Anita Cats schreef op donderdag 17 juni 2010, 8:50:
> Ik snap dat met halsring rijden een paard goed aan de hulpen moet zijn, en
> de ruiter onafhankelijk moet kunnen zitten om tot een duidelijk hulp te
> komen. Maar het ingrijpen is dan minder mooi/rigoureus
> gaan leggen, en vandaaruit al snel naar minder druk. Als het paard het
> lichamelijk aankan, reageert het paard op minimale druk al sneller.
> Welk hulpmiddel je gebruikt is voor mij niet belangrijk. Als de
> gedachtengang en de handelwijze maar correct is.
Het rijden met een halsring geeft voor veel mensen een bijzonder gevoel van vrijheid, ik hoor dat telkens weer. Als we dit in de les doen laten we eerst nog even het hoofdstel erbij aan, daarna klip ik de teugels los en als laatste doe ik het hele hoofdstel af en is er alleen die halsring. Mensen geven aan dat het toch 'anders' aanvoelt als het hele hoofdstel uiteindelijk uitgaat, ondanks het feit dat de teugels er allang af waren dus dat hoofdstel al helemaal niks meer toevoegde.
Zo kun je ervaren hoe het gevoel van controle vaak toch nog tussen de oren van de rijder zit.
Aan sommige paarden merk je ook ene lichte verandering als het hoofdstel uit gaat en het hoofd dus echt 'vrij' is van inwerking erop. Puck bijvoorbeeld geniet hier enorm van, die draagt haar hoofd anders, trotser misschien, omdat ze het vertrouwen van de rijder op haar krijgt. Maar dat is mijn invulling, misschien wíl ik dat graag zo zien....
Groet, Pien
Warboel
