Piet schreef op zaterdag 26 juni 2010, 6:29:
> Knap Wil!
> Ik heb misschien een suggestie. Achterbeen in de ruststand is goed. Als
> je de teen op de grond kunt houden is dat inderdaad gemakkelijker voor
> het paard.. Maar wat je ook kunt proberen is om een achterbeen naar je
> toe te vragen ipv naar achter, dus richting hoofd en dan de voet op een
> tegel ofzo te zetten en iets over de rand laten steken. Met een beetje
> goede wil kun je dan de hoefwand een eind inkorten omdat je er dan met je
> tang onder kunt
> Succes!!!
Dank je Piet, inmiddels zijn er weer thuis. Ik heb nu niet zo heel veel tijd, aangezien we zo Isabel naar het station gaan brengen. Zij vliegt om 19.00 uur weer naar Luton, UK.
Hehe.... wat een werk!! Wat je schreef hebben we dus al geprobeerd. Dank voor je meedenken! Mooi
)
We hebben geprobeerd met H-profiel stenen.... dan krijgt ie al neiging tot panikeren... Toch is dit 2 x gelukt... maar net niet zo goed dat ik kon knippen....
Nu begrijp ik ook dat hij écht z'n benen niet kan optillen, ik vermoed dat hij ook een kramper is. Dus: oftewel het been idioot hoog.... ofwel het been op de grond.
Zodra je druk op het been zet gaat hij niet liften, maar tegendruk geven, m.a.w. z'n voet zowat IN de grond drukken. Deels angst, maar grotendeels het écht niet kunnen.
We zijn gaan trainen met voorwaarts- achterwaarts. Per pasje... en dan op de centimeter nauwkeurig stoppen... zodat je wél de voorwaartse beweging hebt... maar niet de daadwerkelijke stap. Wat gebeurd er dan? Hij rolt over z'n toon.
Nou ja... toon?????? Meer een uitgerekte flair van een paar centimeter!
Toen is Isabel positief gaan belonen, dus (op z'n Engels) sweety... good boy!
En dat werkte. In die tussentijd zat ik z'n koot te kriebelen.... we kregen het voor elkaar dat ie de voet in ruststand liet staan... extra doorgeknikte ruststand zal ik het noemen. Als je druk gaat uitoefenen ga je dit echt niet redden!
En, dwing je hem tóch.... dondert hij geheid om! Dat is wel een risico bij dit dier!
Wel zielig vind ik dat als je even bezig bent geweest en hij even mag stappen.... hij heel duidelijk kreupel loopt. Na een paar passen is dat wel weg... maar er is dus wel een duidelijk probleem met 'n achterbeen optillen. Dat kan hij echt niet meer aan.
Dus niet aan de voet zelf komen... geen druk..... en razendsnel knippen... stukje bij beetje.
En dat vind ie prima hoor.... laat ie gewoon toe. Meppen zal ie ook echt niet!
Het is geen schoolvoorbeeld van een prachtig bekapte voet geworden... en ik denk ook niet dat dit ooit nog gaat lukken. Maar: meneer is echt van die vreselijke rafels, brokkels, flares en randen af!!
Ja... je ziet de hapjes van de tang... so what??? Ook de onderzijde heb ik veel dode rommel kunnen verwijderen, in ieder geval de achterlijke bergen die vroeger ooit steunsels waren... het waren gewoon dikke bulten! Maar allemaal gruizig materiaal, dus je knipt het er zo uit.. Met dit resultaat zijn we echt al heel blij!!
Enfin... hij was heerlijk relaxed aan het eind en ik denk dat ie het de volgende keer nog wel weet. Weer met beleid beetje trainen en dan lukt dit nogmaals.
En dan z'n voorvoeten.... gisteren nog een trauma/drama he????
Nou... geen gewiebel gezien. Hij moest er weliswaar nog even over nadenken... maar we kregen zonder problemen de beide voorvoeten.
Niks meer aan gedaan.... beloond. Good boy!! En terug naar z'n paddock.
Hij zal beslist bekaf zijn nu! Isabel... haha.... 'Engelsen' onder elkaar he???
Heeft even 'voetautoriteit' gespeeld... en tegen Sue gezegd dat een gezond paard begint met gezonde voeten. En zieke dieren ziek worden door rotzooi in hun voeten.
Natuurlijk was Sue het hiermee eens... geweldig toneelspel hoor!
Sue wist dondersgoed hoe slecht die hoeven waren......
Ook nog even de nieuwkomer jaarling hengst aangekaart.....(gemeen he??)
Dus we gaan ervoor zorgen dat die inloopstal schoongemaakt wordt. Er ligt van 1/2 jaar mest! Sue gaat met beide paarden stukken lopen, over het verharde.
Dat heeft ze beloofd. Al is het maar een 15 min. per keer... lopen moet.
Enfin... je snapt het al.... met een beetje aandacht en een beetje diplomatie (alhoewel Isabel???? hihi.... ) moeten we het voor elkaar kunnen krijgen dat Sue weer moed krijgt en haar dieren oppakt. Het is gewoon een beetje in het slop geraakt toen vorig winter haar oude merrie is overleden. Sue en de paarden hebben hierdoor gewoon een klap opgelopen. Begrijpelijk, kan gebeuren. Maar nu wordt het tijd om zaken weer op te pakken. Dieren zijn van haar afhankelijk. Enfin, Sue in tranen... beterschap beloofd.... en wij zullen de sociale controlefunctie wel uitoefenen.
Jules gaat toch die hele omheining repareren, deels vervangen.... en mij lijkt het een goed plan als daar een megagrote ruwe betonplaat komt... waar die paarden hun hooi krijgen. Moet ik Sue nog even vertellen....
)
Wil.
Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.
Warboel
