Voor mijn vorige merrie is er ooit een man met dikke Mercedes gestopt toen ik op rit was. Hij vroeg wat de prijs was. Ik kijk naar het paard naast me en zeg: dat is het paard van de stalbaas die verkoopt hij nooit! Hij zei: neen, die merrie waar jij op zit! Mijn merrie is 26 (of net iets ouder toen) en ook die wordt niet verkocht!
Tja als je met je hart kiest, dan ga je niet voor het geld

Iemand wilde eens Indy kopen. Stond ineens voor de deur en vroeg hoeveel ik voor die quarterhengst moest hebben. Pardon?

Is niet te koop en is trouwens een merrie.
Meneer de paardenkenner geloofde me niet en wilde perse kijken of dat wel zo was. Heb hem vriendelijk verzocht te verdwijnen.

Monique

Ik heb ooit eens het aanbod gehad mijn oude paard om te ruilen voor een jonger. Jolah, het eerste paard waar ik ooit op gereden hebt, stond in stalling bij een boer, mankeerde nogal eens wat; hoesten, bevangen, kort in de gangen. De boer had een jonge dravermerrie gefokt, die niet geschikt bleek voor de drafsport, maar waar je prima op kon rijden, echt een schat van een paard.. Hij bood mij aan haar om te ruilen voor mijn oude Jolah, zodat ik ook een fatsoenlijk paard had om op te rijden. Jolah zal toen rond de 20 geweest zijn, het andere paard was 4.

Nou, dat heb ik mooi niet gedaan. Het idee alleen al dat er iemand anders voor mijn Jolah zou gaan zorgen (of juist niet, natuurlijk), dat kwam er bij mij niet in! Uiteindelijk is het jonge paard verkocht...

Els.

sja ik heb ook al een paar keer moeten uitleggen dat ik, als het mij om prestaties, wedstrijd en een dure manège te doen was, ik wel één duur paard op een pension zou hebben ipv 3 (papierloze) moddermonsters in een weide waar ik zelf met de kruiwagen hooi naartoe moet brengen enz