Jij zegt "ik wil niets moeten". Maar hoe bedoel je dat? Wil je niet moeten werken, of wil je niet op je vingers gekeken worden omdat je het zus of zo moet. Uhm, moeilijk uit te leggen, voorbeeldje.
Ik heb een bijbaantje als postbode. Hiervoor heb ik in een bakkerij gewerkt. Bij de bakker moest ik elke keer vragen wat ik moest doen en hoe het moest. Kan ik niet tegen. Bij de post moet ik voor 5 uur klaar zijn en de post moet op het juiste adres. Hoe, wanneer enz maakt niet zoveel uit. Natuurlijk maakt het wel uit, je moet je postkleren aan, je moet klantvriendelijk zijn, enz enz. Maar er wordt niet zo super op gelet. Er is vertrouwen dat je dat wel kan.
Ik vind dat fijn werken ook al moet ik werken. Ik heb het geld nodig en aangezien mijn handtekening onder een contract staat moet ik dat ook nakomen. Ik vind het dan ook totaal geen probleem van mijn paard op die manier dingen te verwachten. Mijn paard moet best veel. Hij moet stoppen als ik dat zeg. Hij moet ook niet harder gaan als ik het zeg enz enz. Dat zijn redelijk begrijpbare verplichtingen, maar hij moet ook dingen die minder vanzelfsprekend zijn. Hij moet zich soms ook verzamelen in zijn gang.
Dus moeten en moeten zijn verschillende dingen voor mij. Daarom kan ik (voor mijzelf) dat going with your horses niet zo begrijpen. Maar goed dat is heel persoonlijk, verder niet iets negatiefs erover.

En

Die onmacht ontstaat als de tweebener niet luisterd naar zijn paard. Als ik van mijn paard vraag zich te verzamelen zorg ik dat ie dat kan. Dat zijn conditie goed is, hij fit is, we op een goede ondergrond rijden enz. Geeft ie aan het niet te kunnen (volhouden) dan luister ik ernaar. Net zoals mijn werkgever mij thuis laat als ik ziek ben, of bemoedigend toespreek als ik minder lekker in mijn vel zit.

Dit geschrevene is niet om jou meningen en opmerkingen te onkrachten of dat ik me persoonlijk aangevallen voel hoor. Ik wou alleen mijn gedachten erover heen laten gaan. En begrijpen hoe je het bedoelt om daar over na te kunnen denken

Groetjes Karin (nu echt met foto Het is gelukt!)

Ja ik snap wat je bedoelt. Doordat we die keuzes moeten maken (en qua eten is bovenstaande heel erg op mij van toepassing geweest, ik at (en eet) altijd heel erg slecht. Het geeft een bepaald soort onzekerheid omdat je kiest uit twee dingen die je beide niet wilt.


Ja en het leuke is dat het paard dan ook zelf kiest te doen wat jij eigenlijk graag wilt dat ie doet. Ik weet het ik ben niet de eerste hier die dat ontdekt, maar ik ontdek het wel voor het eerst in de relatie die ik met Fengur heb.
Vorige week was hij heel "vervelend". Drammerig (je kan in het verkeer niet altijd doen wat je paard aangeeft) en op een gegeven moment was de rem ook weg. Daar baalde ik van, zo wil ik het niet! Ik was ook flink boos, niet op Fengur, maar om de situatie. Ik ben daarna twee keer alleen op stap geweest. Heel relaxed en gezellig. De derde keer gingen we weer met zijn drieen op stap. En toen was hij precies zoals ik het graag heb en nog meer. Hij was niet alleen reguleerbaar qua tempo, maar ook nog verzamelbaar op een manier zoals ik dat wil. Vragen en het dan meer krijgen als je vraagt. Is moeilijk via de email uit te leggen, maar hij gaf meer als ik hem met mijn hulpen om vroeg. Uit zichzelf dus. Het was een fijne rit voor ons allebei.

Als je dat niet meer doet, zal je

Ja vind ik wel. Ik merk ook dat als ik via de mail lees dat paarden los lopen ik me afvraag hoe dat kan in het volle NL. Maar het stomme is, ik doe het zelf ook, ik sta er helemaal niet bij stil. Als we terug naar huis stappen stop ik mijn koude handen in mijn jaszak, die teugels liggen mij best op zijn manen, die heb ik niet nodig dan. En het laatste stuk loop ik naast hem, nog steeds met mijn handen in mijn zak en fen er dik tevreden achter, naast en op de oprit (op de weg gaat dat dan weer net niet) ook voor.

Ja ik snap hem. Dat gevoel herken ik weer vanuit school. Daar moeten veel dingen (echt moeten) en weet ik ook niet altijd hoe ik eruit kom. En vaak ook niet hoe ik het voor elkaar krijg. Dat moeten en die onmacht zijn heel dicht met elkaar verbonden.

Volgens mij valt onze dialoog wel mee Ik heb het idee dat we elkaar snappen en begrijpen.

Groetjes Karin

Uhm, ik kan het nu niet meer vinden, maar in jullie eigen boek staat dat onder hoefschoenen ook kalkoenen kunnen. Stom dat ik het nu niet vinden kan, maar gezien de discussie hier viel het me direct op....

Ik heb verder maar eens geen mening over het hele verhaal Lijkt me wel eens een keer lekker rustig

Groetjes Karin

Falka leek zelf

Hoi Es

Ik vind het ook redelijk normaal klinken. De heftigheid is via de mail moeilijk in te schaten maar de vorm van het gedrag klinkt gewoon.
Kijk meestal is het de hengst die er wel pap van lust. De meeste merries hebben dat alleen als ze echt hengstig zijn. Zijn ze niet genoeg hengstig dan heeft de hengst een heel ritueel om de merrie te verleiden. Veel neuzen, flemen, van de zijkant testen of het kan (want van achter geef je je nogal kwetsbaar bloot, letterlijk). Is een merrie totaal niet hengstig hebben de meeste hengsten ook geen interesse.
Weet je nog met Greifa? Die muts draafde nooit en in de longeercirkel bij de buren draafde ze een kwartier als de eerste de beste slet voor de KWPN ruinen.... Soms is het dus de merrie die er wel pap van lust En als dat shetteventje dan ook wel wou, dan jut dat alleen maar lekker op.
Wat je in ieder geval in de toekomst kunt doen is Dick uit laten kijken naar andere paarden en dan vooral het gedrag van. Dan kun je op tijd omdraaien en van richting te veranderen. Het lijkt me moeilijk te oefenen om in die specifieke situatie volgzaamheid te vragen. Je kan hooguit daar in de gewone dingen veel aandacht aan besteden, maar dat doe je al.

groetjes Karin

Ik snap de steunsels niet.
Ben in het boek bezig en snap de theorie wel, alleen ik kan niet in de foto's terugvinden wat er beschreven wordt.
Steunsels worden bol als ze te lang worden. Maar ik herken dit niet in de foto's en kan zo dus ook niet bij Fen beoordelen hoe de staat van de steunsels is.
Als je van onderen af tegen de hoef aankijkt, dan lopen de steunsels evenwijdig aan de straal toch? Is het bollen dat iets wat je in die lijn terugziet, of zit de bolling van boven naar beneden? (dus van de bodem af bol tot aan de bovenkant van de steunsel wat in de hoef zit).

Alvast bedankt voor wat verklaring!

Groetjes Karin

Fen zijn steunsel zien er meest uit als de hoef op blz 160 rechts onder. Ze zijn hooguit wat langer, maar niet zo erg als die op de linkerfoto. Ik denk alleen dat ik ze korter moet gaan maken, maar dat ga ik pas doen als ik het boek uit heb.

Wat me overigens al opvalt in het boek is dat Fengur zijn straal best goed is. Alleen nog geen grondcontact, maar wel mooi lang en redelijk breed.

Groetjes Karin (die het boek net uit de snavel van de papegaai moest redden, hartverzakking!)

Dit is wel een moeilijk onderwerp. Je eigen sterfelijkheid is niet iets waar je dagelijks mee bezig wilt zijn (ikke niet iig).
Paarden heb ik nog niet. Als ik die zou hebben zou ik van te voren met bepaalde mensen afspreken dat zei ze opnemen of verkopen. Dat zij ze verkopen zoals ik het zou doen is een van de redenen dat is die persoon zou kiezen.
Voor de dieren die ik nu heb heb ik wel al afspraken gemaakt. Niet zwart op wit, maar dat doe je ook niet zo snel met je ouders. En met een vriendin, maar dat is tzt de keus aan mijn ouders in overleg met hen, dus hoe dat zal gaan weet niemand nog.

Groetjes Karin

Hoi Es

Nou dat werpt weer licht op de zaak

Rest mij alleen een algemene opmerking dat niet elke hengstige merrie zich hetzelfde gedraagt. Om maar een vergelijking te trekken, de ene mens "wil wel" na een romantisch diner bij kaarslicht, de andere liever bij een leren pakje en een zweepje Merrie gedragen zich ook best verschillend onderling, altans wat ik er van gezien heb dan. De ene doet onverschillig, de volgende gooit kont en staart in de strijd om meneer te verleiden.

Overigens geef ik Falka en Bjork groot gelijk, die kabouterponnies kunnen daar beneden vast al het lekkers snel voor je neus wegvreten, zou ik ook niet in de kudde erbij willen

Groetjes Karin