.

Wat ik me wel afvraag.... waar was Eddy, waar was hij.... met Jeen heeft hij Anja super geholpen als ik het goed begrepen heb.


Toch doe het in de rest van je bericht


Heb een dubbel gevoel als ik alles terug lees, een knoop in m'n maag... gevoelens van begrip en onbegrip.


Ja, ook ik denk dat het had gekund. Maar.... niet door een persoon waarbij bewust of onbewust(?) een klein(?) sprankje angst doorschemert (en ja, in Anja's bericht zie ik persoonlijk angst doorschemeren van haarzelf richting Ingenioso)

Heb hier Winsor d.m.v. clickeren door zijn angst voor mannen, da's, iets simpels als het leiden aan een halstertouw om kunnen ombuigen naar vertrouwen. Dwars door het draad ging hij wanneer hij de da al rookt. Ok, hij was niet blind... maar toch... ik denk dat je gelijk hebt dat het had gekund.


Inderdaad.... vele andere mensen hadden hem misschien al veel eerder naar de slager gebracht (met de nodige stress) Weer anderen hadden hem misschien weer opgesloten in een stal. Vele opties waren er niet.... Ik geloof dat Anja naar eer en geweten heeft gehandeld, waarvoor respect! Wat niet wil zeggen dat het een ander misschien wel had kunnen lukken d.m.v. clickeren. Clickeren is m.i. meer dat enkel kunstjes aanleren.... clickeren kan gebruikt worden als middel om te communiceren, om blindelings te leren vertrouwen op een menspersoon..... (alleen,...... je krijgt wat je geeft)

Piet schreef op maandag 12 juli 2010, 7:21:


Dat beginnende paardenmens moet nu maar eens afgelopen zijn, vind ik. Ik heb in 2 jaar meer geleerd waar sommige paardenhouders 20 jaar over moeten doen. Zo moeilijk is het nu allemaal ook weer niet, hé?
Ik heb daarnaast altijd beweerd dat ik er niet op ga kruipen, dat was ook mijn bedoeling niet. Ik heb me daar vreselijk tegen verzet, ook hier, en altijd getwijfeld over het feit of Ingenioso er zo veel meer paard door zou worden met een ruiter op de rug. Eén van de weinige gewenste hulpmiddelen zou een "noodstop" zijn geweest, dat weet je, voor panieksituaties, maar die was er niet. Geloof me, je wordt er echt niet vrolijk van (understatement of the year) als je hem zag paniekeren. Een paard dat schrikt en dat heftig reageert is Nijntje vergeleken met het geweld waarmee Ingenioso door de hekken liep. Man o man, wat heb ik veel gejankt en wat ben ik dan bang geweest dat hij zich levensgevaarlijk zou verwonden!
Je initiatief heb ik gewaardeerd, van de 200 mensen in de denktank heb ik niets gemerkt en op mijn uitnodiging het dier eens te ontmoeten en het te ervaren, is niet gereageerd. Of ik er goed aan heb gedaan, weet ik niet, de ene keer denk ik van wel, de andere keer denk ik van niet. Ik vind beslissen over leven of dood echt doodeng en ben dus niet over één nacht ijs gegaan ... maar zeker weten doe je het nooit. Ïk wilde meer voor Ingenioso dan een half uurtje per dag braaf meewerken. Als hij mij voelde, hoorde of rook, dan deed hij wat ik hem vroeg ... altijd bang, maar hij vertrouwde mij wel. Ik kon hem ook makkelijk vervoeren, hij stond te trillen op zijn benen, maar hij liep mee ... ook weer op basis van vertrouwen. Bizar gewoon, dat zo'n paard nog vertrouwen had in mensen! Hij hoefde voor mij helemaal niet met mij mee te werken, als hij maar gewoon paard kon zijn, dan was het genoeg geweest!

Aafke schreef op maandag 12 juli 2010, 8:52:


Aafke, Ingenioso vertrouwde mij blind en ik was om de donder niet bang voor Ingenioso. Ik ging er zelfs voor staan als hij in paniek raakte en dan sprong hij keurig om mij heen, maar was alsnog niet te stoppen. Ik geloof dat er hier maar weinigen zijn die het kunnen snappen. Het dier was niet bang van mensen. Veearts mocht hem behandelen, hij reageerde volledig op mijn stem. Ik heb hem alles gegeven wat ik kon geven en heb van hem alles gekregen wat ik van hem kon krijgen.
Eddy heb ik niet eens gevraagd. Geen mens kan een paard leren paard te zijn. Iedereen kent wel een één of ander dier dat in een dierentuin rondjes loopt en neurotisch gedrag vertoont, als gevolg van gevangenschap en isolatie ... dat gedrag, dat was Ingenioso, dag in, dag uit en dan ook nog met enige regelmaat paniek. Haalde je hem eruit, dan was hij angstig en dan ook echt angstig. Hij deed alles wat je vroeg, volgens mij maar om één ding ... overleven! Hij was meester in het overleven, maar wist niet meer hoe te leven! Dat is de angel, niets anders. Ik heb hem ruim 14 maanden kunnen bestuderen, je kunt je echt achter je pc geen voorstelling maken!