Sandra van Bommel schreef :

Vind ik wel een goeie; bit met slipketting vergelijken.
Ja, zeggen ze dan, maar mijn hond loopt altijd braaf naast me, hij trekt niet....
(Vanwaar die slipketting dan?).

Groet, Pien

Nu de reacties vallen me alleszins mee.
Wel uit bepaalde hoek weliswaar, maar dat kon ik verwachten.
Ieder hun eigen paard en die doet altijd precies wat er verlangd wordt.

Of ik nooit van een paard gevallen ben?... Nee dus, het scheelde vaak niet veel, maar toch. Met paard: ja.

Doet een bit pijn, dat had ik al gezegd en daar blijf ik bij.
Het voorbeeld van de hond slaat echt als een tang op een varken. Dan heb je geen flauw benul van hoe je met een bit om moet gaan.

Maar goed, ik heb nu nog steeds geen goed antwoord gekregen op mijn vraag. Wel emmers opmerkingen hoe slecht ik het wel niet doe.
Wordt er ook zo gereageerd als je tijdens buitenritten iemand die een bit gebruikt tegenkomt?
Ik hoop het niet, want dan zal het daar wel een vrolijke bedoening zijn.

Tony schreef op woensdag 23 juni 2010, 1:04:

Precies. Een eigen paard. (meer zelfs!) Die ik volledig vertrouw en bitloos dwars door Amsterdam durf te rijden. Sterker nog.... die ik bitloos én ijzerloos door 20.000 publiek heb gereden op een festival als Truckstar Assen. Dwars door de Amerikaanse vrachtwagenstraat door. Fun hoor!

Ik kan je ook vertellen dat ALLE bitloos gereden paarden de show af hebben kunnen maken. Dat waren: 2 Tennessee walkers (waarvan 1 hengst, en nog geen jaar onder het zadel), 1 volbloed Arabier, 1 Welsh K, 1 Painthorse en 1 Quarter.
Niet bepaald type bosklospaarden dus en ook geen 'makkie-suffe-duffe-knollen'.
Voor het geval je het interesseert was b.v. de Arabier dubbel Z dressuur, de paint 1e in de Western pleasure, de Quarter vrij hoog in zowel de reining en cutting.
1 Walker dus nog geen jaar onder het zadel, de andere topshowpaard geweest in de USA en dekhengst.

Bitloos en ijzerloos.

Ik wél...... En hard ook. Tsja.,... ree uit het koren... Weet nog steeds niet wie er harder geschrokken is, de ree, m'n paard of ik. Ik schrok denk ik links.... en hij schrok rechts.
Dus ik lag ernaast. Geeft niets. Overkomt gewoon iedere ruiter 'n keer. Of meermaals.
Risico van 't vak.
Dat heb ik wél. Ik weet wat het doet. Denk je niet dat ik ook uit de tijd van de bitten kom? Natuurlijk wel. Alleen heb ik geleerd dat het ook ánders kan. Pijnloos, druk- en dwangloos. Je moet het alleen willen zien, aanvaarden en willen doen.
Je hebt hier zelf geschreven dat je jouw merrie alles kunt laten doen en dat je haar volledig kunt vertrouwen. Alleen dat laatste stapje, dat bit er definitief uit, dat doe je niet. Dus: jouw paard geeft jou wel 100% vertrouwen, alleen geef jij het niet terug aan het dier.
Nee. Want ik laat iedereen in zijn/haar waarde. Probeer alleen een andere weg te láten zien. Hoe het ook anders kan. Een bit is een dwangmiddel. Het veroorzaakt pijn. Door de angst voor de pijn doet het paard wat je vraagt. Niet vrijwillig, niet pijnloos.
Net zoals een zweep of sporen dat zijn. Hoe meer toeters en bellen op een paard, hoe slechter de ruiter.
Iedereen heeft de vrije keuze, dus ook jij. Je wilt leren... of je wilt het niet.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Hallo Wil.

Inderdaad, dat was ook de bedoeling:Toffee zonder bit.
Je moet niet vergeten dat Toffee mijn werkpaard -en wie heeft dat nog?- is en volkomen gewend is aan een bit, ze kent niet anders.
Maar aangezien ik niet van experimenten hou waarvan ik de afloop niet ken, wil ik alle aspecten weten, voordat ik ergens aan begin. Het inrijden van "wilde paarden" die tot hun 3e jaar nog amper een mens hebben gezien, vergt veel van ons beiden en ik moet blindelings op haar vertrouwen, evenals degene die op het jonge paard zit. Nu is dat nog met bit, misschien later anders. Ik weet ook niet wat de omschakeling bij haar zal doen tijdens het werk.

Alle jonge polopaarden die we inrijden krijgen een bit in, ondanks alles wat hier van gevonden wordt. We leven hier van en ze zullen het toch moeten leren (leuk of niet leuk).
Omdat in de sport nu eenmaal met bit gereden wordt. (ik verzoek mensen die hier op willen reageren, deze te sturen naar de Internationale Polo Federatie, want ik heb wel iets anders te doen, dan hierop te reageren)

Ik ga eens aan de slag hiermee, eerst maar eens een hoofdstel maken.

Ik weet niet wat prettiger is van je paard vallen of met je paard vallen (in het prikkeldraad omdat het paard schrok van de aanstormende koeien)

Overigens rijdt Toffee nu al bijna een jaar ijzerloos, maar ze is sinds eergisteren na een buitenritje toch wat kreupel gaan lopen (de paden hier zijn soms bezaaid met vulkaan steen, die toch wel erg scherp zijn) De andere paarden lopen nu op schoenen, ik denk dat ik die voor haar ook maar ga aanschaffen (easy boots) die bevallen goed, voor de buitenritten.

Bedankt voor je reactie.