Mijn paard is nog nooit bevangen geweest (hout afkloppen), en heeft in zijn witte voetjes af en toe ook een rode plek. Vooral toen hij net van zijn ijzers af was.
Mijn hoefsmid vertelde me dat het eigenlijk zoiets is als een blauwe plek.

Anja Seijn schreef op maandag 17 mei 2010, 20:55:


Tja die hormonen hé. Wat zijn we als vrouw door de natuur toch bevoordeeld

Ik stel me deze vraag best wel vaak. En als je er goed over nadenkt, doen we al hetgene wat we voor onze paarden doen, voor ons plezier. Omdat wij het fijn vinden om weet ik veel wat met paarden te doen.

Aan de andere kant (misschien is het mezelf sussen), vind ik ook dat als ik dan als mens beslist heb om mij een paard aan te schaffen voor mijn plezier, ik de plicht heb om mij te verdiepen in het wezen paard en mijn "plezier" af te stemmen op de "noden" van het paard. En zodoende iets creeër wat misschien tegennatuurlijk is, maar waar je paard ook wel plezier aan heeft.
Daarbij komt ook de plicht om je paard te voorzien van de noden die een paard nodig heeft. Veel beweging buiten en kameraadjes. En dat deze zorg dan ook voor mijn plezier komt.

Was ook maar een mopje hé. Allez, k'zal wat minder overdrijven. Vol enthousiasme naar je toe komen gegaloppeerd als ze in de weide staan. En dan niet omdat je je zakken vol koekjes hebt zitten

Uiteraard

Euh, hier kan ik het toch niet mee eens zijn. Ik denk het percentage aan tradi's die bakken geld tegen hun paard aangooien redelijk beperkt is. Dat is echt maar een klein percentage.
Bij de meeste is het niet goed, weg ermee en gewoon een nieuwe kopen. Ik heb hier zo een voorbeeld van een paard staan dat geslacht ging worden omdat ze hem niet zadelmak kregen. Niet goed, slachten maar...
Ik zeg niet dat er niet veel geld wordt uitgegeven, maar ik denk meer om te investeren in iets nieuws dan om iets stuk te laten maken. Er wordt met paarden omgegaan alsof het dingen zijn. Paard te klein, weg ermee. Paard te oud weg ermee...
Ik denk dat de meeste mensen hier, hun paard met de beste zorgen omringen en hem de rust en het pensioen gunnen diet hij/zij verdiend heeft.

Inderdaad. Wij passen het paard aan, aan onze behoefte.

Onze hooiboer zegt om op safe te spelen toch minimum zes weken te wachten, liefst langer. Het is natuurlijk heel afhankelijk van de droogte. Bij de hooiboer meten ze ook altijd het hooi nog eens na.
Het gras moet helemaal bestorven zijn en dan heb je inderdaad ook nog de werking van giftige plantjes zoals boterbloem ...

Als een merrie op deze manier reageert na drie jaar training is er toch iets grondig mis.
Naast het clickeren toch maar eens proberen uit te vissen wat de oorzaak is van dit gedrag? Een probleem kan pas opgelost worden als de oorzaak wordt aangepakt. Anders doe je enkel aan symptoombestrijding.
Lijkt me inderdaad heel gevaarlijk.