van lennep schreef op zaterdag 24 april 2010, 9:57:
> Kallum aan , het is jouw paard , jouw leven , jouw dag en jouw feessie!!!!
>
Helemaal met Esther eens! Maar ... je hebt soms iemand nodig die jou net dat zetje de goede kant op duwt, die jou het vertrouwen kan geven door jou het vertrouwen te geven. Eenmaal die drempel over (hoor mij nu
) dan valt alles van je af en krijgt alles een plaats. Dan denk je niet meer in onzekerheden, maar dan zie je alleen nog maar de mogelijkheden. Echt, Jennet, dat geeft je zo'n vreselijk lekker, rustig en zeker gevoel, maar die eerste momenten, dat kwartje (oud nederlands muntje
) dat moet eerst vallen en dat zit in jou en alleen in jou. Ik zie het als een soort van tandartsbezoek ... ben je angstig voor de tandarts, anders heb je er ook weer niks aan ... je ziet er tegen op als een berg, maar eenmaal weer buiten dan denk je "was dit alles????" Dat gevoel "was dit alles" moet je zien vast te houden en dat lukt je alleen maar als je het doet, keer op keer, maar wel met de juiste personen om je heen. Niet denken "ik kan het niet, ik leer het nooit", maar denken "dikken brol, iedereen heeft het moeten leren"
Wij zijn alleen wat later gestart hé? Komt goed, schatje!
Warboel
