Lily was afgelopen weekend verschrikkelijk aan de diarree. Ze liet verschrikkelijke winden en er spoot waterige mest uit. De staart zat onder de mest. Verder maakte geen zieke indruk, geen koliekverschijnselen. Haar mesthopen waren grote vlaaien, schepte ik ze op, liep het vocht eruit. Kim had nergens last van, haar mest zag er normaal uit. Ik verdacht eerst mijn moeder dat ze iets aan Lily gevoerd had; kon ik me eigenlijk ook niet voorstellen, ze vraagt altijd eerst, is veel te bang dat de dames ziek worden.

Toen ik de stal uitveegde bleek dat 1/4 van de rode liksteenblok verdwenen was. Ook was de waterton helemaal leeg. Ik dacht eerst dat de dames de ton omgegooid hadden tijdens het spelen, maar nu denk ik dat Lily hem helemaal leeggeslurpt heeft. Geen wonder dat je dorst hebt als je zulke happen zout binnenkrijgt. Ik heb de liksteen maar gelijk weggehaald, die biedt ik nu maar gewoon af en toe aan dat ze beide even kunnen likken en haal hem dan weer weg.

Vanmorgen was Lily haar mest gelukkig weer normaal. Indy deed altijd eeuwig over een liksteen, bij Lily moet alles wat eetbaar is in een keer op.

Monique

Monique Meijer schreef op maandag 12 april 2010, 9:04:


Datzelfde is mij ook gebeurd een tijd geleden. Twee keer zelfs.
M'n Shet Joris heeft 1x een enorme brok liksteen opgegeten. Ik heb toen de likstenen (en restanten) weggehaald.

Een half jaar later of zo heb ik opnieuw likstenen verstrekt (in de daarvoor bedoelde houders). Toen overkwam na een tijdje één van m'n ezeltjes hetzelfde. Natuurlijk (?) nét het ezeltje dat toch al chronisch ziek is, Juul (IR en HB) .

Sindsdien heb ik om die reden geen vrij toegankelijke likstenen meer voor mijn paardjes. Ik heb er wel één in huis en die houd ik regelmatig aan alle paarden (en ezels) even voor. Als ze er aan gaan likken dan blijf ik erbij, en bied de volgende dag de liksteen weer aan. Net zolang totdat ze niet meer hoeven (en dan een paar weken later weer).

Die diarree is vervelend maar m.i. 't ergste niet. Moet je je voorstellen wat er in je lijf allemaal gebeurt als je ineens zo'n berg zout naar binnen werkt...
Dus voor mijn dieren geen vrij toegankelijke likstenen meer!

Karen

Karen Koomans schreef op maandag 12 april 2010, 11:58:


Ik gebruik altijd 100% zout blokken, nooit problemen gehad. Welke is de rode liksteen en met welke stenen had jij problemen, Karen?

joop schreef op maandag 12 april 2010, 12:26:


Ik nam - en neem nog steeds - afwisselend KNZ en Rockies Rood.

Ik geloof zeker dat heel veel paarden nooit een brok liksteen zouden opeten. Dus in heel veel gevallen geven likstenen nooit problemen. Maar je hébt paarden (en ezels); die doen soms van dat soort rare domme dingen...

Ik zie dat net zoals sommige honden die stenen (of andere voorwerpen) inslikken. Niet omdat het lekker is, maar uit speelse onbenulligheid. Vooral Labradors zijn er berucht om (maar niet álle Labradors doen dat). Zulke honden belanden nogal eens op de operatietafel, omdat die voorwerpen als ze er niet op de natuurlijke weg uitkomen, verwijderd moeten worden. Een hond kan doodgaan wanneer dat niet gebeurt.

Joris en Juul zijn allebei van die types. Altijd van alles in hun mond nemen, om mee te spelen. Of uit nieuwsgierigheid, hoe het smaakt.
Inslikken of opeten is denk ik niet hun vooropgezette plan, maar het gebeurt soms 'gewoon' door onbenulligheid. Een verdwaald stukje plastic of iets dergelijks is in de buurt van Joris en Juul ook niet veilig.

Karen