Lily is niet zo'n aanhalig, knuffelig type als Kim, die gewoon voor je op de grond gaat liggen zodat er niemand meer langs kan omdat je haar buik MOET krabben. Lily vraagt op een onhandige manier aandacht. Eerst verwachtingsvol van een afstand toekijken, dan heel zacht pruttelen en dan je ineens de kont toedraaien en een achterbeen onder je neus houden omdat ze daar jeuk heeft. Ik ben me al een aantal keren te pletter geschrokkken....
En dan die blik in haar ogen: sorry, als ik het verkeerd doe, jaag je me maar weg.
Kim blijft gewoon hinderlijk in de weg staan, als een blok beton.
We gaan steeds meer de goede kant op. Misschien komt de trainer over twee weken toch nog in het genot van mijn mammoet.
Monique