Ik heb tweemaal met een groep een trektocht te paard gemaakt door de Oostenrijkse Alpen. De eerste keer was 14 dagen, 12 dagen rijden en 2 rustdagen. Per rijdag werd tussen de 30 en de 60 kilometer afgelegd, de "kortere" tochten door moeilijk terrein. Geen probleem voor die paarden! Wel werden ze goed in de gaten gehouden; als er eentje niet meer helemaal fit was, werd hij op een plek waar dat kon per trailer opgehaald en geruild voor een collega. Als ik me goed herinner is bij beide trektochten 1 of 2x een paard opgehaald en gewisseld.

De tweede trektocht was 21 dagen, met 3 rustdagen (en dezelfde afstanden per dag). Zelf had ik, en de meeste deelnemers met mij, paarsblauwe plekken bij de zitbeenknobbels... maar de paarden gingen altijd vlot voorwaarts en leken nooit werkelijk moe! Alle paarden gingen probleemloos op stemcommando in galop, ook aan het eind van de dag.

Overigens een geweldige ervaring. Door zwaar onweer over een richeltje langs een afgrond , midden in de zomer over de eeuwige sneeuw van een gletsjer, en over de weg de hoogste pas van het land gepasseerd, met toeristenbussen en vrachtwagens rakelings langs ons in de vele S-bochten... En vooral: enorm veel pezier gehad !

Karen

Nils Vellinga schreef op woensdag 30 juni 2010, 19:50:


Ik vraag me af hoe je als ruiter van je paard komt na 160 km

Ik heb in frankrijk, heel lang geleden, een trektocht gemaakt van ruim een week; afstand 350 km. veelal door de bergen. Moet erbij zeggen dat de paarden in dit gebied waren opgegroeid en een top conditie hadden. Oersterk.
We hadden geen bepakking. Dat werd steeds naar een volgende locatie gebracht door een auto. Veel pauze's onderweg en onderweg van vroeg in de morgen tot 'savonds.
Verzorging van de paarden wat priotiteit 1. Niemand mocht rusten/eten of wat dan ook als paard niet volkomen verzorgd en nagekeken was. Paarden 'sliepen' altijd in de open lucht in een wei die overal wel ter beschikking werd aangeboden.
Denk dat dat ook het beste was voor hun spieren.
Paarden waren de hele tocht topfit en altijd in voor een rengalop.
Ikke minder
Nja... na de eerste 2 dagen was het op zijn ergst; doodmoe, alles deed pijn en billen als rauw vlees.
Maar ik overleefde en later ging het weer beter.
Wel een unieke tocht. Ondanks een zeer heftige valpartij die ik onderweg met het paard maakte (paard gleed uit in rengalop... toch wel aardig wat schade opgelopen)

Maar een goed in conditie zijnd paard kan dus heel wat km vreten

Hay wat leuk ik ken die kazaron van een jaaren geleden ! Leuk hoor !