Ja hier is het ook een ramp. Twee jaar geleden kon ik vanaf begin juni tot begin september helemaal niet meer rijden. Tenzij ik vóór 8:00 's morgens klaar was, of na 22:00 wil beginnen. Geen doen dus! Ze hebben toen al die tijd zomervakantie gehad (lees....in de inloopstal gestaan).
Het jaar erop hadden we 1 dazenval en heb ik redelijk overdag kunnen rijden in de dazentijd. Al kun je dan toch niet echt rustig op je paard zitten hoor. Bosritten is al helemaal niet meer mogelijk, er zitten zoveel dazen dat de paarden echt in paniek raken en alleen maar heel hard weg willen rennen. Een vreselijke periode, zo'n mooi weer en dan niet kunnen rijden

Groetjes Jolanda

Unartica schreef op dinsdag 18 mei 2010, 23:53:


Kan je 's avonds ook niet met een vliegenuitrijdeken rijden. Dat lukt hier namelijk wel. Wij hebben dezelfde dazensituatie zoals jij. Echt hele zwermen rondom de paarden zodra ze een hap gras willen eten. Ze komen in galop de inloopstal weer ingerend...

Ik heb dat ook al geprobeerd. Heb een vliegendeken helemaal op maat laten maken zodat mijn westernzadel erin paste. Je ziet alleen nog zijn neus en beentjes eronderuit. Maar zodra ze mijn paard niet meer kunnen lastigvallen, wordt ik door mijn kleren heen gestoken. Dat heb ik dus ook maar niet meer gedaan. Het is hier in deze streek inderdaad een ramp. Ik heb me er maar zover ik kon bij neergelegd. Heb al zoveel pogingen gedaan om toch enigzins te kunnen rijden, maar dat liep altijd uit op een gestresst paard of ikke helemaal gestresst van het om me heen slaan en maar opletten dat ik zelf niet gestoken wordt, wat dan dus toch wel gebeurt. Alleen als het hard waait dan kan ik overdag redelijk rijden, maar dat is niet zo vaak in de zomer.

Groetjes Jolanda

Ik was twee jaar geleden in de zomer met een vriendin aan het mountainbiken in de omgeving. Toen moesten we een stukje door het bos, zo'n kilometer. Ik dacht meteen...nou ik heb geen paard bij, dus geen probleem. Nou!!!! We hebben moeten fietsen of ons leven ervan afhing. Honderden dazen in een zwerm achter ons aan. We konden de meesten net een meter voor blijven.....En we zeiden maar tegen elkaar, niet achterom kijken...gewoon trappen!!

Groetjes Jolanda