Gisteren zou ik voor het eerst naar les met Lily - we zijn helaas niet verder gekomen dan het sportveld. Daar was heel wat aan de hand, links en rechts geparkeerde auto's, muziek, spelende kinderen, voetballers, fluitende scheidsrechter. Lily vond het wat eng, maar was bereid met me mee te lopen, erg oplettend en geinteresseerd. Toen een motorrijder ineens afboog en Lily bijna van achteren aanreed, was het gebeurd met de rust: Lily was ontzettend geschrokken en bleef briesen en ronddansen. Nadat een asociale automobilist die niet even twee secondes kon wachten dat we aan de kant gingen ons bijna tegen een geparkeerde auto geplet had en een verliefd stelletje op de fiets haar nog een keer bijna van achteren aan reed (liefde maakt blind....) was voor mij de maat vol. Lily bleef bij me, maar stond op punt van flippen, er was niet meer veel voor nodig. Ze pakte steeds mijn mouw beet met haar lippen en draafde op de plaats. Alsof ze mij mee wilde nemen, weg van die enge plaats. Ik heb haar maar laten begaan, ze moest op de een of andere manier de spanning kwijt en dat ging goed op deze manier. De weg terug naar huis bleef ze briesen en dansen, wel een prachtig gezicht, helemaal in de krul, bijna op de plaats dravend met hoge knieaktie. Een mevrouw stond me op te wachten met haar drie kinderen: Oh, wat loopt ze mooi, wat een mooi voorwaarts paard, daar mogen mijn dochters vast wel even op....

Lily werd snel weer rustig, we hebben daarna nog een flink stuk gewandeld, ook door verkeer, niets aan de hand. De motorrijder was gewoon de druppel. Over twee weken heb ik een nieuwe afspraak gemaakt; als het dan weer zo druk ik bij het sportveld neem ik een andere route. De drukte bij het sportveld gaan we oefenen als ik de hele dag tijd heb en niet de druk van een afspraak heb.

Monique

Jeetje Monique! Snap jij die mensen nou? Je hebt mensen en je hebt fietsbellen hé?
Wel fijn dat Lily ondanks alle stress zo mooi bij je bleef. Ik hoop dat je je volgende les met minder gedoe weet te bereiken.

Anja Seijn schreef op maandag 19 april 2010, 11:28:


Ach ja..... hoe was het ook alweer?

Veurjoar in de kop....
Het verliefde stelletje was achteraf wel humor..... Zo kijk je nog verliefd naar je uitverkorene, zo kijk je tegen de achterkant van een paard aan......

Lukt de volgende les ook niet, dan maar niet. Ik ga niet stressen dat ik die les MOET bereiken, ik ga niets afdwingen ten koste van Lily haar vertrouwen. Ik ben al lang blij dat er verder niets gebeurt is.

Monique

Monique Meijer schreef op maandag 19 april 2010, 11:55:


Gelukkig liep het weer goed af allemaal, ja. Ik denk dat dit soort perikelen er de oorzaak zijn dat mensen vaker bang zijn om op hun paard te stappen. Een verstrooide automobilist, een reuze vrachtwagen of traktor waar die "arme" boeren tegenwoordig mee rondrijden, quads en crossmotoren die het bos onveilig maken...... Ik heb wel eens meegemaakt dat een boer met zijn trekker tegen 1 van de paarden aanreed, expres dus, omdat ze niet snel genoeg opzij ging naar zijn idee.

Ik ben vooral bang het verworven vertrouwen te verliezen. Lily is er heel erg mee bezig of ze het wel goed doet en nog steeds bang geslagen te worden als dat niet zo is. Ik hoop dat ik haar duidelijk heb kunnen maken dat ik erg tevreden was met de manier waarop ze de spanning verwerkte en vooral dat ze toch bij me bleef. Zij kon er immers niets aan doen, het was gewoon teveel in een keer. Ik heb ook geen idee waar al die auto's en mensen vandaan kwamen. Zoveel inwoners heeft ons dorp nauwelijks....

Kim is wat dat betreft een onbeschreven blad. Ze is een keer erg geschrokken van mijn vriend die zeer luidruchtig zijn neus snoot terwijl we aan het wandelen waren, grote machines worden genegeerd of geinteresseerd besnuffeld.

Monique

Monique Meijer schreef op maandag 19 april 2010, 16:32:


Precies..... een ingebakken trauma krijg je er heel moeilijk, zo niet nooit, uit.
Ik moet bij Chaser nog steeds geen onverwachte bewegingen maken hoor... want hij zal altijd blijven schrikken. Nou... dat paard heb ik nu dus al 11 jaar.
Gelukkig is Lily nog heel erg jong en heb je een kans dat ze eroverheen komt.

Die mensen met al die auto's hadden ergens een feestje joh

Lily is niet zo'n aanhalig, knuffelig type als Kim, die gewoon voor je op de grond gaat liggen zodat er niemand meer langs kan omdat je haar buik MOET krabben. Lily vraagt op een onhandige manier aandacht. Eerst verwachtingsvol van een afstand toekijken, dan heel zacht pruttelen en dan je ineens de kont toedraaien en een achterbeen onder je neus houden omdat ze daar jeuk heeft. Ik ben me al een aantal keren te pletter geschrokkken....

En dan die blik in haar ogen: sorry, als ik het verkeerd doe, jaag je me maar weg.

Kim blijft gewoon hinderlijk in de weg staan, als een blok beton.

We gaan steeds meer de goede kant op. Misschien komt de trainer over twee weken toch nog in het genot van mijn mammoet.

Monique

Monique Meijer schreef op maandag 19 april 2010, 16:59:


Heerlijk om te lezen Monique, hoe jij met je paarden omgaat en hoe je hun gedrag/signalen ziet en daar op ingaat.
Super !

Karen